Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 5:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 5:)

πρῶτον οὖν τὸ ἦθοσ εἶναι δεῖ τοῦ ἀφελοῦσ λόγου χρηστότητα ἐμφαῖνον· ἡ γὰρ χρηστότησ γνώμησ ἐστὶν ἀρετὴ καὶ ἀπὸ τῆσ διανοίασ καὶ γνώμησ προαίρεσισ καὶ τρόπων ἐπιείκεια. οὐ δεῖ δὲ οὐδὲν σημαίνεσθαι τὸ ἦθοσ αὐτὸ καθ’ αὑτό, ἀλλ’ ἐν τοῖσ ἀκούουσι καταλείπεσθαι, ἵνα ἀνεπιβούλευτον εἶναι δοκῇ· διὰ τοῦτο οὐδ’ ἐπισημαίνεσθαι χρὴ οὔτε τὰ δεινὰ ὡσ δεινὰ οὔτε τὰ φοβερὰ ὡσ φοβερά, ἀλλὰ ἐξαρκεῖ μοι μόνον εἰπεῖν, Τισσαφέρνησ δὲ διαβάλλει τὸν Κῦρον πρὸσ τὸν ἀδελφόν· ἐξήρκεσε γὰρ αὐτῷ ἐκ τοῦ γένουσ ἐνδείξασθαι ὁποῖόν ἐστι διαβάλλειν ἀδελφὸν πρὸσ ἀδελφόν· τὴν μέντοι ποιότητα καὶ τὴν διάθεσιν ἥτισ αὐτοῦ καταλείπει σκοπεῖν· εἰ δὲ ἀγωνιστικῶσ προῆγεσ αὐτό, τοῦτο ἂν εἶπεσ, οἱο͂ν πρᾶγμα δεινότατον πάντων καὶ ὠμότατον ἐνεβάλετο εἰσ τὴν ψυχὴν Τισσαφέρνησ· ἐὰν δὲ ἐξᾶραι θέλῃσ καὶ θεῖναι καὶ αὐτὰ τὰ νοήματα, δι’ ἃ οὐκ ἔδει γενέσθαι τὴν διαβολήν, ἐποίσεισ· οὔτε τοὺσ θεοὺσ αἰδεσθεὶσ οὔτε τὴν δίκην οὔτε τὸ πρᾶγμα ὡσ δεινότατον. ἃ γὰρ ἄν τισ ἤθουσ ἔχεσθαι νομίσῃ παρὰ τοῖσ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ μεταχειριζομένοισ, ταῦτα καὶ ἐπὶ τούτοισ ἦθοσ ἐμφαίνειν δύναιτ’ ἄν, ἔλαττον μέντοι· ἄλλον μὲν γὰρ παρ’ ἐκείνοισ τρόπον ἐστὶ καὶ ἄλλο τι δηλοῖ, ἄλλον δὲ παρὰ τούτοισ· ἐκεῖ μὲν γὰρ ὑπαινιττόμενόν τι ἢ ἕτερόν τι ὑποδεικνύντα, ἢ καὶ αὐτὸ τὸ ἐναντίον οὗ λέγεισ ἔστιν ἐνδείξασθαι, ἐνταῦθα δὲ οὔ, ὡσ ἂν ἀφελείασ δεῖγμα καὶ ἁπλότησ διανοίασ. παραδείγματοσ δὲ ἕνεκα κείσθω παρ’ ἀμφοῖν· ὁ μὲν Δημοσθένησ ἦθοσ ἐμφῆναι βουλόμενοσ τί φησι; πάνυ τοίνυν προσῆκον ἂν εἰή τοιοῦτον περὶ πλείστου ποιεῖσθαι ὑμᾶσ, καὶ ἄνδρα εὐεργέτην δικαίωσ ὀνομάζειν. Ξενοφῶντοσ δὲ ἦθοσ καὶ ἡ χεὶρ αὐτῷ ἐπηκολούθησεν, ὥστε σαφῶσ τὴν τάξιν ἐξετάζοντεσ ἐφ’ ἑκατέρᾳ αὐτῶν εὑρ́οιμεν ἂν τὸ ἦθοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION