Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 10 2:

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 10 2:)

Μηνόδωροσ μὲν οὖν, ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσασ πλεονάσειν, ἐσ τὸ πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ ἐπ’ ἀγκυρῶν διεσάλευεν· ἀσθενέστερον δὲ ἔχων τὸ κῦμα διὰ τὸν βυθόν, εἰρεσίᾳ ὅμωσ καὶ πρὸσ τόδε ἐνίστατο καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι, καί τινεσ αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι. τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοσ, οἰόμενοι ταχέωσ τὸ πνεῦμα ἐνδώσειν ὡσ ἐν ἐάρι, τὰσ ναῦσ ἑκατέρωθεν ἀγκύραισ ἔκ τε τοῦ πελάγουσ καὶ ἀπὸ τῆσ γῆσ διεκράτουν καὶ κοντοῖσ ἐξεώθουν ἀπ’ ἀλλήλων. τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματοσ γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ νῆεσ, τὰσ ἀγκύρασ ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐσ τὴν γῆν ἢ ἐπ’ ἀλλήλασ τινασσόμεναι· βοή τε ἦν παμμιγὴσ δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ παρακελευόντων ἀλλήλοισ ἐσ ἀνήκοον· οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτησ ἰδιώτου διέφερεν οὔτε κατ’ ἐπιστήμην οὔτε προστάσσων. ἀλλ’ ὁ φθόροσ ἦν ὅμοιοσ ἔν τε ταῖσ ναυσὶν αὐταῖσ καί, ὅτε τισ αὐτῶν ἐκπέσοι κύματι καὶ κλύδωνι καὶ ξύλοισ ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ νεκρῶν. εἰ δέ τισ καὶ τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰσ πέτρασ ὑπὸ τοῦ κύματοσ. ὡσ δὲ καὶ τὸ σπάσμα τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ συνήθωσ ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ πορθμῷ, τοὺσ μὲν ἀήθεισ καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ δὲ σκάφη τότε μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοισ. καὶ τὸ πνεῦμα ἐσ νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο, ὥστε μηδὲ κατὰ φῶσ ἔτι, ἀλλ’ ἐν σκότῳ διόλλυσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION