헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́2́01́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 1)

ἐπειδή σοι τὰσ ἰδέασ ὑπεδείξαμεν τοῦ πολιτικοῦ λόγου καὶ τὰσ ἀρετὰσ αὐτοῦ, δεῖ σε ἀκοῦσαι καὶ περὶ τῆσ ἰδέασ τοῦ ἀφελοῦσ λόγου· οὐδὲν γὰρ οὕτωσ ἐπεσκέφθαι χρὴ ὡσ τὰσ ποιότητασ τοῦ ἀφελοῦσ λόγου καὶ τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὰσ διαφορὰσ αὐτοῦ πρὸσ τὸν πολιτικὸν λόγον καὶ ἀγωνιστικόν, ὅπερ οὐ ῥᾴδιον μέν ἐστιν διὰ τὸ εἶναι ἓν γένοσ παντὸσ λόγου καὶ μίαν φύσιν, ὅμωσ γε μήν εἰσί τινεσ παραλλαγαὶ καὶ ἰδέαι, αἳ διαφέρουσιν ἀλλήλων. πᾶσ δὲ λόγοσ ἐστὶ δῆλον ὅτι ἐν ἐπινοήμασι καὶ ἐν ἀπαγγελίᾳ, ἥτισ ἐστὶν ἐν λέξει, ἐν σχήματι, ἐν ῥυθμῷ.

ἔστιν οὖν ῥητέον τίνα ἐστὶ τὰ διακρίσεισ ποιοῦντα ἀπὸ τῶν πολιτικῶν τοῖσ ἀφελέσι λόγοισ· οὐ γὰρ τὰ αὐτά ἐστιν ἐννοήματα τῶν τε ἀφελῶν καὶ τῶν πολιτικῶν. εἰ γὰρ ἐννόημα τὸ αὐτό, ἀλλὰ λέξισ οὐχ ἡ αὐτή, ἢ εἰ καὶ λέξισ ἡ αὐτή, ἀλλ’ οὐχ ὁ ῥυθμὸσ ὁ αὐτόσ, ἢ εἰ καὶ ῥυθμὸσ ὁ αὐτόσ, ἀλλ’ οὐ τὸ σχῆμα τὸ αὐτό. εἰδέναι οὖν δεῖ πρῶτον, ὡσ ἐν κεφαλαίῳ μάλιστα παραστήσαιμεν, ὅτι αἱ διαφοραὶ τοῦ πολιτικοῦ λόγου πρὸσ τὸν ἀφελῆ εἰσὶν ἀπὸ τῶν ἐννοημάτων πρῶτον λαμβανόμεναι.

ἔστι γὰρ τὰ μὲν πολιτικὰ νοήματα τραχύτερα, ἐνδοξότερα καὶ ἀπὸ ἐνδοξοτέρων λαμβανόμενα, καὶ δριμύτερα, τήν τε δριμύτητα ἐργαζόμενα ἐκ τοῦ σπανιώτερά τε εἶναι καὶ ἔνδοξα, τὰ δὲ ἀφελῆ νοήματα ἁπλᾶ, ἐπίκοινα, ἄδοξα, καὶ ταῦτα ἀπὸ ἀδόξων τῶν ἐπιχειρημάτων λαμβανόμενα. περὶ μὲν οὖν τῶν νοημάτων, ὡσ ἂν ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα εἴποι τισ, ταῦτά ἐστιν. ἡ δὲ ἑξῆσ διαφορὰ περὶ τὴν μεταχείρισίν ἐστιν·

ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ πολιτικῷ λόγῳ ἐστί τισ μεταχείρισισ, οὕτω καὶ ἐν τῷ ἀφελεῖ λόγῳ. ἡ δὲ διαφορὰ τῶν μεταχειρίσεων αὕτη ἐστίν, ἐν μὲν τῷ πολιτικῷ λόγῳ δεῖ φανερὰσ εἶναι· οὕτω γὰρ πολιτικῶσ προάγοιτο ὁ λόγοσ, εἰ παρακολουθοῖεν οἱ ἀκούοντεσ τοῖσ ζητήμασιν, ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ οὐ τοῦτό ἐστιν, ἀλλὰ κεκρυμμέναι ἐνίοτε εἰσὶν αἱ ζητήσεισ, καὶ οὐδὲ οἶδέ τισ τί βούλεται λέγειν ὁ λέγων διὰ τὸ μηδεμιᾷ ἐπιβολῇ ἐοικέναι τὸν λόγον. τὰ δὲ σχήματα ἐν μὲν τῷ πολιτικῷ λόγῳ τραχέα ἐστί, σφοδρά, ἐλεγκτικά, βίαια, ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ ἀνειμένα, ἁπλᾶ, μηδένα ἔλεγχον μηδὲ ἐξέτασίν τινα ἐμφαίνοντα, ἀλλὰ κοινότερα καὶ ἀναπεπτωκότα·

οὕτω γὰρ ἐκεῖνα ποιεῖ σύντονον τὸν λόγον καὶ πολιτικόν, ταῦτα δὲ ἀφελῆ, ὡσ ἂν ἰδιωτικὰ καὶ ὁμιλητικὰ ὄντα. οὐ μὴν οὐδὲ ἡ λέξισ ἡ αὐτὴ αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἔνι τισ καὶ ἐν τῇ λέξει διαφορά·

ἐν μὲν γὰρ τῷ πολιτικῷ λόγῳ ποτὲ μὲν ἀπήρτισται τὸ νόημα, ποτὲ δὲ δεῖ ἄλλῳ νοήματι ἐπιβάλλειν· δεῖ γὰρ μετὰ πάσησ ἀσφαλείασ καὶ τόνου προάγεσθαι τὸν λόγον. ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ οὐκ ἔτι, ἀλλὰ δοκεῖ ἡ λέξισ ὡσ ἂν τύχῃ προάγεσθαι [ἀλλ’] ὑπτίαν ἐμφαίνουσα καὶ μηδεμίαν ἐπιτήδευσιν τῆσ λέξεωσ. ἔτι ἐν μὲν τῷ πολιτικῷ λόγῳ ὅ τι ἂν βούληταί τισ σημαίνειν, ὑπὸ τῆσ λέξεωσ τοῦτο αὐτὸ καὶ ἐμφαίνεσθαι μόνον δεῖ, ἐν δὲ τῷ ἀφελεῖ ἡ μία λέξισ καὶ ἓν καὶ δύο καὶ τρία σημαίνει ἐνίοτε. κάλλη δὲ ἐν λέξει ἡ παράθεσισ τῶν λέξεων ποιεῖ, οἱο͂ν ἱπποφορβὸσ ἵππων, συοφορβὸσ συῶν. καὶ περὶ τοὺσ ῥυθμοὺσ ὁμοίωσ λέγομεν διαφοράν τινα εἶναι τοῦ πολιτικοῦ λόγου πρὸσ τὸν ἀφελῆ, καὶ ὅλωσ ἡ διαφορὰ τῆσ ἀφελείασ πρὸσ τὸν πολιτικὸν λόγον, ὅτι τῆσ μὲν ἀφελείασ ἐστὶ τὸ ἁπλῶσ προχωρεῖν τὸν λόγον καὶ ἕλκεσθαι ἀεὶ τὴν ἀκοὴν κατὰ τὸ ὅμοιον καὶ μηδαμοῦ ἐγκοπὰσ εἶναι τοῦ λόγου μηδὲ ἐνίστασθαί που πρὸσ τὴν ἀκοήν·

ὅπου δὲ προϊόντοσ τοῦ λόγου ὑποστροφὴ γέγονε καὶ ὥσπερ τι πρὸσ τὴν ἀκοὴν ἀντέστη ἐκ τῆσ ἐγκοπῆσ τῆσ κατὰ τὴν ὑποστροφήν, ἐνταῦθα ἀγωνιστικὸν τὸ σχῆμα καὶ λόγοσ ἤδη τῷ ῥυθμῷ πολιτικώτεροσ γέγονεν· ἐπιστρέφει γὰρ ἀεὶ τὸν ἀκροατὴν τὰ τοιαῦτα καὶ οὐκ ἐᾷ ἁπλῶσ ἐπακολουθεῖν, ὅπερ ἐργάζεται ἡ ἀφέλεια. ὡσ ἐν τῷ Συμποσίῳ Ξενοφῶν, ἤδη γάρ σοι καὶ τὰ παραδείγματα αὐτῶν ἐκθήσομαι, ἵνα σαφέστερά σοι καὶ τὰ τῆσ ἀφελείασ θεωρήματα γένηται.

αἵ γε μὴν γυναῖκεσ, ἄλλωσ τε ἢν καὶ νύμφαι τύχωσιν οὖσαι, ὥσπερ ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ Κριτοβούλου, μύρου μὲν οὐ προσδέονται. καὶ ἡ ὑποστροφή, αὐταὶ γὰρ τούτου ὄζουσι. τοῦτο μὲν οὖν οὕτω δεῖ προσδέξασθαι, οἱο͂ν αὗται παρὰ ἀνδρὸσ μύρου οὐ προσδέονται, παρ’ ἑαυτῶν γὰρ ἔχουσι νύμφαι γε οὖσαι. τηρῆσαί γε ἄξιόν ἐστι τὸ τῆσ ὑποστροφῆσ· τῆσ μὲν γὰρ ἀφελείασ ἦν προελθεῖν μέχρι τοῦ μύρου μὲν οὐ προσδέονται, τὸ δὲ τῆσ αἰτιολογίασ παρατεθὲν κατὰ τὴν ὑποστροφὴν τοῦτο γοργὸν σφόδρα ἐποίησε τὸν λόγον αὐταὶ γὰρ τούτου ὄζουσι, καὶ κινδυνεύει καὶ πολιτικὸσ γεγονέναι τῷ ῥυθμῷ ὁ λόγοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 1

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION