헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́2́02́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2)

τὰ δὲ περὶ τὴν ἑρμηνείαν πάλιν αὖ ἐννοήματα τῶν ἀφελῶν ἐστιν, οἱο͂ν χρήσασθαι, ἂν οὕτω τύχῃ, καὶ ἀδοξοτέροισ ἐννοήμασι. βουληθεὶσ γοῦν κατασκευάσαι ὁ Ξενοφῶν, ὅτι πολλοῦ ἄξιόσ ἐστιν ὁ Κῦροσ, σκέψαι πῶσ διῴκησε τοῦτο. ἡ γὰρ πρότασισ πολιτική, καὶ αἱ ἀποδείξεισ πολιτικώταται, ὅτι Κῦροσ πολλοῦ ἄξιοσ ἐγένετο, τῶν δὲ ἐννοημάτων τὰ μὲν ἦν πολιτικά, τὰ δὲ ἀφελῆ. πολιτικὰ μὲν τὰ τοιαῦτα, Κῦροσ πολλοῦ ἄξιοσ ἐγένετο· τὸ γὰρ χαλεπώτατον ῥᾷστα κατειργάσατο. τί δέ ἐστι χαλεπώτατον; ἀνθρώπων ἄρξαι. ἄχρι τούτου ἡ κατασκευὴ πολιτική. εἰ γοῦν μετεχειρίζου πολιτικῶσ, οὕτωσ ἂν εἶπεσ, Κῦροσ πολλοῦ ἄξιοσ ἐγένετο· ὃ γὰρ χαλεπώτατον ἦν, τοῦτο κατειργάσατο, ἀνθρώπων ἄρξαι. διὰ τί; ὅτι οὐ ῥᾳδίωσ ἐθέλουσιν οἱ ἄνθρωποι ἄρχεσθαι, ἀλλὰ πολλαὶ μὲν δυναστεῖαι, πολλαὶ δὲ τυραννίδεσ κατελύθησαν ὑπὸ τῶν μὴ βουλομένων ἄρχεσθαι. ἄχρισ ἐνταῦθα τὰ ἐννοήματα πολιτικά. ὅταν δὲ ἔλθῃσ εἰσ τὴν κατασκευὴν τῆσ διαφορᾶσ καὶ εἴπῃσ, ῥᾴδιον γάρ ἐστι βοῶν καὶ ὀί̈ων καὶ πάσησ ἀγέλησ ἄρξαι μᾶλλον ἢ ἀνθρώπου, τότε λέγω ὅτι εἰσ ἐννοήματα ἀφελέστερα ἀπάγεισ τὸν λόγον·

ἤθουσ γὰρ καὶ τρόπου εἰσίν, ἃ τοῦ λόγου τὸ ἀφελὲσ ἐτήρησεν. ὁ μὲν οὖν πολιτικὸσ πρότασιν προθεὶσ τὰ κατασκευαστικὰ παρατίθησιν ἐπιλεγόμενοσ ἀεὶ τῶν ἐννοημάτων τὰ πολιτικώτερα, οἱο͂ν τὸ κατὰ τὰσ ἀποβάσεισ λέγειν οὐ πολιτικώτερον, νομέασ μέντοι ἄρχοντασ ἢ πάλιν, οὐδεπώποτε ᾐσθήμεθα συστάσασ τὰσ ἀγέλασ, οὐκ ἂν πολιτικὸσ εἴποι, οὗτοσ δὲ κατὰ τὸ πρέπον ἑαυτῷ τοῖσ ἐπιχειρήμασι τὸ διαλλάττον παρέσχετο. ὅπου δὲ κοινὰ τὰ ἐπινοήματα, οὔτε ἡ λέξισ οὔτε τὸ σχῆμα τὸ αὐτό·

ὅταν γὰρ εἴπῃ, ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, καὶ ὅσοι τυραννεῖν ἐπιχειρήσαντεσ οἱ μὲν αὐτῶν καὶ ταχὺ πάμπαν κατελύθησαν, οὐχὶ δίκασ ἔδοσαν, καὶ πάλιν, οἱ δὲ κἂν ὁποσονοῦν ἄρχοντεσ διαγένωνται· οὐ γὰρ εἶπεν, οἱ κατὰ κράτοσ ἑλόντεσ τὰσ πόλεισ καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἰσχυροτάτασ ἑαυτοῖσ καταστησάμενοι. ἔδειξα οὖν σοι ὅτι τῶν ἐννοημάτων τὰ μέν ἐστιν ἀπὸ κρίσεωσ λαμβανόμενα, τὰ δὲ παντοῖά ἐστιν ἐννοήματα, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἐστιν ἐξ ἐνδόξων λαμβανόμενα, τὰ δὲ ἐκ μικρῶν καὶ ἀφανῶν.

τοῦτο μὲν δὴ τοιοῦτό σοι, ὅτι παντοίοισ ἐννοήμασι χρῶνται οἱ ἀφελεῖσ, καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ αὐτοῖσ μόνον χρῆσθαι τοῖσ ἐκ τῶν ὑποκειμένων λαμβανομένοισ, ἀλλὰ καὶ τοιούτοισ ἐνίοτε ἐννοήμασιν, ὧν ἄλλοσ μὲν ἄν τισ καταφρονήσειεν, οὐδ’ ἂν προσέλθοι διὰ τὸ μήτε αὐτὰ ἐκ τῶν ὑποκειμένων λαμβάνεσθαι καὶ ἄδοξα τυγχάνειν, οἱ δὲ ἀφελεῖσ οὐκ ἀπέχονται τούτων. τὸ μὲν δὴ κατὰ τὴν μεταχείρισιν τῶν ἐννοημάτων τοιοῦτόν ἐστιν, καὶ ἔτι τὸ μὴ ὡσ εἰσ πρότασιν λέγεσθαι τὰ λεγόμενα κατασκευαστικὰ τοῦ προκειμένου, ἀλλ’ ἀδήλου ὄντοσ πρὸσ ἃ λέγεται, οὕτω προχωρεῖν τὸν λόγον, οἱο͂ν μὴ προθεὶσ ὅτι βούλεται ἀποδεῖξαι πολλοῦ ἄξιον Κῦρον ἐπάγει ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, καὶ προλαβὼν πάντα τὰ προκατασκευαστικά, ἐξ ὧν χαλεπόν ἐστιν ἀνθρώπων ἄρχειν, χαλεπώτερον τῶνδε καὶ τῶνδε, οὕτωσ ἐπήγαγεν, ἀλλὰ μὴν Κῦροσ πλείστων ἀνθρώπων ἦρξε·

Κῦροσ ἄρα πολλοῦ ἄξιοσ ἐγένετο. καὶ αὕτη ἐστὶν ἀφελοῦσ λόγου μεταχείρισισ, ὅταν μὴ φανερὸν ᾖ ὡσ πρότασισ τὸ λεγόμενον. δεῖ δὲ πολλάκισ καὶ τὰ νοήματα μὴ πάντα ἰσχυρὰ εἶναι, ὥσπερ καὶ τὰ τῶν πολιτικῶν λόγων, ἀλλ’ ἔνια καὶ ὑφειμένωσ τιθέναι, καὶ τὰ ἥττω δοκοῦντα εἶναι, ἔνια δέ, εἰ οἱο͂́ν τε, ὡσ καὶ γέλωτοσ ἄξια ἂν φανείη, ὡσ καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου φησὶν ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τῶν καλῶν ἢ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆσ πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ ἤθουσ ἐχόμενόν ἐστι τὸ νόημα, ὅτι δεῖ καὶ τὰ μετὰ παιδιᾶσ πραττόμενα τῶν καλῶν τε κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀποδέχεσθαι.

καὶ τοῦτό ἐστι τὸ θεώρημα τοῦ ἀφελοῦσ λόγου, ὅτι μὴ ἐκ παντὸσ τρόπου διώκειν τὰ ἔνδοξα καὶ μεγάλα, ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα φαῦλα εἶναι καὶ εὐκαταφρόνητα. κατὰ μὲν οὖν τὴν ἀπαγγελίαν ἀμφότερα τὰ ἐννοήματα οὐκ ἔστι τραχέωσ εἰρημένα οὔτε τὸ ἔννοιά ποθ’ ἡμῖν ἐγένετο, οὔτε τὸ ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ·

ἐπειδὴ γὰρ ἐδόκει τὸ ἐν τῷ Συμποσίῳ εἰρημένον ἄδοξον εἶναι τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ διηγεῖσθαι, καὶ οὐδεὶσ ἂν πολιτικὸσ τοῦτο ἐποίησεν ἀδόξου ὄντοσ αὐτοῦ, μετὰ παραιτήσεωσ προήγαγεν ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ. εἰ δὲ ἀπὸ ὀνόματοσ ἤρξατο αὐτῷ λόγοσ ἀποφαντικοῦ, οἱο͂ν δοκεῖ δ’ ἔμοιγε, σκληρότεροσ ἂν ἐγένετο ὁ λόγοσ καὶ μᾶλλον Κριτίου ἔδοξεν ἂν εἶναι ἤ τινοσ τῶν τοιούτων. κατὰ δὲ σχῆμα σχήματι ἀνειμένῳ·

οὐ γὰρ διατεινόμενοσ ἂν ἐποίησεν, ὡσ ἄν τισ τῶν πολιτικῶν εἶπεν, οὐχὶ τὰ αὐτὰ παρίσταταί μοι γινώσκειν τοῖσ πολλοῖσ περὶ τῶν ἀνδρῶν τῶν σπουδαίων· οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ οὐκ ἄλλα τινὰ οἰόνται [γὰρ] αὐτῶν ἀξιομνημόνευτα εἶναι ἐν τῇ σπουδῇ τὰ πραττόμενα, ἐμοὶ δὲ οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον δοκεῖ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ μνήμησ τυγχάνειν ἄξια, ἢ ἃ ἂν σπουδάζοντεσ πράττοιεν. οὐχ οὕτωσ οὖν προήγαγεν, ἀλλ’ ἀνειμένῳ τῷ σχήματι καὶ ἐξηλλαγμένωσ ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ, εἶτα κατὰ τὸ ἰδίωμα τοῦ λόγου ἤθουσ ἐχόμενα καὶ τὰ ὀνόματα τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν· καὶ πάλιν φησίν, ὡσ δὲ ἱπποδρομία ἔληξεν. ἀνειμένον δὲ καὶ ἀναπεπτωκὸσ εἶναι δοκεῖ τὸ σχῆμα, πολιτικὸσ δ’ ἂν οὐχ οὕτωσ ἐποίησεν, ἀλλὰ συντονώτερον, ὅποι δὴ ἱπποδρομία ἔληξεν, ἢ τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ. ποικίλωσ δὲ τοῖσ σχήμασι χρῶνται οἱ ἀρχαῖοι ἀφελεῖσ τε καὶ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρεσ·

ἃ γὰρ ἐν πολιτικῷ λόγῳ δριμὺν τὸν λόγον ποιεῖ, ἐνθάδε ἀφελῆ ἐργάζεται. καὶ τὸν ῥυθμὸν δὲ τῆσ ἀπαγγελίασ τοιοῦτον εἶναι δεῖ οἱο͂ν προϊέναι καὶ ἐμβαίνειν μᾶλλον ἢ ἑαυτῷ ἐπικείμενον ἐπείγεσθαι, οὐχ ὥσπερ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ τὰσ [τε] ποιότητασ παρατιθέασιν, ὅταν λέγωσιν ἢ δεινότατα ἁπάντων ἢ ἐφ’ ᾧ πάντεσ ἀγανακτήσετε ἢ σχέτλιον γὰρ τοῦτό γε· πρὶν γὰρ τὸ πρᾶγμα εἰπεῖν τὴν ποιότητα οἱ πολιτικοὶ παραδεικνύουσι, καὶ ποτὲ μὲν πρὸ τῶν πραγμάτων, ποτὲ δὲ μετὰ τὰ πράγματα ἐπάγοντεσ. εὐρυθμίασ δὲ καὶ τοῦτο καίτοι τότε ἐν τῇ κρατίστῃ πόλει ὑπὸ τῶν ἀρίστων κριθέντα τοῦ καλλίστου γέρωσ ἀξιωθῆναι ποίων ἔτι τεκμηρίων προσδεῖται τῆσ τε πρὶν ἄρξαι αὐτὸν ἀρετῆσ; τοῦτο δ’ εὐρυθμίαν ἐν τῷ λόγῳ εἰργάσθαι καί μοι δοκεῖ, τὸ δὲ τὴν εὐρυθμίαν ἀπειργασμένον ἐστὶ τὸ ἐμπεριβαλόντα τὰ νοήματα καὶ ἀπαρτίσαντα στῆσαι τὸ νόημα, ὥστε καὶ τὸ μετὰ ταῦτα ῥηθὲν μηκέτι ἡνῶσθαι, ἀλλ’ ἑτέρου ἀρχὴν λόγου δοκεῖν εἶναι· τί γάρ φησιν; ὅσα δὲ ἐπεὶ ἐπ’ ἀνδράσιν ἐγένετο. οὐ πολλαχοῦ δὲ ὁ Ξενοφῶν χρῆται τούτῳ τῷ σχήματι· ἔστι γὰρ σκληρότερον καὶ δικανικώτερον, ἀποδεδειγμένοισ πράγμασιν ἢ ὡσ βιαζόμενοι ἢ ὥσ τι σφόδρα δοκοῦντεσ λέγειν τὰ τοιαῦτα ἐπάγειν εἰώθαμεν. πλὴν τό γε κατὰ τὴν ἄλλην αὐτοῦ εὐρυθμίαν θαυμαστὸν καὶ τοῦτο γέγονε τὸ συνεχεῖσ τὰσ διαστάσεισ ἑνὶ πνεύματι λόγου γεγονέναι, καίτοι τότε· ἐν τῇ κρατίστῃ πόλει· ὑπὸ τῶν ἀρίστων κριθέντα· τοῦ καλλίστου γέρωσ ἀξιωθῆναι· καὶ τὸ πολλὰ νοήματα καθ’ ἓν ἕκαστον πρὸσ μίαν λέξιν εἰπεῖν δυνάμεωσ καὶ ῥυθμοῦ. καὶ τοῖσ ὀνόμασι δὲ χαίρουσιν οἱ ἀφελεῖσ ἀπὸ ἑτέρου ἐπὶ ἕτερον αὐτὰ μεταφέροντεσ, ὡσ καὶ ἐν τῷ Ἀγησιλάῳ ὁ Ξενοφῶν πολλοὺσ φησὶν ἐραστὰσ τῆσ ἑαυτοῦ φιλίασ ἐποιήσατο·

ὁ γὰρ ἐραστὴσ ἄλλου τινὸσ δοκεῖ ὄνομα εἶναι. καὶ πάλιν, αὐτοὶ δὲ κατιδόντεσ τοὺσ τῶν Ἑλλήνων ἀκολούθουσ. πάλιν ἐνταῦθα ἐλάττονι ὀνόματι τοῦ πράγματοσ ἐχρήσατο· τὸ γὰρ τῶν ἀκολούθων ἐπὶ δούλων μᾶλλον εἰώθε λέγεσθαι, ὁ δὲ τοὺσ ἑπομένουσ καὶ τοὺσ τελευταίουσ τοῦ στρατοπέδου οὐκ ὤκνησεν ἀκολούθουσ ὀνομάσαι. καὶ ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασι θαυμάζω οὖν φησὶ πῶσ ποτε Σωκράτην ἐπείσθησαν Ἀθηναῖοι περὶ τοὺσ θεοὺσ μὴ σωφρονεῖν. μετήνεγκεν ἐνταῦθα ὡσ ἴδιον τοῦ εἴδουσ τοῦ λόγου. δεῖ μέντοι κἀκεῖνο ὁρᾶν, ὅπωσ ὑφειμένα διὰ τὸ ἀφελὲσ τιθεὶσ ὀνόματα οὐδὲν ἧττον ἐν τῷ οἰκείῳ τρόπῳ ἐμφαίνει καὶ τὸ μέγεθοσ τοῦ πράγματοσ, ὡσ καὶ ἐν ἀρχῇ φησι τοῦ λόγου, πολλάκισ ἐθαύμασα τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν οἱ γραψάμενοι Σωκράτην ὡσ ἄξιοσ εἰή θανάτου τῇ πόλει·

ἡ μὲν γὰρ γραφὴ κατ’ αὐτοῦ τοιάδε τισ ἦν· ἀδικεῖ Σωκράτησ, οὓσ μὲν ἡ πόλισ νομίζει θεοὺσ οὐ νομίζων, ἕτερα δὲ καὶ τοὺσ νέουσ διαφθείρων. τὸ γὰρ ἐθαύμασα καὶ πολλάκισ οὐ μικρῶν ἔμφασίσ ἐστιν, ἐδήλωσε δὲ καὶ τὰ ἐπενεχθέντα. πολιτικὸσ μὲν οὖν ἀμφοτέρασ ἂν εἰρήκει τὰσ δυνάμεισ οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ· ὁ δὲ τὴν ἁπλῆν δύναμιν εἰπὼν ἠρκέσθη. οὐκοῦν τὰ μὲν ἐπινοήματα ἔστιν ὅτε ταὐτά, ἡ δὲ μεταχείρισισ τὴν διαφορὰν ποιεῖ τοῦ λόγου.

ὁρᾷσ δὲ καὶ ἐνταῦθα τὴν ἀφέλειαν τῶν ὀνομάτων. ὄντοσ γὰρ τοῦ ὑποκειμένου ὀργῆσ ἀξίου καὶ ἐπιτιμήσεωσ· ἡ γὰρ ποιότησ αὐτοῦ τοιαύτη, τῷ Σωκράτη τοσούτου ἄξιον ἄνδρα κατακεκρίσθαι, ὅμωσ οὕτωσ ἀφελὴσ ἀνὴρ πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα. καὶ οὐκ εἶπεν ἐφ’ ᾧ τισ ἂν ὀργισθείη ἢ ἐφ’ ᾧ ἄξιον ἐπιτιμῆσαι. ἐν γὰρ τῷ ἀφελεῖ λόγῳ οὔτε βία ἐστὶν οὔτε θυμὸσ οὔτε σφοδρότησ, οὐδὲ ἡ διάθεοισ ἡ τῶν πραγμάτων τοιαύτη τίσ ἐστιν, οὐδ’ ὡσ ἐπισημήνασθαι τὴν φύσιν τοῦ ἐπαγομένου, καὶ τούτῳ μάλιστα χαρακτηρίζεται τὸ εἶδοσ τοῦ ἀφελοῦσ λόγου. καλὸν δὲ καὶ περὶ ὧν τισ οἶδεν ὡσ ζητοῦντά τι λέγειν.

τίσι ποτὲ λόγοισ· οὐ γὰρ εἶπεν οὐ κατηγορίαισ οὐδὲ συκοφαντίαισ, ὃ πολιτικῷ ἡρ́μοζεν, ἀλλὰ τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν. καὶ τὸ ἐν γένει εἰπεῖν μὴ κατ’ εἶδοσ Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ, ἀλλ’ οἱ γραψάμενοι Σωκράτην. καὶ ἐπαλλαγαὶ πρέπουσι τῷ ἀφελεῖ λόγῳ, ἀδικεῖ μέν, ἀδικεῖ δέ. εἶτα καὶ τῶν ἑξῆσ αἱ μὲν ἀποδείξεισ πολιτικώταται·

μάχην γάρ, δοκεῖ, δείκνυσι πρὸσ τὰ προσόντα τῷ θαυμάσιον δέ μοι κἀκεῖνο φαίνεται τὸ πεισθῆναί τινασ ὡσ Σωκράτησ τοὺσ νέουσ διέφθειρεν· ὁ δὲ [πρῶτον μὲν] οὐ πρότασιν θεὶσ οὕτωσ ἐπάγει τὰ κατασκευαστικά, ἀλλ’ ἁπλῶσ ἐπεξέρχεται τὰ πράγματα, πρῶτον. δεῖ δὲ τὴν μεταχείρισιν τῶν κατασκευαστικῶν ὁρᾶν· πολιτικὸσ μὲν γὰρ τὰ ἐν γένει ἂν ἐκλαβὼν ἔλεγεν, ὅπωσ μὲν ἦν σώφρων, ὅπωσ δὲ ἐγκρατήσ, ὅπωσ δὲ πᾶσι πόνοισ ἀντεῖχεν, ὁ δὲ τὰ κατ’ εἶδοσ γαστρὸσ φησὶν ἐγκρατὴσ καὶ ἀφροδισίων, καὶ πρὸσ χειμῶνα καὶ θέροσ πῶσ εἶχεν; εἶτα ἔμιξε τὰ μεγάλα τοῖσ μικροῖσ, πῶσ ἂν οὖν ἢ ἀσεβεῖσ ἢ παρανόμουσ ἢ λίχνουσ ἐποίει; πολλάκισ δὲ οἱ ἀφελεῖσ καὶ ἐπηγμένοισ ἔξωθεν παρὰ τὰ ὑποκείμενα χρῶνται ἐπινοήμασιν, οἱο͂ν οὐδεπώποτε ᾐσθήμεθα τὰσ ἀγέλασ συστάσασ ἐπὶ τὸν νομέα, καὶ ὅσα τοιαῦτα.

οὐ πρέπει ἀνδρὶ πολιτικῷ· καὶ γὰρ εἰ καὶ οἱ πολιτικοὶ χρῶνταί τισιν ἔξωθεν ἐπινοήμασιν, οἱο͂ν εἴ τισ ἐκ παραδειγμάτων λέγοι ἢ ἐξ ἱστοριῶν ἢ ἐξ ἄλλου τινὸσ τοιούτου τρόπου, ἀλλ’ οὖν γε τοῖσ προσηρτημένοισ πρὸσ τὸ πρᾶγμα χρηστέον, ὅθεν εἰώθασι θεραπεύειν τὰ τοιαῦτα ἢ αἰτιολογίαισ ἢ ἐπαγγελίαισ, οἱο͂ν ἓν ἐκ πολλῶν ἵνα τοίνυν γνῶτε ὡσ οὐδέ ἐστι τοῦ τῆσ πόλεωσ ἤθουσ κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον, εἶθ’ ἑξῆσ λέγονται χρήματα. ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ ἐπηγμένα νοήματα ἐκ πάντων ἐστὶ σχεδὸν τῶν ἐν τῷ βίῳ. τὰ δὲ προστιθέμενα ἔξωθεν μέγεθοσ ἐργάζεται ἐν τῷ λόγῳ, ὅταν ἔνδοξον ᾖ ὄνομα ἢ τόποσ. τηρητέον οὖν ἐν παντὶ ὡσ οἵ τε ῥυθμοὶ τά τε σχήματα τά τε ὀνόματα πρέποντα τῷ ἀφελεῖ λόγῳ εἰή, τά τε ὁμοιόρυθμα τῶν νοημάτων, οἱο͂ν λεγόμενα, πραττόμενα, βουλευόμενα, καὶ τὰ σχήματα πάντα μὲν εἰδέναι τὰ τούτοισ πρέποντα, πανταχοῦ δὲ τὸ ἀφελὲσ τὸ ἐν αὐτοῖσ τηρεῖ.

λέγομεν δὲ ὅτι πολλαχοῦ κοινὰ θεωρήματά ἐστι καὶ τῶν ἀφελῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, αὐτίκα τὸ ἐπισημήνασθαι περὶ πραγμάτων ὧν ἂν μέλλῃσ λέγειν καὶ τὸ ἐπεσκέφθαι αὐτῶν τὴν φύσιν καὶ τὸ ἀντιπῖπτον πρὸσ τὸ ὑπὸ σοῦ λεγόμενον, ὅτι περὶ μικρῶν καὶ φαύλων διαλέγῃ·

ἀφελοῦσ καὶ τὸ τοιοῦτον, Φίλιπποσ ὁ γελωτοποιὸσ παρῆλθε, καὶ ἔκλαιεν, καὶ ὅτι οἱ ἐν τῷ συμποσίῳ κατακείμενοι ἐγέλων, καὶ ὁ Συρακόσιοσ θαύματα παρείχετο. ταῦτα γὰρ πάντα κοινά ἐστι καὶ τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν ἀφελῶν. ἡ δὲ μεταχείρισισ τῶν εἰσαγομένων ἰδία τοῦ ἀνδρόσ, ἐπεὶ καὶ ἡ ἐνταῦθα ἐπαγγελία κοινή ἐστιν, οἷσ δὲ παραγενόμενοσ ταῦτα γινώσκω δηλῶσαι βούλομαι. ἀλλὰ τὸ μετὰ τὴν ἐπαγγελίαν οὐκέτι κοινόν, ἀλλὰ καινοπρεπέσ· ἐπαγγειλάμενοσ γὰρ οὐκ εἶπε τὸ ἐπακόλουθον τῆσ ἐπαγγελίασ, ἀλλ’ ἕν τι τῶν περὶ αὐτόν· οἷσ μὲν γὰρ παρεγένετο, ταῦτα ἦν τὰ ἐν Καλλίου γενόμενα· ὁ δὲ οὐ ταῦτα λέγει εὐθύσ, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν ἐξ ἧσ ἤρξατο ταῦτα γίνεσθαι, δοκεῖ δὲ τὸ τοιοῦτο ἀφήγησισ εἶναι μᾶλλον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION