Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ οἰκονομίασ. 2:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ οἰκονομίασ. 2:)

οἰκονομία δὲ λόγου ἐφ’ ἅπαντι ἡ ἁρμόζουσα τάξισ καὶ ἡ προσδοκία τῶν λεγομένων καὶ τὸ ἐξηρτῆσθαι ἀλλήλων τὰ νοήματα καὶ τὰ ἐπιχειρήματα ἐχόμενα τοῦ ὑποκειμένου, ἔτι δὲ καὶ τὰ ἄλλα θεωρήματα, ὅσα τῆσ ἀφελοῦσ οἰκονομίασ ἐστί, λέγω δή, ἐὰν μὲν ἓν κεφάλαιον ᾖ, ἄνευ προλήψεωσ εἰπόντα δεῖ τῶν ὑπὲρ αὐτοῦ ἐνδόξων οὕτωσ καταθεῖναι τὴν πρόληψιν, προλαβόντα τι κατὰ τοῦ ἀντιδίκου ἐνδόξων· ἔπειθ’ οὕτωσ, ἐάν τι καὶ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν ἐπιφέρωσι, σκόπει· ἐὰν ᾖ πλείω τὰ παρὰ τοῦ ἀντιδίκου, σκοπεῖν δεῖ τὸ πρᾶγμα· ἡ γὰρ αὐτή ἐστι μέθοδοσ· τὸ μὲν γὰρ κεφάλαιον, ὅτι δεῖ τὰ μὲν τῶν ἐχθρῶν ἀσθενῆ ὄντα ἀποφαίνειν, τὰ δὲ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν πολὺ ὑπερέχοντα· δῆλον γάρ ἐστι πᾶσι τὸ πῶσ ἂν γένοιτο οὐδὲν ἄλλωσ ἔχοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION