Epictetus, Works, chapter 29

(에픽테토스, Works, chapter 29)

Ἑκάστου ἔργου σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ ἀκόλουθα αὐτοῦ καὶ οὕτωσ ἔρχου ἐπ’ αὐτό. εἰ δὲ μή, τὴν μὲν πρώτην προθύμωσ ἥξεισ ἅτε μηδὲν τῶν ἑξῆσ ἐντεθυμημένοσ, ὕστερον δὲ ἀναφανέντων δυσχερῶν τινων αἰσχρῶσ ἀποστήσῃ. θέλεισ Ὀλύμπια νικῆσαι; κἀγώ, νὴ τοὺσ θεούσ·

κομψὸν γάρ ἐστιν. ἀλλὰ σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ ἀκόλουθα καὶ οὕτωσ ἅπτου τοῦ ἔργου. δεῖ σ’ εὐτακτεῖν, ἀναγκοτροφεῖν, ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸσ ἀνάγκην, ἐν ὡρ́ᾳ τεταγμένῃ, ἐν καύματι, ἐν ψύχει, μὴ ψυχρὸν πίνειν, μὴ οἶνον, ὡσ ἔτυχεν, ἁπλῶσ ὡσ ἰατρῷ παραδεδωκέναι σεαυτὸν τῷ ἐπιστάτῃ, εἶτα ἐν τῷ ἀγῶνι παρορύσσεσθαι, ἔστι δὲ ὅτε χεῖρα ἐκβαλεῖν, σφυρὸν στρέψαι, πολλὴν ἁφὴν καταπιεῖν, ἔσθ’ ὅτε μαστιγωθῆναι καὶ μετὰ τούτων πάντων νικηθῆναι. ταῦτα ἐπισκεψάμενοσ, ἂν ἔτι θέλῃσ, ἔρχου ἐπὶ τὸ ἀθλεῖν.

εἰ δὲ μή, ὡσ τὰ παιδία ἀναστραφήσῃ, ἃ νῦν μὲν παλαιστὰσ παίζει, νῦν δὲ μονομάχουσ, νῦν δὲ σαλπίζει, εἶτα τραγῳδεῖ· οὕτω καὶ σὺ νῦν μὲν ἀθλητήσ, νῦν δὲ μονομάχοσ, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα φιλόσοφοσ, ὅλῃ δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν· ἀλλ’ ὡσ πίθηκοσ πᾶσαν θέαν, ἣν ἂν ἴδῃσ, μιμῇ καὶ ἄλλο ἐξ ἄλλου σοι ἀρέσκει. οὐ γὰρ μετὰ σκέψεωσ ἦλθεσ ἐπί τι οὐδὲ περιοδεύσασ, ἀλλ’ εἰκῇ καὶ κατὰ ψυχρὰν ἐπιθυμίαν. οὕτω θεασάμενοί τινεσ φιλόσοφον καὶ ἀκούσαντεσ οὕτω τινὸσ λέγοντοσ, ὡσ Εὐφράτησ λέγει καίτοι τίσ οὕτω δύναται εἰπεῖν, ὡσ ἐκεῖνοσ;

, θέλουσι καὶ αὐτοὶ φιλοσοφεῖν.

ἄνθρωπε, πρῶτον ἐπίσκεψαι, ὁποῖόν ἐστι τὸ πρᾶγμα· εἶτα καὶ τὴν σεαυτοῦ φύσιν κατάμαθε, εἰ δύνασαι βαστάσαι. πένταθλοσ εἶναι βούλει ἢ παλαιστήσ; ἴδε σεαυτοῦ τοὺσ βραχίονασ, τοὺσ μηρούσ, τὴν ὀσφὺν κατάμαθε. ἄλλοσ γὰρ πρὸσ ἄλλο πέφυκε.

δοκεῖσ, ὅτι ταῦτα ποιῶν ὡσαύτωσ δύνασαι ἐσθίειν, ὡσαύτωσ πίνειν, ὁμοίωσ ὀρέγεσθαι, ὁμοίωσ δυσαρεστεῖν; ἀγρυπνῆσαι δεῖ, πονῆσαι, ἀπὸ τῶν οἰκείων ἀπελθεῖν, ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων καταγελασθῆναι, ἐν παντὶ ἧττον ἔχειν, ἐν τιμῇ, ἐν ἀρχῇ, ἐν δίκῃ, ἐν πραγματίῳ παντί. ταῦτα ἐπίσκεψαι.

εἰ θέλεισ ἀντικαταλλάξασθαι τούτων ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν· εἰ δὲ μή, μὴ προσάγαγε. μὴ ὡσ τὰ παιδία νῦν φιλόσοφοσ, ὕστερον δὲ τελώνησ, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα ἐπίτροποσ Καίσαροσ. ταῦτα οὐ συμφωνεῖ. ἕνα σε δεῖ ἄνθρωπον ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν εἶναι· ἢ τὸ ἡγεμονικόν σε δεῖ ἐξεργάζεσθαι τὸ σαυτοῦ ἢ τὸ ἐκτὸσ ἢ περὶ τὰ ἔσω φιλοτεχνεῖν ἢ περὶ τὰ ἔξω· τοῦτ’ ἔστιν ἢ φιλοσόφου τάξιν ἐπέχειν ἢ ἰδιώτου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION