Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 255:

ὅταν οὖν τοῦτο ποιῇ, ἐνθυμεῖσθε παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ, ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι οὗτοσ τῶν μεθ’ ἑαυτοῦ στρατευσαμένων ἱππέων, ὅτ’ εἰσ Ὄλυνθον διέβησαν, ἐλθὼν πρὸσ ὑμᾶσ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν κατηγόρει. πάλιν νῦν μείνασ πρὸσ τοὺσ ἐξεληλυθότασ τοῦ δήμου κατηγορήσει. πότερον οὖν ὑμεῖσ, ἐάν τε μένητε ἐάν τ’ ἐξίητε, ὁμολογήσετ’ εἶναι τοιοῦτοι οἱούσ Μειδίασ ὑμᾶσ ἀποφαίνει, ἢ τοὐναντίον τοῦτον ἀεὶ καὶ πανταχοῦ θεοῖσ ἐχθρὸν καὶ βδελυρόν; ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτον τοιοῦτον· ὃν γὰρ οὐχ ἱππεῖσ, οὐ συνάρχοντεσ, οὐ φίλοι δύνανται φέρειν, τί τοῦτον εἴπῃ τισ;