Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 13 2:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 2:)

λέγω δὲ νόμον τὸν μὲν ἴδιον, τὸν δὲ κοινόν, ἴδιον μὲν τὸν ἑκάστοισ ὡρισμένον πρὸσ αὑτούσ, καὶ τοῦτον τὸν μὲν ἄγραφον, τὸν δὲ γεγραμμένον, κοινὸν δὲ τὸν κατὰ φύσιν. ἔστι γάρ τι ὃ μαντεύονται πάντεσ, φύσει κοινὸν δίκαιον καὶ ἄδικον, κἂν μηδεμία κοινωνία πρὸσ ἀλλήλουσ ᾖ μηδὲ συνθήκη, οἱο͂ν καὶ ἡ Σοφοκλέουσ Ἀντιγόνη φαίνεται λέγουσα, ὅτι δίκαιον ἀπειρημένου θάψαι τὸν Πολυνείκη, ὡσ φύσει ὂν τοῦτο δίκαιον· οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθέσ, ἀλλ’ ἀεί ποτεζῇ τοῦτο, κοὐδεὶσ οἶδεν ἐξ ὅτου φάνη· καὶ ὡσ Ἐμπεδοκλῆσ λέγει περὶ τοῦ μὴ κτείνειν τὸ ἔμψυχον· τοῦτο γὰρ οὐ τισὶ μὲν δίκαιον τισὶ δ’ οὐ δίκαιον, ἀλλὰ τὸ μὲν πάντων νόμιμον διά τ’ εὐρυμέδοντοσαἰθέροσ ἠνεκέωσ τέταται διά τ’ ἀπλέτου αὐγῆσ· καὶ ὡσ ἐν τῷ Μεσσηνιακῷ λέγει Ἀλκιδάμασ, "ἐλευθέρουσ ἀφῆκε πάντασ θεόσ, οὐδένα δοῦλον ἡ φύσισ πεποίηκεν" .

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION