Demosthenes, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 242:

οὐ δεῖ δὴ προσέχειν, οὐδὲ τὸν παρόντα καιρόν, ὃν οὗτοσ ἐξεπίτηδεσ πλάττεται, κυριώτερον οὐδὲ πιστότερον τοῦ παντόσ, ὃν αὐτοὶ σύνιστε, χρόνου ποιήσασθαι. ἐμοὶ παιδί’ οὐκ ἔστιν, οὐδ’ ἂν ἔχοιμι ταῦτα παραστησάμενοσ κλάειν καὶ δακρύειν ἐφ’ οἷσ ὑβρίσθην. διὰ τοῦτ’ ἄρα τοῦ πεποιηκότοσ ὁ πεπονθὼσ ἔλαττον ἕξω παρ’ ὑμῖν;