Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 7 1:

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 7 1:)

οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλοσ χαριέστερον εἶναι ἢ ὅταν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ παρέχῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσιν. τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι. ὁ δὲ Μεγακλείδησ φησὶ τὸν Ὀδυσσέα καθομιλοῦντα τοὺσ καιροὺσ ὑπὲρ τοῦ δοκεῖν ὁμοήθη τοῖσ Φαίαξιν εἶναι τὸ ἁβροδίαιτον αὐτῶν ἀσπάζεσθαι, προπυθόμενον τοῦ Ἀλκίνου·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION