Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 7

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 7)

ὁ δὲ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ Ὀδυσσεὺσ ἡγεμὼν δοκεῖ γεγενῆσθαι Ἐπικούρῳ τῆσ πολυθρυλήτου ἡδονῆσ, ὅσπερ φησίν· οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ παρέχῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσιν. τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι. ὁ δὲ Μεγακλείδησ φησὶ τὸν Ὀδυσσέα καθομιλοῦντα τοὺσ καιροὺσ ὑπὲρ τοῦ δοκεῖν ὁμοήθη τοῖσ Φαίαξιν εἶναι τὸ ἁβροδίαιτον αὐτῶν ἀσπάζεσθαι, προπυθόμενον τοῦ Ἀλκίνου· αἰεὶ δ’ ἡμῖν δαίσ τε φίλη κίθαρίσ τε χοροί τε εἵματά τ’ ἐξημοιβὰ λοετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί.

μόνωσ γὰρ οὕτωσ ᾠήθη ὧν ἤλπιζεν μὴ διαμαρτεῖν. τοιοῦτόσ ἐστιν καὶ ὁ παραινῶν Ἀμφιλόχῳ τῷ παιδί· ὦ τέκνον, ποντίου θηρὸσ πετραίου χρωτὶ μάλιστα νόον προσφέρων πάσαισ πολίεσσιν ὁμίλει· τῷ παρεόντι δ’ ἐπαινήσαισ ἑκὼν ἄλλοτ’ ἀλλοῖα φρόνει. ὁμοίωσ φησὶν καὶ Σοφοκλῆσ ἐν Ἰφιγενείᾳ·

νόει πρὸσ ἀνδρί, σῶμα πουλύπουσ ὅπωσ πέτρᾳ, τραπέσθαι γνησίου φρονήματοσ, καὶ ὁ Θέογνισ· πουλύπου ὀργὴν ἴσχε πολυπλόκου. εἰσὶ δ’ οἵ φασι ταύτησ εἶναι τῆσ γνώμησ τὸν Ὅμηρον, προτάττοντα τοῦ σπουδαίου βίου πολλάκισ τὸν καθ’ ἡδονήν, λέγοντα· οἱ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ, μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη νέκταρ ἐῳνοχόει, τοὶ δὲ χρυσέοισ δεπάεσσι δειδέχατ’ ἀλλήλουσ. καὶ ὁ Μενέλαοσ δὲ παρ’ αὐτῷ φησιν οὐδέ κεν ἡμέασ ἄλλο διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε.

καί· ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τ’ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION