Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 10

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 10)

Ἅμα δ’ ἡμέρᾳ τὴν θάλασσαν ἐφορῶν ἐθεᾶτο ναῦσ ἐμπεπρησμένασ τε καὶ ἡμιφλέκτουσ ἔτι καὶ ἡμικαύστουσ ἄλλασ τε λελυμασμένασ ἱστίων τε ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ σκευῶν ἔμπλεων τὸ πέλαγοσ καὶ τῶν ἔτι σῳζομένων τὰ πολλὰ πεπονηκότα. προστησάμενοσ οὖν τὸν Καλουισίου στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν πλαγιάσασ, ἠρεμούντων καὶ τῶν πολεμίων, εἴτε διὰ Καλουίσιον εἴτε αὖθισ ἀναγομένοισ ἐπιθέσθαι διεγνωκότων. ὧδε δὲ ἐχόντων ἑκατέρων, ἐκ μέσησ ἡμέρασ νότοσ ἐμπεσὼν ἤγειρε κῦμα βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ στενῷ χωρίῳ. Πομπήιοσ μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον ἦν, αἱ δὲ τοῦ Καίσαροσ νῆεσ αὖθισ περὶ τραχεῖαν ἀκτὴν καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι ταῖσ τε πέτραισ καὶ ἀλλήλαισ ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν πληρωμάτων σφίσιν ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. Μηνόδωροσ μὲν οὖν, ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσασ πλεονάσειν, ἐσ τὸ πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ ἐπ’ ἀγκυρῶν διεσάλευεν·

ἀσθενέστερον δὲ ἔχων τὸ κῦμα διὰ τὸν βυθόν, εἰρεσίᾳ ὅμωσ καὶ πρὸσ τόδε ἐνίστατο καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι, καί τινεσ αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι. τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοσ, οἰόμενοι ταχέωσ τὸ πνεῦμα ἐνδώσειν ὡσ ἐν ἐάρι, τὰσ ναῦσ ἑκατέρωθεν ἀγκύραισ ἔκ τε τοῦ πελάγουσ καὶ ἀπὸ τῆσ γῆσ διεκράτουν καὶ κοντοῖσ ἐξεώθουν ἀπ’ ἀλλήλων. τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματοσ γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ νῆεσ, τὰσ ἀγκύρασ ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐσ τὴν γῆν ἢ ἐπ’ ἀλλήλασ τινασσόμεναι· βοή τε ἦν παμμιγὴσ δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ παρακελευόντων ἀλλήλοισ ἐσ ἀνήκοον· οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτησ ἰδιώτου διέφερεν οὔτε κατ’ ἐπιστήμην οὔτε προστάσσων. ἀλλ’ ὁ φθόροσ ἦν ὅμοιοσ ἔν τε ταῖσ ναυσὶν αὐταῖσ καί, ὅτε τισ αὐτῶν ἐκπέσοι κύματι καὶ κλύδωνι καὶ ξύλοισ ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ νεκρῶν. εἰ δέ τισ καὶ τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰσ πέτρασ ὑπὸ τοῦ κύματοσ. ὡσ δὲ καὶ τὸ σπάσμα τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ συνήθωσ ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ πορθμῷ, τοὺσ μὲν ἀήθεισ καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ δὲ σκάφη τότε μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοισ. καὶ τὸ πνεῦμα ἐσ νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο, ὥστε μηδὲ κατὰ φῶσ ἔτι, ἀλλ’ ἐν σκότῳ διόλλυσθαι. Οἰμωγαί τε ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἦσαν καὶ τῶν οἰκείων μετακλήσεισ ἀνά τε τὴν γῆν διαθεόντων καὶ τοὺσ ἐν τῇ θαλάσσῃ καλούντων ἐξ ὀνόματοσ καὶ θρηνούντων, ὅτε μὴ ἐπακούσειαν, ὡσ ἀπολωλότασ·

ἔμπαλίν τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγοσ ὑπερκυπτόντων τὸ κῦμα καὶ ἐσ βοήθειαν τοὺσ ἐν τῇ γῇ παρακαλούντων. ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν ἑκατέροισ· καὶ οὐχ ἡ θάλασσα μόνη τοῖσ ἐσ αὐτὴν ἐσελθοῦσιν καὶ ὅσοι τῶν νεῶν ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ τοῦ κλύδωνοσ οὐχ ἧσσον ἦν ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶσ τὸ κῦμα συναράξειεν ἐπὶ τὰσ πέτρασ. ἐμόχθουν τε χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆσ ὄντεσ ἀγχοτάτω καὶ τὴν γῆν δεδιότεσ καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν αὐτὴν ἔχοντεσ ἐσ τὸ πέλαγοσ οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ στενότησ ἡ τοῦ χωρίου καὶ τὸ φύσει δυσέξοδον αὐτοῦ καὶ κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐσ θυέλλασ περικλώμενον, καὶ ὁ τοῦ βυθοῦ σπασμὸσ ἐπὶ πάντα εἱλούμενοσ οὔτε μένειν οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε· τό τε σκότοσ ἠνώχλει νυκτὸσ μάλιστα μελαίνησ· ὅθεν ἔθνῃσκον οὐδὲ καθορῶντεσ ἀλλήλουσ ἔτι, οἱ μὲν θορυβούμενοι καὶ βοῶντεσ, οἱ δ’ ἐφ’ ἡσυχίασ παριέμενοι καὶ τὸ δεινὸν ἐκδεχόμενοι καὶ συνεργοῦντεσ ἐσ αὐτὸ ἔνιοι ὡσ ἀπολούμενοι πάντωσ. γενόμενον γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίασ καὶ τὴν ἐκ τῶν παραλόγων αὐτοὺσ ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ ἄφνω τὸ πνεῦμα προσιούσησ ἡμέρασ διελύετο καὶ μεθ’ ἡλίου ἐπιτολὴν πάμπαν ἐμαραίνετο. καὶ τὸ κῦμα ὅμωσ καὶ τότε, τοῦ πνεύματοσ ἐκλυθέντοσ, ἐπὶ πολὺ ἐτραχύνετο. καὶ τὸ δεινὸν οὐδ’ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθουσ τε καὶ νόμου κρεῖσσον διέφθειρε τῶν Καίσαροσ νεῶν καὶ ἀνδρῶν τὸ πλέον. Ὁ δὲ καὶ τῆσ προτεραίασ ἡμέρασ πολλὰ τῷ πολέμῳ βλαβεὶσ καὶ δύο τοῖσδε συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶσ ἐπὶ τὸ Ἱππώνειον εὐθὺσ ᾔει διὰ ὀρῶν τῶν νυκτὸσ αὐτῆσ ἐκείνησ κατὰ σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενοσ τὴν συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν εἶχεν ἐπικουρεῖν.

καὶ φίλοισ καὶ στρατηγοῖσ ἐπέστελλε πᾶσι διὰ χειρὸσ εἶναι, μή τισ αὐτῷ καὶ ἑτέρωθεν ὡσ ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή. περιέπεμπε δὲ καὶ ἐσ τὴν ἀκτὴν ἅπασαν τῆσ Ἰταλίασ τὰ παρόντα πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ γῇ διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιοσ. ὁ δὲ οὔτε περὶ τῆσ γῆσ ἐνενόησεν οὔτε τοῖσ λειψάνοισ τοῦ ναυαγίου παροῦσιν ἢ ἀπιοῦσι καταστάντοσ τοῦ κλύδωνοσ ἐπεχείρησεν, ἀλλ’ ὑπερεῖδεν ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένουσ τὰ σκάφη καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντασ ἐσ τὸ Ἱππώνειον, εἴτε τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ νομίζων εἴτ’ ἄπειροσ ὢν νίκην ἐπεξελθεῖν εἴθ’, ὥσπερ εἴρηταί μοι καὶ ἑτέρωθι, ἐπιχειρεῖν ὅλωσ μαλακὸσ ὢν καὶ μόνον ἐγνωκὼσ ἀμύνεσθαι τοὺσ ἐπιπλέοντασ. Καίσαρι δὲ οὐδ’ ἐσ ἥμισυ τῶν νεῶν περιεσώθη, καὶ τοῦτο σφόδρα πεπονηκόσ.

καταλιπὼν δ’ ὅμωσ αὐτοῦ τινασ ἐπιμελεῖσθαι, ἐπὶ Καμπανίαν ᾔει δυσφορῶν· οὔτε γὰρ ἄλλασ ναῦσ εἶχεν, δεόμενοσ πολλῶν, οὔτε χρόνον ἐσ ναυπηγίαν, ἐπειγόμενοσ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου περὶ συμβάσεων αὖθισ ἐνοχλήσαντοσ καὶ τὸν πόλεμον ἐπιτωθάσαντοσ ωσ παράσπονδον. χρημάτων τ’ ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων οὔτε εἰσφερόντων οὔτε τοὺσ πόρουσ ἐώντων, οὓσ ἐπινοήσειε. δεινὸσ δὲ ὢν ἀεὶ τὸ συμφέρον συνιδεῖν ἔπεμπε Μαικήναν ἐσ Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα περὶ ὧν ἔναγχοσ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοισ, καὶ ἐσ συμμαχίαν ὑπαξόμενον. εἰ δὲ μὴ πείσειεν, ἐπενόει τοὺσ ὁπλίτασ ὁλκάσιν ἐπιβήσασ ἐσ Σικελίαν περαιοῦν καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶσ κατὰ γῆν πόλεμον συνίστασθαι. οὕτω δ’ ἀθύμωσ ἔχοντι αὐτῷ ἀγγέλλεται ὁ Ἀντώνιοσ συνθέμενοσ συμμαχήσειν καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν τῶν Ἀκυιτανῶν ἐπιφανήσ, ἣν Ἀγρίππασ ἄγων ἐφάνη. οἵ τε φίλοι καὶ τῶν πόλεών τινεσ αὐτῷ ναῦσ ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν. Ὁ μὲν δὴ καὶ τῆσ λύπησ ἀνίη καὶ λαμπροτέραν τῆσ προτέρασ παρασκευῆσ συνεπήγνυτο· ἀρχομένου δ’ ἦροσ ὁ μὲν Ἀντώνιοσ ἐξ Ἀθηνῶν ἐσ Τάραντα διέπλει ναυσὶ τριακοσίαισ, τῷ Καίσαρι συμμαχήσων, ὡσ ὑπέσχητο, ὁ δ’ ἐνήλλακτο τὴν γνώμην καὶ ἐσ τὰσ ἔτι γινομένασ αὑτῷ ναῦσ ἀνεβάλλετο.

ὁ δὲ οὐκ ἐδέξατο μέν, ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ συμμίξειν Ἀντωνίῳ μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντοσ, μέσον ἔχων ποταμὸν τὸν ἐπώνυμον. καλούμενοσ δὲ αὖθισ ὡσ ἐπὶ ἕτοιμα καὶ ἀρκοῦντα τὰ Ἀντωνίου, ἑτέρασ ἀσχολίασ προύφερε καὶ δῆλοσ ἦν ἢ αὖθισ ἐπιμεμφόμενόσ τι τῷ Ἀντωνίῳ ἢ τῆσ συμμαχίασ διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν. χαλεπαίνων δ’ ὁ Ἀντώνιοσ ἐπέμενεν ὅμωσ καὶ αὖθισ αὐτὸν ἐκάλει· τῇ τε γὰρ χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ στρατοῦ χρῄζων ἐπὶ Παρθυαίουσ Ἰταλοῦ, Καίσαρι τὰσ ναῦσ ἐπενόει διαλλάξαι, εἰρημένον μὲν ἐν ταῖσ συνθήκαισ ἑκάτερον ξενολογεῖν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ, δυσχερὲσ δ’ ἐσόμενον αὐτῷ Καίσαροσ τὴν Ἰταλίαν εἰληχότοσ. Ὀκταουία οὖν ἐχώρει πρὸσ Καίσαρα διαιτήσουσα αὐτοῖσ. καὶ ὁ μὲν ἐγκαταλελεῖφθαι τοῖσ κινδύνοισ ἔλεγε τοῖσ ἐν πορθμῷ καταλαβοῦσιν, ἡ δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ Μαικήνα. ὁ δὲ τὸν Ἀντώνιον ἔφη καὶ Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐσ Λέπιδον ἐκπέμψαι, συντιθέμενον τῷ Λεπίδῳ κατὰ Καίσαροσ, ἡ δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα τῷ παιδὶ Λεπίδου, καθάπερ ὡμολόγητο. καὶ τάδε μὲν ἡ Ὀκταουία, Ἀντώνιοσ δὲ καὶ τὸν Καλλίαν ἔπεμπεν, ἐσ βάσανον τῷ Καίσαρι διδούσ· Κατὰ δαίμονα δ’ ἀμφοτέρων προσιόντων τῷ ῥεύματι, Ἀντώνιοσ ἐκ τῆσ ἀπήνησ καταθορὼν ἔσ τι τῶν παρορμούντων σκαφῶν ἐσήλατο μόνοσ καὶ ἐπέρα πρὸσ τὸν Καίσαρα, πιστεύον ὡσ φίλῳ.

καὶ ὁ Καῖσαρ ἰδὼν ἀντεμιμεῖτο, καὶ ξυμβάλλουσιν ἀλλήλοισ κατὰ τὸ ῥεῦμα καὶ διήριζον, ἑκάτεροσ ἐκβῆναι βουλόμενοσ ἐσ τὴν ὄχθην τοῦ ἑτέρου. ἐνίκα δὲ ὁ Καῖσαρ, ὡσ καὶ πρὸσ τὴν Ὀκταουίαν ἥξων ἐσ Τάραντα, ἐπί τε τῆσ ἀπήνησ Ἀντωνίου συνήδρευεν αὐτῷ καὶ ἐν Τάραντι ἐσ τὴν καταγωγὴν αὐτοῦ παρῆλθέ τε ἀφύλακτοσ καὶ τὴν νύκτα ὁμοίωσ ἀνεπαύετο χωρὶσ δορυφόρων παρ’ αὐτῷ. τὰ δ’ ὅμοια καὶ παρ’ Ἀντωνίου τῆσ ἐπιούσησ ἐπεδείκνυτο. οὕτωσ αὐτοῖσ ἦν συνεχὴσ ἡ μεταβολή, πρόσ τε τὰσ ὑπονοίασ διὰ φιλαρχίαν καὶ ἐσ τὰσ πίστεισ ὑπὸ χρείασ. Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ Πομπήιον ὁ Καῖσαρ ἐσ νέωτα ἀνεβάλλετο·

ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἐπιμένειν διὰ Παρθυαίουσ οὐ δυνάμενοσ, ἀντέδοσαν ὅμωσ ἀλλήλοισ, Καίσαρι μὲν ὁ Ἀντώνιοσ ναῦσ ἑκατὸν εἴκοσιν, ἃσ αὐτίκα πέμψασ εἰσ Τάραντα παρέδωκεν, Ἀντωνίῳ δὲ ὁ Καῖσαρ δισμυρίουσ Ἰταλοὺσ ὁπλίτασ, οὓσ ἐπιπέμψειν ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν ἀδελφόν, αἰτήσασα παρ’ Ἀντωνίου, δέκα φασήλοισ τριηριτικοῖσ, ἐπιμίκτοισ ἔκ τε φορτίδων νεῶν καὶ μακρῶν, καὶ τὴν Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ χιλίοισ λογάσι σωματοφύλαξιν, οὓσ ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιοσ. ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνοσ αὐτοῖσ ἔληγε τῆσ ἀρχῆσ, ἣ τοῖσ τρισὶν ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖσ ὡρ́ιζον πενταετίαν, οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντεσ. οὕτω μὲν οὖν διεκρίθησαν ἀπ’ ἀλλήλων, καὶ ὁ Ἀντώνιοσ εὐθὺσ ἐσ τὴν Συρίαν ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸσ ἤδη γενομένησ αὐτοῖσ. Μηνόδωροσ δέ, εἴτε τισ ὢν φύσει παλιμπροδότησ εἴτε δείσασ τήν ποτε ἀπειλὴν Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντοσ ὡσ ἀνδράποδον πολεμοποιόν, εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ’ ἃ προσεδόκησεν, εἴτε τῶν ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου συνεχῶσ ὀνειδιζόντων ἐσ ἀπιστίαν δεσπότου καὶ παρακαλούντων ἐπανελθεῖν Μενεκράτουσ ἀποθανόντοσ, πίστιν αἰτήσασ καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸσ Πομπήιον σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν ναύαρχον τοῦ Καίσαροσ διαλαθών.

ἐφ’ ᾧ τὸν Καλουίσιον ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε τῆσ ναυαρχίασ καὶ ἀντικατέστησεν Ἀγρίππαν. Ἐπεὶ δ’ ἕτοιμοσ ἦν ὁ στόλοσ, ἐκάθαιρεν αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ὧδε. οἱ μὲν βωμοὶ ψαύουσι τῆσ θαλάσσησ, καὶ ἡ πληθὺσ αὐτοὺσ περιέστηκε κατὰ ναῦν μετὰ σιωπῆσ βαθυτάτησ· οἱ δὲ ἱερουργοὶ θύουσι μὲν ἑστῶτεσ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ καὶ τρὶσ ἐπὶ σκαφῶν περιφέρουσιν ἀνὰ τὸν στόλον τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖσ τῶν στρατηγῶν καὶ ἐπαρωμένων ἐσ τάδε τὰ καθάρσια, ἀντὶ τοῦ στόλου, τὰ ἀπαίσια τραπῆναι. νείμαντεσ δὲ αὐτά, μέροσ ἐσ τὴν θάλασσαν ἀπορρίπτουσι καὶ μέροσ ἐσ τοὺσ βωμοὺσ ἐπιθέντεσ ἅπτουσι, καὶ ὁ λεὼσ ἐπευφημεῖ. οὕτω μὲν Ῥωμαῖοι τὰ ναυτικὰ καθαίρουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION