Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 13 10:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 10:)

ἔστι δὲ πάντα τὰ τοιαῦτα περὶ τοῦ ἄδικον εἶναι καὶ φαῦλον ἢ μὴ ἄδικον ἡ ἀμφισβήτησισ· ἐν γὰρ τῇ προαιρέσει ἡ μοχθηρία καὶ τὸ ἀδικεῖν, τὰ δὲ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων προσσημαίνει τὴν προαίρεσιν, οἱο͂ν ὕβρισ καὶ κλοπή· οὐ γὰρ εἰ ἐπάταξεν πάντωσ ὕβρισεν, ἀλλ’ εἰ ἕνεκά του, οἱο͂ν τοῦ ἀτιμάσαι ἐκεῖνον ἢ αὐτὸσ ἡσθῆναι. οὐδὲ πάντωσ, εἰ λάθρᾳ ἔλαβεν, ἔκλεψεν, ἀλλ’ εἰ ἐπὶ βλάβῃ <τούτου ἀφ’ οὗ ἔλαβε> καὶ σφετερισμῷ ἑαυτοῦ. ὁμοίωσ δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἔχει ὥσπερ καὶ περὶ τούτων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION