Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 180:

βούλομαι δ’ ὑμῖν, ὃ μεταξὺ λέγων περὶ τούτων ἐνεθυμήθην, εἰπεῖν περὶ οὗ τέθηκε νόμου, παράδοξόν τι, θαυμαστὸν ἡλίκον. οὗτοσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῖσ μὲν τὰ τέλη ὠνουμένοισ ἔγραψε τὰσ τιμωρίασ εἶναι, εἰ μὴ καταβάλοιεν τὰ χρήματα, κατὰ τοὺσ νόμουσ τοὺσ προτέρουσ, ἐν οἷσ καὶ ὁ δεσμὸσ καὶ ἡ διπλασία γέγραπται, ἀνθρώποισ οἳ διὰ τὸ ζημιοῦσθαι ἐπὶ τῇ ὠνῇ ἄκοντεσ ἔμελλον τὴν πόλιν ἀδικήσειν· τοῖσ δ’ ὑφαιρουμένοισ τὰ τῆσ πόλεωσ καὶ ἱεροσυλοῦσι τὰ τῆσ θεοῦ τὸν δεσμὸν ἀφεῖλεν. καίτοι εἰ μὲν ἐλάττω τούτουσ ἀδικεῖν ἐκείνων νομίσαι φήσεισ, ἀνάγκη μαίνεσθαί σ’ ὁμολογεῖν, εἰ δὲ μείζω νομίζων, ὥσπερ ἔστιν, ἐκεῖνα τἀδικήματα τοὺσ μὲν ἀφίησ, τοὺσ δὲ μή, οὐκ ἤδη δῆλοσ εἶ πεπρακὼσ τὸ πρᾶγμα τούτοισ;