Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 62

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 62)

οὕτω δὲ παρὰ τοῖσ ἀρχαίοισ τὰ τῆσ τρυφῆσ καὶ τῆσ πολυτελείασ ἠσκεῖτο ὡσ καὶ Παρράσιόν τὸν Ἐφέσιον ζωγράφον πορφύραν ἀμπέχεσθαι, χρυσοῦν στέφανον ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ ἔχοντα, ὡσ ἱστορεῖ Κλέαρχοσ ἐν τοῖσ Βίοισ. οὗτοσ γὰρ παρὰ μέλοσ ὑπὲρ τὴν γραφικὴν τρυφήσασ λόγῳ τῆσ ἀρετῆσ ἀντελαμβάνετο καὶ ἐπέγραφεν τοῖσ ὑπ’ αὐτοῦ ἐπιτελουμένοισ ἔργοισ· ἁβροδίαιτοσ ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ’ ἔγραψεν. "ῥαβδοδίαιτοσ ἀνήρ. ἐπέγραψεν δ’ ἐπὶ πολλῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ τάδε· ἁβροδίαιτοσ ἀνὴρ ἀρετήν τε σέβων τάδ’ ἔγραψεν Παρράσιοσ κλεινῆσ πατρίδοσ ἐξ Ἐφέσου. οὐδὲ πατρὸσ λαθόμην Εὐήνοροσ, ὃσ ῥὰ μ’ ἔφυσε γνήσιον, Ἑλλήνων πρῶτα φέροντα τέχνησ. ηὔχησε δ’ ἀνεμεσήτωσ ἐν τούτοισ · εἰ καὶ ἄπιστα κλύουσι, λέγω τάδε·

φημὶ γὰρ ἤδη τέχνησ εὑρῆσθαι τέρματα τῆσδε σαφῆ χειρὸσ ὑφ’ ἡμετέρησ· ἀνυπέρβλητοσ δὲ πέπηγεν οὖροσ. ἀμώμητον δ’ οὐδὲν ἔγεντο βροτοῖσ. ἀγωνιζόμενοσ δέ ποτε πρὸσ καταδεέστερον ἐν Σάμῳ τὸν Αἰάντα καὶ ἡττηθείσ, συναχθομένων αὐτῷ τῶν φίλων, ἔφη ὡσ αὐτὸσ μὲν ὀλίγον φροντίζοι, Αἰάντι δὲ συνάχθοιτο δεύτερον ἡττηθέντι. ἐφόρει δὲ ὑπὸ τρυφῆσ πορφυρίδα καὶ στρόφιον λευκὸν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ·

εἶχεν σκίπωνί τε ἐπεστηρίζετο χρυσᾶσ ἕλικασ ἐμπεπαισμένῳ χρυσοῖσ τε ἀνασπαστοῖσ ἐπέσφιγγε τῶν βλαυτῶν τοὺσ ἀναγωγέασ. ἀλλ’ οὐδὲ τὰ κατὰ τήν τέχνην ἀηδῶσ ἐποιεῖτο ἀλλὰ ῥᾳδίωσ, ὡσ καὶ ᾄδειν γράφοντα, ὡσ ἱστορεῖ Θεόφραστοσ ἐν τῷ περὶ Εὐδαιμονίασ τερατευόμενοσ δὲ ἔλεγεν, ὅτε τὸν ἐν Λίνδῳ Ἡρακλέα ἔγραφεν, ὡσ ὄναρ αὐτῷ ἐπιφαινόμενοσ ὁ θεὸσ σχηματίζοι αὑτὸν πρὸσ τὴν τῆσ γραφῆσ ἐπιτηδειότητα. ὅθεν καὶ ἐπέγραψεν τῷ πίνακι· οἱο͂σ δ’ ἐννύχιοσ φαντάζετο πολλάκι φοιτῶν Παρρασίῳ δι’ ὕπνου, τοῖοσ ὅδ’ ἐστὶν ὁρᾶν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION