헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί1́09́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9)

μετὰ δὲ ταῦτα λέγωμεν περὶ ἀρετῆσ καὶ κακίασ καὶ καλοῦ καὶ αἰσχροῦ· οὗτοι γὰρ σκοποὶ τῷ ἐπαινοῦντι καὶ ψέγοντι· συμβήσεται γὰρ ἅμα περὶ τούτων λέγοντασ κἀκεῖνα δηλοῦν ἐξ ὧν ποιοί τινεσ ὑποληφθησόμεθα κατὰ τὸ ἦθοσ, ἥπερ ἦν δευτέρα πίστισ· ἐκ τῶν αὐτῶν γὰρ ἡμᾶσ τε καὶ ἄλλον ἀξιόπιστον δυνησόμεθα ποιεῖν πρὸσ ἀρετήν. ἐπεὶ δὲ συμβαίνει καὶ χωρὶσ σπουδῆσ καὶ μετὰ σπουδῆσ ἐπαινεῖν πολλάκισ οὐ μόνον ἄνθρωπον ἢ θεὸν ἀλλὰ καὶ ἄψυχα καὶ τῶν ἄλλων ζῴων τὸ τυχόν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ περὶ τούτων ληπτέον τὰσ προτάσεισ, ὥστε ὅσον παραδείγματοσ χάριν εἴπωμεν καὶ περὶ τούτων.

καλὸν μὲν οὖν ἐστιν ὃ ἂν δι’ αὑτὸ αἱρετὸν ὂν ἐπαινετὸν ᾖ, ἢ ὃ ἂν ἀγαθὸν ὂν ἡδὺ ᾖ, ὅτι ἀγαθόν·

εἰ δὲ τοῦτό ἐστι τὸ καλόν, ἀνάγκη τὴν ἀρετὴν καλὸν εἶναι· ἀγαθὸν γὰρ ὂν ἐπαινετόν ἐστιν. ἀρετὴ δ’ ἐστὶ μὲν δύναμισ ὡσ δοκεῖ ποριστικὴ ἀγαθῶν καὶ φυλακτική, καὶ δύναμισ εὐεργετικὴ πολλῶν καὶ μεγάλων, καὶ πάντων περὶ πάντα·

μέρη δὲ ἀρετῆσ δικαιοσύνη, ἀνδρεία, σωφροσύνη, μεγαλοπρέπεια, μεγαλοψυχία, ἐλευθεριότησ, φρόνησισ, σοφία.

ἀνάγκη δὲ μεγίστασ εἶναι ἀρετὰσ τὰσ τοῖσ ἄλλοισ χρησιμωτάτασ, εἴπερ ἐστὶν ἡ ἀρετὴ δύναμισ εὐεργετική, <καὶ> διὰ τοῦτο τοὺσ δικαίουσ καὶ ἀνδρείουσ μάλιστα τιμῶσιν·

ἡ μὲν γὰρ ἐν πολέμῳ, ἡ δὲ καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν εἰρήνῃ χρήσιμοσ ἄλλοισ. εἶτα ἐλευθεριότησ· προί̈ενται γὰρ καὶ οὐκ ἀνταγωνίζονται περὶ τῶν χρημάτων, ὧν μάλιστα ἐφίενται ἄλλοι. ἔστι δὲ δικαιοσύνη μὲν ἀρετὴ δι’ ἣν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι ἔχουσι, καὶ ὡσ ὁ νόμοσ·

ἀδικία δὲ δι’ ἣν τὰ ἀλλότρια, οὐχ ὡσ ὁ νόμοσ. ἀνδρεία δὲ δι’ ἣν πρακτικοί εἰσι τῶν καλῶν ἔργων ἐν τοῖσ κινδύνοισ, καὶ ὡσ ὁ νόμοσ κελεύει, καὶ ὑπηρετικοὶ τῷ νόμῳ·

δειλία δὲ τοὐναντίον. σωφροσύνη δὲ ἀρετὴ δι’ ἣν πρὸσ τὰσ ἡδονὰσ τὰσ τοῦ σώματοσ οὕτωσ ἔχουσιν ὡσ ὁ νόμοσ κελεύει·

ἀκολασία δὲ τοὐναντίον. ἐλευθεριότησ δὲ περὶ χρήματα εὐποιητική, ἀνελευθερία δὲ τοὐναντίον.

μεγαλοπρέπεια δὲ ἀρετὴ ἐν δαπανήμασι μεγέθουσ ποιητική, μικροψυχία δὲ καὶ μικροπρέπεια τἀναντία.

φρόνησισ δ’ ἐστὶν ἀρετὴ διανοίασ καθ’ ἣν εὖ βουλεύεσθαι δύνανται περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν τῶν εἰρημένων εἰσ εὐδαιμονίαν.

περὶ μὲν οὖν ἀρετῆσ καὶ κακίασ καθόλου καὶ περὶ τῶν μορίων εἴρηται κατὰ τὸν ἐνεστῶτα καιρὸν ἱκανῶσ, περὶ δὲ τῶν ἄλλων οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν·

φανερὸν γὰρ ὅτι ἀνάγκη τά τε ποιητικὰ τῆσ ἀρετῆσ εἶναι καλά πρὸσ ἀρετὴν γάρ καὶ τὰ ἀπ’ ἀρετῆσ γινόμενα, τοιαῦτα δὲ τά τε σημεῖα τῆσ ἀρετῆσ καὶ τὰ ἔργα· ἐπεὶ δὲ τὰ σημεῖα καὶ τὰ τοιαῦτα ἅ ἐστιν ἀγαθοῦ ἔργα ἢ πάθη καλά, ἀνάγκη ὅσα τε ἀνδρείασ ἔργα ἢ σημεῖα ἀνδρείασ ἢ ἀνδρείωσ πέπρακται καλὰ εἶναι, καὶ τὰ δίκαια καὶ τὰ δικαίωσ ἔργα πάθη δὲ οὔ·

ἐν μόνῃ γὰρ ταύτῃ τῶν ἀρετῶν οὐκ ἀεὶ τὸ δικαίωσ καλόν, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ ζημιοῦσθαι αἰσχρὸν τὸ δικαίωσ μᾶλλον ἢ τὸ ἀδίκωσ, καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ δὲ ἀρετὰσ ὡσαύτωσ. καὶ ἐφ’ ὅσοισ τὰ ἆθλα τιμή, καλά.

καὶ ἐφ’ ὅσοισ τιμὴ μᾶλλον ἢ χρήματα. καὶ ὅσα μὴ αὑτοῦ ἕνεκα πράττει τισ τῶν αἱρετῶν, καὶ τὰ ἁπλῶσ ἀγαθά, ὅσα τε ὑπὲρ πατρίδοσ τισ ἐποίησεν παριδὼν τὸ αὑτοῦ, καὶ τὰ τῇ φύσει ἀγαθά, καὶ ἃ μὴ αὐτῷ ἀγαθά· αὑτοῦ γὰρ ἕνεκα τὰ τοιαῦτα.

καὶ ὅσα τεθνεῶτι ἐνδέχεται ὑπάρχειν μᾶλλον ἢ ζῶντι·

τὸ γὰρ αὑτοῦ ἕνεκα μᾶλλον ἔχει τὰ ζῶντι. καὶ ὅσα ἔργα τῶν ἄλλων ἕνεκα·

ἧττον γὰρ αὑτοῦ. καὶ ὅσαι εὐπραγίαι περὶ ἄλλουσ ἀλλὰ μὴ περὶ αὑτόν, καὶ <αἱ> περὶ τοὺσ εὖ ποιήσαντασ· δίκαιον γάρ. καὶ τὰ εὐεργετήματα· οὐ γὰρ εἰσ αὑτόν. καὶ τὰ ἐναντία ἢ ἐφ’ οἷσ αἰσχύνονται·

τὰ γὰρ αἰσχρὰ αἰσχύνονται καὶ λέγοντεσ καὶ ποιοῦντεσ καὶ μέλλοντεσ, ὥσπερ καὶ Σαπφὼ πεποίηκεν, εἰπόντοσ τοῦ Ἀλκαίου θέλω τι εἰπῆν, ἀλλά με κωλύειαἰδώσ, αἱ δ’ ἦχεσ ἐσθλῶν ἵμερον ἢ καλῶνκαὶ μή τι εἰπῆν γλῶσσ’ ἐκύκα κακόναἰδώσ κέν σε οὐκ εἶχεν ὄμματ’,ἀλλ’ ἔλεγεσ περὶ τῶ δικαίω. καὶ περὶ ὧν ἀγωνιῶσι μὴ φοβούμενοι·

περὶ γὰρ τῶν πρὸσ δόξαν φερόντων ἀγαθῶν τοῦτο πάσχουσιν. καὶ αἱ τῶν φύσει σπουδαιοτέρων ἀρεταὶ καλλίουσ καὶ τὰ ἔργα, οἱο͂ν ἀνδρὸσ ἢ γυναικόσ.

καὶ αἱ ἀπολαυστικαὶ ἄλλοισ μᾶλλον ἢ αὐτοῖσ·

διὸ τὸ δίκαιον καὶ ἡ δικαιοσύνη καλόν. καὶ τὸ τοὺσ ἐχθροὺσ τιμωρεῖσθαι καὶ μὴ καταλλάττεσθαι·

τό τε γὰρ ἀνταποδιδόναι δίκαιον, τὸ δὲ δίκαιον καλόν, καὶ ἀνδρείου τὸ μὴ ἡττᾶσθαι. καὶ νίκη καὶ τιμὴ τῶν καλῶν·

αἱρετά τε γὰρ ἄκαρπα ὄντα, καὶ ὑπεροχὴν ἀρετῆσ δηλοῖ. καὶ τὰ μνημονευτά, καὶ τὰ μᾶλλον μᾶλλον. καὶ ἃ μὴ ζῶντι ἕπεται, καὶ οἷσ τιμὴ ἀκολουθεῖ, καὶ τὰ περιττά, καὶ τὰ μόνῳ ὑπάρχοντα, καλλίω· εὐμνημονευτότερα γάρ. καὶ κτήματα ἄκαρπα·

ἐλευθεριώτερα γάρ. καὶ τὰ παρ’ ἑκάστοισ δὲ ἴδια καλά, καὶ ὅσα σημεῖά ἐστιν τῶν παρ’ ἑκάστοισ ἐπαινουμένων, οἱο͂ν ἐν Λακεδαίμονι κομᾶν καλόν· ἐλευθέρου γὰρ σημεῖον· οὐ γάρ ἐστιν κομῶντα ῥᾴδιον οὐδὲν ποιεῖν ἔργον θητικόν. καὶ τὸ μηδεμίαν ἐργάζεσθαι βάναυσον τέχνην·

ἐλευθέρου γὰρ τὸ μὴ πρὸσ ἄλλον ζῆν. ληπτέον δὲ καὶ τὰ σύνεγγυσ τοῖσ ὑπάρχουσιν ὡσ ταὐτὰ ὄντα καὶ πρὸσ ἔπαινον καὶ πρὸσ ψόγον, οἱο͂ν τὸν εὐλαβῆ ψυχρὸν καὶ ἐπίβουλον καὶ τὸν ἠλίθιον χρηστὸν ἢ τὸν ἀνάλγητον πρᾶον, καὶ ἕκαστον δ’ ἐκ τῶν παρακολουθούντων ἀεὶ κατὰ τὸ βέλτιστον, οἱο͂ν τὸν ὀργίλον καὶ τὸν μανικὸν ἁπλοῦν καὶ τὸν αὐθάδη μεγαλοπρεπῆ καὶ σεμνόν, καὶ τοὺσ ἐν ταῖσ ὑπερβολαῖσ ὡσ ἐν ταῖσ ἀρεταῖσ ὄντασ, οἱο͂ν τὸν θρασὺν ἀνδρεῖον καὶ τὸν ἄσωτον ἐλευθέριον·

δόξει τε γὰρ τοῖσ πολλοῖσ, καὶ ἅμα παραλογιστικὸν ἐκ τῆσ αἰτίασ.

εἰ γὰρ οὗ μὴ ἀνάγκη κινδυνευτικόσ, πολλῷ μᾶλλον ἂν δόξειεν ὅπου καλόν, καὶ εἰ προετικὸσ τοῖσ τυχοῦσι, καὶ τοῖσ φίλοισ· ὑπερβολὴ γὰρ ἀρετῆσ τὸ πάντασ εὖ ποιεῖν. σκοπεῖν δὲ καὶ παρ’ οἷσ ὁ ἔπαινοσ·

ὥσπερ γὰρ ὁ Σωκράτησ ἔλεγεν, οὐ χαλεπὸν Ἀθηναίουσ ἐν Ἀθηναίοισ ἐπαινεῖν. δεῖ δὲ τὸ παρ’ ἑκάστοισ τίμιον ὂν λέγειν ὡσ ὑπάρχει, οἱο͂ν ἐν Σκύθαισ ἢ Λάκωσιν ἢ φιλοσόφοισ. καὶ ὅλωσ δὲ τὸ τίμιον ἄγειν εἰσ τὸ καλόν, ἐπείπερ γε δοκεῖ γειτνιᾶν. καὶ ὅσα κατὰ τὸ προσῆκον, οἱο͂ν εἰ ἄξια τῶν προγόνων καὶ τῶν προϋπηργμένων·

εὐδαιμονικὸν γὰρ καὶ καλὸν καὶ τὸ προσεπικτᾶσθαι τιμήν. καὶ εἰ παρὰ τὸ προσῆκον ἐπὶ δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ κάλλιον, οἱο͂ν εἰ εὐτυχῶν μὲν μέτριοσ, ἀτυχῶν δὲ μεγαλόψυχοσ, ἢ μείζων γιγνόμενοσ βελτίων καὶ καταλλακτικώτεροσ. τοιοῦτον δὲ τὸ τοῦ Ἰφικράτουσ, "ἐξ οἱών εἰσ οἱᾶ" , καὶ τὸ τοῦ Ὀλυμπιονίκου πρόσθε μὲν ἀμφ’ ὤμοισιν ἔχων τραχεῖαν, καὶ τὸ τοῦ Σιμωνίδου ἣ πατρόσ τε καὶ ἀνδρὸσ ἀδελφῶν τ’ οὖσα τυράννων. ἐπεὶ δ’ ἐκ τῶν πράξεων ὁ ἔπαινοσ, ἴδιον δὲ τοῦ σπουδαίου τὸ κατὰ προαίρεσιν, πειρατέον δεικνύναι πράττοντα κατὰ προαίρεσιν, χρήσιμον δὲ τὸ πολλάκισ φαίνεσθαι πεπραχότα·

διὸ καὶ τὰ συμπτώματα καὶ τὰ ἀπὸ τύχησ ὡσ ἐν προαιρέσει ληπτέον· ἂν γὰρ πολλὰ καὶ ὅμοια προφέρηται, σημεῖον ἀρετῆσ εἶναι δόξει καὶ προαιρέσεωσ. ἔστιν δ’ ἔπαινοσ λόγοσ ἐμφανίζων μέγεθοσ ἀρετῆσ.

δεῖ οὖν τὰσ πράξεισ ἐπιδεικνύναι ὡσ τοιαῦται. τὸ δ’ ἐγκώμιον τῶν ἔργων ἐστίν τὰ δὲ κύκλῳ εἰσ πίστιν, οἱο͂ν εὐγένεια καὶ παιδεία· εἰκὸσ γὰρ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθοὺσ καὶ τὸν οὕτω τραφέντα τοιοῦτον εἶναι, διὸ καὶ ἐγκωμιάζομεν πράξαντασ. τὰ δ’ ἔργα σημεῖα τῆσ ἕξεώσ ἐστιν, ἐπεὶ ἐπαινοῖμεν ἂν καὶ μὴ πεπραγότα, εἰ πιστεύοιμεν εἶναι τοιοῦτον. μακαρισμὸσ δὲ καὶ εὐδαιμονισμὸσ αὑτοῖσ μὲν ταὐτά, τούτοισ δ’ οὐ ταὐτά, ἀλλ’ ὥσπερ ἡ εὐδαιμονία τὴν ἀρετήν, καὶ ὁ εὐδαιμονισμὸσ περιέχει ταῦτα.

ἔχει δὲ κοινὸν εἶδοσ ὁ ἔπαινοσ καὶ αἱ συμβουλαί.

ἃ γὰρ ἐν τῷ συμβουλεύειν ὑπόθοιο ἄν, ταῦτα μετατεθέντα τῇ λέξει ἐγκώμια γίγνεται. ἐπεὶ οὖν ἔχομεν ἃ δεῖ πράττειν καὶ ποῖόν τινα εἶναι δεῖ, ταῦτα ὡσ ὑποθήκασ λέγοντασ τῇ λέξει μετατιθέναι δεῖ καὶ στρέφειν, οἱο͂ν ὅτι οὐ δεῖ μέγα φρονεῖν ἐπὶ τοῖσ διὰ τύχην ἀλλὰ τοῖσ δι’ αὑτόν.

οὕτω μὲν οὖν λεχθὲν ὑποθήκην δύναται, ὡδὶ δ’ ἔπαινον "μέγα φρονῶν οὐκ <ἐπὶ> τοῖσ διὰ τύχην ὑπάρχουσιν ἀλλὰ τοῖσ δι’ αὑτόν" . ὥστε ὅταν ἐπαινεῖν βούλῃ, ὁρ́α τί ἂν ὑπόθοιο· καὶ ὅταν ὑποθέσθαι, ὁρ́α τί ἂν ἐπαινέσειασ. ἡ δὲ λέξισ ἔσται ἀντικειμένη ἐξ ἀνάγκησ ὅταν τὸ μὲν κωλῦον τὸ δὲ μὴ κωλῦον μετατεθῇ.

χρηστέον δὲ καὶ τῶν αὐξητικῶν πολλοῖσ, οἱο͂ν εἰ μόνοσ ἢ πρῶτοσ ἢ μετ’ ὀλίγων ἢ καὶ ὃ μάλιστα πεποίηκεν·

ἅπαντα γὰρ ταῦτα καλά. καὶ τῷ ἐκ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν· τούτῳ δ’ εἰ παρὰ τὸ προσῆκον. καὶ εἰ πολλάκισ τὸ αὐτὸ κατώρθωκεν· μέγα γὰρ καὶ οὐκ ἀπὸ τύχησ ἀλλὰ δι’ αὑτοῦ ἂν δόξειεν. καὶ εἰ τὰ προτρέποντα καὶ τιμῶντα διὰ τοῦτον εὑρ́ηται καὶ κατεσκευάσθη, καὶ εἰσ τοῦτον πρῶτον ἐγκώμιον ἐποιήθη, οἱο͂ν εἰσ Ἱππόλοχον, καὶ <εἰσ> Ἁρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα τὸ ἐν ἀγορᾷ σταθῆναι· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἐναντίων. κἂν μὴ καθ’ αὑτὸν εὐπορῇσ, πρὸσ ἄλλουσ ἀντιπαραβάλλειν, ὅπερ Ἰσοκράτησ ἐποίει διὰ τὴν ἀσυνήθειαν τοῦ δικολογεῖν. δεῖ δὲ πρὸσ ἐνδόξουσ συγκρίνειν· αὐξητικὸν γὰρ καὶ καλόν, εἰ σπουδαίων βελτίων. πίπτει δ’ εὐλόγωσ ἡ αὔξησισ εἰσ τοὺσ ἐπαίνουσ·

ἐν ὑπεροχῇ γάρ ἐστιν, ἡ δ’ ὑπεροχὴ τῶν καλῶν· διὸ κἂν μὴ πρὸσ τοὺσ ἐνδόξουσ, ἀλλὰ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ δεῖ παραβάλλειν, ἐπείπερ ἡ ὑπεροχὴ δοκεῖ μηνύειν ἀρετήν. ὅλωσ δὲ τῶν κοινῶν εἰδῶν ἅπασι τοῖσ λόγοισ ἡ μὲν αὔξησισ ἐπιτηδειοτάτη τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ τὰσ γὰρ πράξεισ ὁμολογουμένασ λαμβάνουσιν, ὥστε λοιπὸν μέγεθοσ περιθεῖναι καὶ κάλλοσ·

τὰ δὲ παραδείγματα τοῖσ συμβουλευτικοῖσ ἐκ γὰρ τῶν προγεγονότων τὰ μέλλοντα καταμαντευόμενοι κρίνομεν· τὰ δ’ ἐνθυμήματα τοῖσ δικανικοῖσ αἰτίαν γὰρ καὶ ἀπόδειξιν μάλιστα δέχεται τὸ γεγονὸσ διὰ τὸ ἀσαφέσ. ἐκ τίνων μὲν οὖν οἱ ἔπαινοι καὶ οἱ ψόγοι λέγονται σχεδὸν πάντεσ, καὶ πρὸσ ποῖα δεῖ βλέποντασ ἐπαινεῖν καὶ ψέγειν, καὶ ἐκ τίνων τὰ ἐγκώμια γίγνεται καὶ τὰ ὀνείδη, ταῦτ’ ἐστίν·

ἐχομένων γὰρ τούτων τὰ ἐναντία τούτοισ φανερά· ὁ γὰρ ψόγοσ ἐκ τῶν ἐναντίων ἐστίν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 9

(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION