헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́62́

(에픽테토스, Works, book 0)

Τί μοι μέλει, φησί, πότερον ἐξ ἀτόμων ἢ ἐξ ἀμερῶν ἢ ἐκ πυρὸσ καὶ γῆσ συνέστηκε τὰ ὄντα; οὐ γὰρ ἀρκεῖ μαθεῖν τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ τὰ μέτρα τῶν ὀρέξεων καὶ ἐκκλίσεων καὶ ἔτι ὁρμῶν καὶ ἀφορμῶν καὶ τούτοισ ὥσπερ κανόσι χρώμενον διοικεῖν τὰ τοῦ βίου, τὰ δ’ ὑπὲρ ἡμᾶσ ταῦτα χαίρειν ἐᾶν, ἃ τυχὸν μὲν ἀκατάληπτά ἐστι τῇ ἀνθρωπίνῃ γνώμῃ, εἰ δὲ καὶ τὰ μάλιστα θείη τισ εἶναι καταληπτά, ἀλλ’ οὖν τί ὄφελοσ καταληφθέντων; οὐχὶ δὲ διακενῆσ πράγματα ἔχειν φατέον τοὺσ ταῦτα ὡσ ἀναγκαῖα τῷ τοῦ φιλοσόφου λόγῳ προσνέμοντασ; ‐ Μή τι οὖν καὶ τὸ ἐν Δελφοῖσ παράγγελμα παρέλκον ἐστί, τὸ Γνῶθι σαυτόν; ‐ Τοῦτο δὲ μὲν οὔ, φησί. ‐ Τίσ οὖν ἡ δύναμισ αὐτοῦ; εἰ χορευτῇ τισ παρήγγελλε τὸ γνῶναι ἑαυτόν, οὔκουν ἂν τῇ προστάξει προσεῖχε τῷ ἐπιστραφῆναι καὶ τῶν συγχορευτῶν καὶ τῆσ πρὸσ αὐτοὺσ συμφωνίασ; ‐ Φησίν. ‐ Εἰ δὲ ναύτῃ; εἰ δὲ στρατιώτῃ; πότερον οὖν ὁ ἄνθρωποσ αὐτὸσ ἐφ’ αὑτοῦ πεποιῆσθαί σοι δοκεῖ ζῷον ἢ πρὸσ κοινωνίαν; ‐ Πρὸσ κοινωνίαν. ‐ Ὑπὸ τίνοσ; ‐ Ὑπὸ τῆσ φύσεωσ. ‐ Τίνοσ οὔσησ καὶ πῶσ διοικούσησ τὰ ὅλα καὶ πότερον οὔσησ ἢ μή, ταῦτα οὐκέτι ἀναγκαῖον πολυπραγμονεῖν; Ἀρριανοῦ Ἐπικτητείου.

Ὁ τοῖσ παροῦσι καὶ δεδομένοισ ὑπὸ τῆσ τύχησ δυσχεραίνων ἰδιώτησ ἐν βίῳ, ὁ δὲ ταῦτα γενναίωσ φέρων καὶ εὐλογίστω τὰ ἀπ’ αὐτῶν ἀνὴρ ἀγαθὸσ ἄξιοσ νομίζεσθαι. Τοῦ αὐτοῦ.

Πάντα ὑπακούει τῷ κόσμῳ καὶ ὑπηρετεῖ καὶ γῆ καὶ θάλασσα καὶ ἥλιοσ καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα καὶ τὰ γῆσ φυτὰ καὶ ζῷα· ὑπακούει δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἡμέτερον σῶμα καὶ νοσοῦν καὶ ὑγιαῖνον, ὅταν ἐκεῖνοσ θέλῃ, καὶ νεάζον καὶ γηρῶν καὶ τὰσ ἄλλασ διερχόμενον μεταβολάσ. οὐκοῦν εὔλογον καί, ὃ ἐφ’ ἡμῖν ἐστι, τουτέστι τὴν κρίσιν, μὴ ἀντιτείνειν μόνην πρὸσ αὐτόν· καὶ γὰρ ἰσχυρόσ ἐστι καὶ κρείσσων καὶ ἄμεινον ὑπὲρ ἡμῶν βεβούλευται μετὰ τῶν ὅλων καὶ ἡμᾶσ συνδιοικῶν. πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ ἡ ἀντίπραξισ μετὰ τοῦ ἀλόγου καὶ πλέον οὐδὲν ποιοῦσα πλὴν τὸ διακενῆσ σπᾶσθαι καὶ περιπίπτειν ὀδύναισ καὶ λύπαισ ποιεῖ. Ῥούφου ἐκ τῶν Ἐπικτήτου περὶ φιλίασ.

Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐφ’ ἡμῖν ἔθετο ὁ θεόσ, τὰ δ’ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. ἐφ’ ἡμῖν μὲν τὸ κάλλιστον καὶ σπουδαιότατον, ᾧ δὴ καὶ αὐτὸσ εὐδαίμων ἐστί, τὴν χρῆσιν τῶν φαντασιῶν. τοῦτο γὰρ ὀρθῶσ γιγνόμενον ἐλευθερία ἐστίν, εὔροια, εὐθυμία, εὐστάθεια, τοῦτο δὲ καὶ δίκη ἐστὶ καὶ νόμοσ καὶ σωφροσύνη καὶ ξύμπασα ἀρετή. τὰ δ’ ἄλλα πάντα οὐκ ἐφ’ ἡμῖν ἐποιήσατο. οὐκοῦν καὶ ἡμᾶσ συμψήφουσ χρὴ τῷ θεῷ γενέσθαι καὶ ταύτῃ διελόντασ τὰ πράγματα τῶν μὲν ἐφ’ ἡμῖν πάντα τρόπον ἀντιποιεῖσθαι, τὰ δὲ μὴ ἐφ’ ἡμῖν ἐπιτρέψαι τῷ κόσμῳ καί, εἴτε τῶν παίδων δέοιτο εἴτε τῆσ πατρίδοσ εἴτε τοῦ σώματοσ εἴτε ὁτουοῦν, ἀσμένουσ παραχωρεῖν. Ῥούφου ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου περὶ φιλίασ.

Τὸ δὲ Λυκούργου τοῦ Λακεδαιμονίου τίσ ἡμῶν οὐ θαυμάζει; πηρωθεὶσ γὰρ ὑπό τινοσ τῶν πολιτῶν τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἕτερον καὶ παραλαβὼν τὸν νεανίσκον παρὰ τοῦ δήμου, ἵνα τιμωρήσαιτο, ὅπωσ ἂν αὐτὸσ βούληται, τούτου μὲν ἀπέσχετο, παιδεύσασ δὲ αὐτὸν καὶ ἀποφήνασ ἄνδρα ἀγαθὸν παρήγαγεν εἰσ τὸ θέατρον. θαυμαζόντων δὲ τῶν Λακεδαιμονίων "τοῦτον μέντοι λαβών", ἔφη, "παρ’ ὑμῶν ὑβριστὴν καὶ βίαιον ἀποδίδωμι ὑμῖν ἐπιεικῆ καὶ δημοτικόν". Ῥούφου ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου περὶ φιλίασ.

Ἀλλὰ παντὸσ μᾶλλον τῆσ μὲν φύσεωσ ἐκεῖνο τὸ ἔργον συνδῆσαι καὶ συναρμόσαι τὴν ὁρμὴν τῇ τοῦ προσήκοντοσ καὶ ὠφελίμου φαντασίᾳ. Τοῦ αὐτοῦ.

Τὸ δὲ οἰέσθαι εὐκαταφρονήτουσ τοῖσ ἄλλοισ ἔσεσθαι, ἐὰν μὴ τοὺσ πρώτουσ ἐχθροὺσ παντὶ τρόπῳ βλάψωμεν, σφόδρα ἀγεννῶν καὶ ἀνοήτων ἀνθρώπων. φαμὲν γὰρ τὸν εὐκαταφρόνητον νοεῖσθαι μὲν καὶ κατὰ τὸ ἀδύνατον εἶναι βλάψαι· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον νοεῖται κατὰ τὸ ἀδύνατον εἶναι ὠφελεῖν. Ῥούφου ἐκ τῶν Ἐπικτήτου περὶ φιλίασ.

Ὅτι τοιαύτη ἡ τοῦ κόσμου φύσισ καὶ ἦν καὶ ἔστι καὶ ἔσται καὶ οὐχ οἱο͂́ν τε ἄλλωσ γίγνεσθαι τὰ γιγνόμενα ἢ ὡσ νῦν ἔχει· καὶ ὅτι ταύτησ τῆσ τροπῆσ καὶ τῆσ μεταβολῆσ οὐ μόνον οἱ ἄνθρωποι μετειλήφασι καὶ τἆλλα ζῷα τὰ ἐπὶ γῆσ, ἀλλὰ καὶ τὰ θεῖα καὶ νὴ Δί’ αὐτὰ τὰ τέτταρα στοιχεῖα ἄνω καὶ κάτω τρέπεται καὶ μεταβάλλει καὶ γῆ τε ὕδωρ γίνεται καὶ ὕδωρ ἀήρ, οὗτοσ δὲ πάλιν εἰσ αἰθέρα μεταβάλλει· καὶ ὁ αὐτὸσ τρόποσ τῆσ μεταβολῆσ ἄνωθεν κάτω. ἐὰν πρὸσ ταῦτά τισ ἐπιχειρῇ ῥέπειν τὸν νοῦν καὶ πείθειν ἑαυτὸν ἑκόντα δέχεσθαι τὰ ἀναγκαῖα, πάνυ μετρίωσ καὶ μουσικῶσ διαβιώσεται τὸν βίον. "ἄνευ τοῦ πράττειν, μέχρι τοῦ λέγειν" "Ἄνθρωπε, ποῦ βάλλεισ;

σκέψαι, εἰ κεκάθαρται τὸ ἀγγεῖον. ἂν γὰρ εἰσ τὴν οἰήσιν αὐτὰ βάλ[λ]ῃσ, ἀπώλετο· ἢν σαπῇ, οὖρον ἢ ὄξοσ ἐγένετο ἢ εἴ τι τούτων χεῖρον. " κυνικώτερον "ἀνέχου" "ἀπέχου". Ἐκ τῶν Ἀρριανοῦ προτρεπτικῶν ὁμιλιῶν.

Ἀλλὰ δὴ Σωκράτησ Ἀρχελάου μεταπεμπομένου αὐτὸν ὡσ ποιήσοντοσ πλούσιον ἐκέλευσεν ἀπαγγεῖλαι αὐτῷ διότι "Ἀθήνησι τέσσαρέσ εἰσι χοίνικεσ τῶν ἀλφίτων ὀβολοῦ ὤνιοι καὶ κρῆναι ὕδατοσ ῥέουσιν". εἰ γάρ τοι μὴ ἱκανὰ τὰ ὄντα ἐμοί, ἀλλ’ ἐγὼ τούτοισ ἱκανὸσ καὶ οὕτω κἀκεῖνα ἐμοί. ἢ οὐχ ὁρᾷσ, ὅτι οὐκ εὐφωνότερον οὐδὲ ἥδιον ὁ Πῶλοσ τὸν τύραννον Οἰδίποδα ὑπεκρίνετο ἢ τὸν ἐπὶ Κολωνῷ ἀλήτην καὶ πτωχόν; εἶτα χείρων Πώλου ὁ γενναῖοσ ἀνὴρ φανεῖται, ὡσ μὴ πᾶν τὸ περιτεθὲν ἐκ τοῦ δαιμονίου πρόσωπον ὑποκρίνασθαι καλῶσ; οὐδὲ τὸν Ὀδυσσέα μιμήσεται, ὃσ καὶ ἐν τοῖσ ῥάκεσιν οὐδὲν μεῖον διέπρεπεν ἢ ἐν τῇ οὔλῃ χλαίνῃ τῇ πορφυρᾷ; Ἀρριανοῦ.

Μεγαλόθυμοι πρᾴωσ εἰσί τινεσ ἡσυχῇ καὶ οἱο͂ν ἀοργήτωσ πράττοντεσ ὅσα καὶ οἱ σφόδρα τῷ θυμῷ φερόμενοι. φυλακτέον οὖν καὶ τὸ τούτων ἀβλέπτημα ὡσ πολὺ χεῖρον ὂν τοῦ διατεινόμενον ὀργίζεσθαι. οὗτοι μὲν γὰρ ταχὺ κόρον τῆσ τιμωρίασ λαμβάνουσιν, οἱ δὲ εἰσ μακρὸν παρατείνουσιν ὡσ οἱ λεπτῶσ πυρέττοντεσ. Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμάτων.

Ἀλλ’ ὁρῶ, φησί τισ, τοὺσ καλοὺσ καὶ ἀγαθοὺσ καὶ λιμῷ καὶ ῥίγει ἀπολλυμένουσ. ‐ Τοὺσ δὲ μὴ καλοὺσ καὶ μὴ ἀγαθοὺσ οὐχ ὁρᾷσ τρυφῇ καὶ ἀλαζονείᾳ καὶ ἀπειροκαλίᾳ ἀπολλυμένουσ; ‐ Ἀλλ’ αἰσχρὸν τὸ παρ’ ἄλλου τρέφεσθαι. ‐ Καὶ τίσ, ὦ κακόδαιμον, αὐτὸσ ἐξ ἑαυτοῦ τρέφεται ἄλλοσ γε ἢ ὁ κόσμοσ; ὅστισ γοῦν ἐγκαλεῖ τῇ προνοίᾳ, ὅτι οἱ πονηροὶ οὐ διδόασι δίκην, ὅτι ἰσχυροί εἰσι καὶ πλούσιοι, ὅμοιόν τι δρᾷ ὥσπερ εἰ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἀπολωλεκότων αὐτῶν ἔλεγε μὴ δεδωκέναι δίκην αὐτούσ, ὅτι οἱ ὄνυχεσ ὑγιεῖσ εἰε͂ν. ἐγὼ μὲν γάρ φημι πολὺ [αἱ] διαφέρειν μᾶλλον ἀρετὴν κακίασ ἢ ὀφθαλμοὶ ὀνύχων διαφέρουσιν. Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμάτων.

τοὺσ δυσχερεῖσ δὲ φιλοσόφουσ εἰσ μέσον ἄγοντεσ, οἷσ οὐ δοκεῖ κατὰ φύσιν ἡδονὴ εἶναι, ἀλλ’ ἐπιγίγνεσθαι τοῖσ κατὰ φύσιν, δικαιοσύνῃ, σωφροσύνῃ, ἐλευθερίᾳ. τί ποτ’ οὖν ἡ ψυχὴ ἐπὶ μὲν τοῖσ τοῦ σώματοσ ἀγαθοῖσ μικροτέροισ οὖσι χαίρει καὶ γαληνιᾷ, ὥσ φησιν Ἐπίκουροσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ αὑτῆσ ἀγαθοῖσ μεγίστοισ οὖσιν οὐχ ἥδεται; καίτοι καὶ δέδωκέ μοι ἡ φύσισ αἰδῶ καὶ πολλὰ ὑπερυθριῶ, ὅταν τι ὑπολάβω αἰσχρὸν λέγειν. τοῦτό με τὸ κίνημα οὐκ ἐᾷ τὴν ἡδονὴν θέσθαι ἀγαθὸν καὶ τέλοσ τοῦ βίου. Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμάτων.

Ἐν Ῥώμῃ αἱ γυναῖκεσ μετὰ χεῖρασ ἔχουσι τὴν Πλάτωνοσ Πολιτείαν, ὅτι κοινὰσ ἀξιοῖ εἶναι τὰσ γυναῖκασ. τοῖσ γὰρ ῥήμασι προσέχουσι τὸν νοῦν, οὐ τῇ διανοίᾳ τἀνδρόσ, ὅτι οὐ γαμεῖν κελεύων καὶ συνοικεῖν ἕνα μιᾷ εἶτα κοινὰσ εἶναι βούλεται τὰσ γυναῖκασ, ἀλλ’ ἐξαιρῶν τὸν τοιοῦτον γάμον καὶ ἄλλο τι εἶδοσ γάμου εἰσφέρων. καὶ τὸ ὅλον οἱ ἄνθρωποι χαίρουσιν ἀπολογίασ τοῖσ ἑαυτῶν ἁμαρτήμασι πορίζοντεσ· ἐπεί τοι φιλοσοφία φησίν, ὅτι οὐδὲ τὸν δάκτυλον ἐκτείνειν εἰκῇ προσήκει. Ἐκ τῶν Ἐπικτήτου ἀπομνημονευμάτων.

Εἰδέναι χρή, ὅτι οὐ ῥᾴδιον δόγμα παραγενέσθαι ἀνθρώπῳ, εἰ μὴ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τὰ αὐτὰ καὶ λέγοι τισ καὶ ἀκούοι καὶ ἅμα χρῷτο πρὸσ τὸν βίον. Ἐπικτήτου.

Εἰσ συμπόσιον μὲν οὖν παρακληθέντεσ τῷ παρόντι χρώμεθα· εἰ δέ τισ κελεύοι τὸν ὑποδεχόμενον ἰχθῦσ αὐτῷ παρατιθέναι ἢ πλακοῦντασ, ἄτοποσ ἂν δόξειεν. ἐν δὲ τῷ κόσμῳ αἰτοῦμεν τοὺσ θεούσ, ἃ μὴ διδόασι, καὶ ταῦτα πολλῶν ὄντων, ἅ γε ἡμῖν δεδώκασι. Τοῦ αὐτοῦ.

Χαρίεντεσ, ἔφη, εἰσὶν οἱ μέγα φρονοῦντεσ ἐπὶ τοῖσ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. "ἐγώ", φησί, "κρείττων εἰμί σου· ἀγροὺσ γὰρ ἔχω πολλούσ, σὺ δὲ λιμῷ παρατείνῃ". ἄλλοσ λέγει "ἐγὼ ὑπατικόσ εἰμι". ἄλλοσ "ἐγὼ ἐπίτροποσ"· ἄλλοσ "ἐγὼ οὔλασ τρίχασ ἔχω". ἵπποσ δ’ ἵππῳ οὐ λέγει ὅτι "κρείττων εἰμί σου· πολὺν γὰρ κέκτημαι χιλὸν καὶ κριθὰσ πολλὰσ καὶ χαλινοί μοί εἰσι χρυσοῖ καὶ ἐφίππ[ε]ια ποικίλα", ἀλλ’ ὅτι "ὠκύτερόσ σου εἰμί". καὶ πᾶν ζῷον κρεῖττον καὶ χεῖρόν ἐστιν ἐκ τῆσ ἑαυτοῦ ἀρετῆσ καὶ κακίασ. ἆρ’ οὖν ἀνθρώπου μόνου ἀρετὴ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ δεῖ ἡμᾶσ εἰσ τρίχασ ἀφορᾶν καὶ τὰ ἱμάτια καὶ τοὺσ πάππουσ; Τῷ μὲν ἰατρῷ μηδὲν συμβουλεύοντι ἄχθονται οἱ κάμνοντεσ καὶ ἡγοῦνται ἀπεγνῶσθαι ὑπ’ αὐτοῦ·

πρὸσ δὲ τὸν φιλόσοφον διὰ τί οὐκ ἄν τισ οὕτω διατεθείη, ὥστε οἰηθῆναι ἀπεγνῶσθαι ὑπ’ αὐτοῦ σωφρονήσειν, εἰ μηδὲν λέγοι [τι] πρὸσ αὐτὸν τῶν χρησίμων; Τοῦ αὐτοῦ.

Οἱ τὸ σῶμα εὖ διακείμενοι καὶ καύματα καὶ ψύχη ὑπομένουσιν· οὕτω δὲ καὶ οἱ τὴν ψυχὴν καλῶσ διακείμενοι καὶ ὀργὴν καὶ λύπην καὶ περιχάρειαν καὶ τὰ ἄλλα πάθη φέρουσιν. Ἐπικτήτου.

Διὰ τοῦτο ἐπαινεῖν Ἀγριππῖνον δίκαιον, ὅτι πλείστου ἄξιοσ ἀνὴρ γενόμενοσ οὐδεπώποτε ἐπῄνεσεν ἑαυτόν, ἀλλ’ εἰ καὶ ἄλλοσ τισ αὐτὸν ἐπῄνει, ἠρυθρία. οὗ τοσ δ’, ἔφη, ὁ ἀνὴρ τοιοῦτοσ ἦν, ὥστε τοῦ συμβαίνοντοσ ἀεὶ ἑαυτῷ δυσκόλου ἔπαινον γράφειν· εἰ μὲν πυρέττοι, πυρετοῦ· εἰ δὲ ἀδοξοῖ, ἀδοξίασ· εἰ δὲ φεύγοι, φυγῆσ. καί ποτε μέλλοντι, ἔφη, αὐτῷ ἀριστήσειν ἐπέστη ὁ λέγων, ὅτι φεύγειν αὐτὸν κελεύει Νέρων, καὶ ὃσ [ἔφη] "οὐκοῦν", εἶπεν, "ἐν Ἀρικίᾳ ἀριστήσομεν". Ὁ Ἀγριππῖνοσ ἡγεμονεύων ἐπειρᾶτο τοὺσ καταδικαζομένουσ ὑπ’ αὐτοῦ πείθειν, ὅτι προσήκει αὐτοῖσ καταδικασθῆναι.

οὐ γὰρ ὡσ πολέμιοσ αὐτοῖσ, ἔφη, οὐδ’ ὡσ λῃστὴσ καταφέρω τὴν ψῆφον αὐτῶν, ἀλλ’ ὡσ ἐπιμελητὴσ καὶ κηδεμών, ὥσπερ καὶ ὁ ἰατρὸσ τὸν τεμνόμενον παραμυθεῖται καὶ πείθει παρέχειν ἑαυτόν. Ἐπικτήτου.

Θαυμαστὴ ἡ φύσισ καί, ὥσ φησιν ὁ Ξενοφῶν, φιλόζῳοσ. τὸ γοῦν σῶμα, τὸ πάντων ἀηδέστατον καὶ ῥυπαρώτατον, στέργομεν καὶ θεραπεύομεν· εἰ γὰρ ἔδει πέντε μόναισ ἡμέραισ θεραπεῦσαι τὸ τοῦ γείτονοσ σῶμα, οὐκ ἂν ὑπεμείναμεν. ὁρ́α γὰρ οἱο͂́ν ἐστιν ἑώθεν ἀναστάντα τρίβειν τοὺσ ὀδόντασ τοὺσ ἀλλοτρίουσ καί τι τῶν ἀναγκαίων ποιήσαντα ἀπονίζειν ἐκεῖνα τὰ μέρη. τῷ ὄντι θαυμαστόν ἐστι φιλεῖν πρᾶγμα, ᾧ τοσαῦτα λειτουργοῦμεν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν. νάττω τουτονὶ τὸν θύλακον· εἶτα κενῶ· τί τούτου βαρύτερον; ἀλλὰ θεῷ δεῖ με ὑπηρετεῖν. διὰ τοῦτο μένω καὶ ἀνέχομαι λούων τὸ δύστηνον τοῦτο σωμάτιον, χορτάζων, σκέπων· ὅτε δὲ νεώτεροσ ἦν, καὶ ἄλλο τι προσέταττέ μοι καὶ ὅμωσ ἠνειχόμην αὐτοῦ. διὰ τί οὖν οὐκ ἀνέχεσθε, ὅταν ἡ δοῦσα ἡμῖν φύσισ τὸ σῶμα ἀφαιρῆται; ‐ Φιλῶ, φησιν, αὐτό. ‐ Οὐκ οὖν, ὃ νῦν δὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸ τὸ φιλεῖν [αὐτὸ] ἡ φύσισ σοι δέδωκεν; ἡ δ’ αὐτὴ λέγει "ἄφεσ αὐτὸ ἤδη καὶ μηκέτι πρᾶγμα ἔχε". Τοῦ αὐτοῦ.

Εἂν νέοσ τελευτᾷ τὸν βίον , ἐγκαλεῖ τοῖσ θεοῖσ , ὅτι δέον αὐτὸν ἤδη ἀναπεπαῦσθαι πρᾶγμα ἔχει, καὶ οὐδὲν ἧττον, ὅταν προσίῃ ὁ θάνατοσ, ζῆν βούλεται καὶ πέμπει παρὰ τὸν ἰατρὸν καὶ δεῖται αὐτοῦ μηδὲν ἀπολιπεῖν προθυμίασ καὶ ἐπιμελείασ. θαυμαστοί, ἔφη, ἄνθρωποι μήτε ζῆν θέλοντεσ μήτε ἀποθνῄσκειν. Ἐπικτήτου.

Ὅτῳ μετὰ ἀνατάσεωσ καὶ ἀπειλῆσ ἐπιχειρεῖσ, μέμνησο προλέγειν, ὅτι ἥμεροσ εἶ· καὶ οὐδὲν ἄγριον δράσασ ἀμετανόητοσ καὶ ἀνεύθυνοσ διαγενήσῃ. Ψυχάριον εἶ βαστάζον νεκρόν, ὡσ Ἐπίκτητοσ ἔλεγεν.

Τέχνην ἔφη δὲ περὶ τὸ συγκατατίθεσθαι εὑρεῖν καὶ ἐν τῷ περὶ τὰσ ὁρμὰσ τόπῳ τὸ προσεκτικὸν φυλάσσειν, ἵνα μεθ’ ὑπεξαιρέσεωσ, ἵνα κοινωνικαί, ἵνα κατ’ ἀξίαν, καὶ ὀρέξεωσ μὲν παντάπασιν ἀπέχεσθαι, ἐκκλίσει δὲ πρὸσ μηδὲν τῶν οὐκ ἐφ’ ἡμῖν χρῆσθαι.

Οὐ περὶ τοῦ τυχόντοσ οὖν, ἔφη, ἐστὶν ὁ ἀγών, ἀλλὰ περὶ τοῦ μαίνεσθαι ἢ μή.

Ὁ Σωκράτησ ἔλεγεν "τί θέλετε;

λογικῶν ψυχὰσ ἔχειν ἢ ἀλόγων; "λογικῶν". "τίνων λογικῶν; ὑγιῶν ἢ φαύλων; "ὑγιῶν. " "τί οὖν οὐ ζητεῖτε; "ὅτι ἔχομεν. " "τί οὖν μάχεσθε καὶ διαφέρεσθε; Ἐκ τοῦ Ἐπικτήτου ἐγχειριδίου.

Μηδενὸσ οὕτωσ ἐν παντὶ προνόει, ὡσ τοῦ ἀσφαλοῦσ· ἀσφαλέστερον γὰρ τοῦ λέγειν τὸ σιγᾶν· ἐᾶν δὲ τὸ λέγειν, ὅσα δίχα ἔσται νοῦ καὶ ψόγου [Ἐπικτήτου. ] Οὔτε ναῦν ἐξ ἑνὸσ ἀγκυρίου οὔτε βίον ἐκ μιᾶσ ἐλπίδοσ ἁρμοστέον.

Τοῦ αὐτοῦ.

Καὶ τοῖσ σκέλεσι καὶ ταῖσ ἐλπίσι τὰ δυνατὰ δεῖ διαβαίνειν. [Ἐπικτήτου.

] Ψυχὴν σώματοσ ἀναγκαιότερον ἰᾶσθαι· τοῦ γὰρ κακῶσ ζῆν τὸ τεθνάναι κρεῖσσον. [Τοῦ αὐτοῦ Ἐπικλήτου].

Τῶν ἡδέων τὰ σπανιώτατα γινόμενα μάλιστα τέρπει. Τοῦ αὐτοῦ.

Εἴ τισ ὑπερβάλλοι τὸ μέτριον, τὰ ἐπιτερπέστατα ἀτερπέστατα ἂν γίνοιτο. Οὐδεὶσ ἐλεύθεροσ ἑαυτοῦ μὴ κρατῶν.

Ἀθάνατον χρῆμα ἡ ἀλήθεια καὶ ἀίδιον, παρέχει δὲ ἡμῖν οὐ κάλλοσ χρόνῳ μαραινόμενον οὔτε παρρησίαν ἀφαιρε[ῖ]τὴν ὑπὸ δίκησ, ἀλλὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ νόμιμα διακρίνουσα ἀπ’ αὐτῶν τὰ ἄδικα καὶ ἀπελέγχουσα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 0

(에픽테토스, Works, book 0)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION