Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ σεμνότητοσ. 2:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ σεμνότητοσ. 2:)

ἦθοσ δὲ ἔχει καὶ σεμνότητα ἢ εἰσ θεοὺσ εὐσέβειαν ἐμφαίνειν ἢ εἰσ φίλουσ εὐεργεσίασ, καὶ μάλιστα δεῖ καὶ τοῖσ τοιούτοισ προσέχειν· τὰ γὰρ πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν θεωρημάτων κατὰ ταύτασ τὰσ ἐννοίασ λαμβάνεται. αἱ δὲ ἔννοιαι λαμβάνονται ἐκ τῶν ἐν αὐτῷ, τὸ δὲ καὶ τὰσ ἐννοίασ ὡσ περὶ εὐσεβείασ καὶ εὐπειθίασ λέγεσθαι πάνυ τῆσ προαιρέσεωσ τῆσ τῶν ἀφελῶν· οὐ γὰρ πάνυ, ὥσπερ ἔφην, τοῖσ ὑποθετικοῖσ χαίρουσι χρώμενοι, εἰ μὴ ἀνάγκη που γένοιτο, οἱο͂ν εὐσεβεῖν δεῖ, θεοῖσ ἄρχουσι πείθεσθαι, ἀλλ’ ὥσπερ ἐννοίασ τινὰσ ὑπογράφουσιν ὡσ χρὴ ποιεῖν, οὐ διδασκαλικῶσ λέγοντεσ ὅτι οὐ χρὴ τόδε ποιεῖν, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ ὅλου, τοῖσ τάδε ποιοῦσι τάδε εἰώθεν ἀποβαίνειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION