Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 13

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 13)

Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ, περὶ ἧσ δὴ καὶ μόνησ παρεκάλουν, κέρδοσ ἀδόκητον εὑρόμενοι, τὴν Μεσσήνην ὅλῃ τῇ νυκτὶ μετὰ τῶν Λεπίδου διήρπαζον καὶ μετεστρατεύοντο τῷ Λεπίδῳ· ὁ δὲ σὺν τούτοισ ἔχων δύο καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν καὶ ἱππέασ πολλοὺσ ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίασ, πρόφασιν ἔχων, ὅτι πρῶτοσ ἐπιβαίη τῆσ νήσου καὶ πλέονασ πόλεισ ἐπαγάγοιτο·

ἔσ τε τὰ φρούρια αὐτίκα περιέπεμπε τοὺσ παρὰ τοῦ Καίσαροσ ἐλευσομένουσ μὴ προσίεσθαι καὶ τὰ στενὰ πάντα ἐκρατύνετο. ὁ δὲ Καῖσαρ ἦλθε μὲν τῆσ ἐπιούσησ καὶ ἐμέμφετο τῷ Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων, οἳ σύμμαχον αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐσ Σικελίαν, οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ δὲ ἀντενεκάλει τῆσ προτέρασ τάξεωσ ἀφῃρῆσθαι καὶ μόνον ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ τε νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνησ. χαλεπαίνων δ’ ὁ Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸσ ὑπὸ ὀργῆσ, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐσ χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοισ διέστησαν, καὶ αὐτίκα αἵ τε φυλακαὶ διεκρίθησαν καὶ αἱ νῆεσ ὡρ́μουν ἐπ’ ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰσ ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδοσ ἐμπρῆσαι. Ὁ δὲ στρατὸσ ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθισ ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ ποτε σφᾶσ ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεισ.

οὐ μὴν ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ τῷ Λεπίδῳ στρατευόμενοι, ἀλλὰ καὶ τῆσ ἀρετῆσ τὸν Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν συνῄδεσαν Λεπίδῳ, καὶ τῆσ ἁρπαγῆσ αὐτὸν ἐπεμέμφοντο αὐτῆσ, ἐσ τὸ ἴσον τοῖσ ἡσσημένοισ καταστάντεσ. ὧν ὁ Καῖσαρ πυνθανόμενοσ περιέπεμπε τοὺσ τὰ συμφέροντα παραινέσοντασ κρύφα ἑκάστοισ. ὡσ δὲ αὐτῷ διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι τοῦ Πομπηίου διὰ δέοσ τοῦ μήπω τὰσ σπονδὰσ βεβαίουσ σφίσιν, εἰ μὴ συνθοῖτο ὁ Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντοσ ἔτι ταῦτα τοῦ Λεπίδου δι’ ἀπραξίαν ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖσ, οὓσ πρὸ τοῦ χάρακοσ καταλιπὼν ἐσῄει μετ’ ὀλίγων, καὶ παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοισ ἄκων ἐσ πόλεμον καθίστασθαι. ἀσπαζομένων δὲ αὐτὸν ὡσ αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι παρεκάλουν. ὁ δ’ ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην αἰτοῦντεσ οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ σφίσιν αὐτοῖσ συνοίσοντα. οἱ δὲ συνέντεσ αὐτίκα ἡρ́παζον τὰ σημεῖα καὶ ἐσ τὸν Καίσαρα μετέφερον, καὶ σκηνὰσ ἔλυον ἕτεροι. Καὶ τοῦ θορύβου Λέπιδοσ αἰσθόμενοσ ἐξέθορε τῆσ σκηνῆσ ἐπὶ τὰ ὅπλα.

βολαί τε ἦσαν ἤδη, καὶ τῶν ὁπλοφόρων τισ τῶν Καίσαροσ ἔπιπτε, καὶ αὐτὸσ ὁ Καῖσαρ ἐσ τὸν θώρακα ἐβλήθη· τὸ δὲ βέλοσ οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ τὸν χρῶτα, ἀλλὰ δρόμῳ διέφυγεν ἐπὶ τοὺσ ἱππέασ. Λεπίδου δέ τι φρούριον ἐπετώθασε τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆσ, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν τοῖσ ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν. ἑτέρων δ’ αὖ φρουρίων ἡγεμόνεσ, οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δὲ νυκτόσ, μετετίθεντο ἐκ Λεπίδου πρὸσ Καίσαρα, οἱ μὲν ἄνευ τινὸσ πείρασ, οἱ δὲ καὶ ἐσ ὑπόκρισιν ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντεσ. εἰσὶ δ’ οἳ τὰσ προσβολὰσ ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ Λέπιδοσ περιέπεμπεν ἐσ πάντα ἐπικούρουσ· καὶ αὐτῶν δὲ τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ λοιπὴ τοῦ Λεπίδου στρατιά, καὶ εἴ τισ εὔνουσ ἔτι ἦν, ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. καὶ πρῶτοι μὲν αὖθισ οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι ἦσαν παρ’ αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ μέρη· Λεπίδου δὲ ἐσ κώλυσιν αὐτοῖσ τοὺσ ἑτέρουσ ἐφοπλίσαντοσ, οἳ ἐπὶ κώλυμα τῶν ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο σημεῖα καὶ σὺν τοῖσ ἑτέροισ ἐχώρουν πρὸσ τὸν Καίσαρα. Λέπιδοσ δ’ αὐτοῖσ ἀπιοῦσιν ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν σημείων εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε, μέχρι τῶν φερόντων αὐτά τισ εἶπε μεθήσειν ἀποθανόντα καὶ δείσασ μεθῆκεν. Οἱ δὲ ἱππέεσ τελευταῖοι χωροῦντεσ ἔπεμψάν τινα πευσόμενοι τοῦ Καίσαροσ, εἰ κτείνωσι Λέπιδον, οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα·

ὁ δὲ ἀπεῖπεν. οὕτω Λέπιδοσ, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημοσ ἐκ τύχησ τοσῆσδε καὶ στρατοῦ τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. καὶ τὸ σχῆμα ἀλλάξασ ἔθει πρὸσ τὸν Καίσαρα δρόμῳ, συντρεχόντων ὡσ ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων. ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσασ ἔπεμψεν ἐσ Ῥώμην, ἐφ’ οὗπερ ἦν σχήματοσ, ἰδιώτην ἀπ’ αὐτοκράτοροσ, οὐδὲν ἔτι πλὴν ἱερέα ἧσ εἶχεν ἱερωσύνησ. Ὁ μὲν δὴ καὶ αὐτοκράτωρ πολλάκισ καὶ τῶν τριῶν ἀνδρῶν γενόμενοσ ἄρχοντάσ τε ἀποφήνασ καὶ προγράψασ ἐπὶ θανάτῳ τοσούσδε ὁμοτίμουσ, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοισ τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενοσ διεβίωσε. Πομπήιον δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν οὐδ’ ἑτέροισ ἐπέτρεπε διώκειν, εἴτε ὡσ ἐσ ἀλλοτρίαν ἀρχὴν τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενοσ ἐμβαλεῖν, εἴτε καραδοκῶν τὸ μέλλον καὶ τὰ ἐσ αὐτὸν ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ πρόφασιν ἕξων διαφορᾶσ, εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο οὑ̓ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν, ὅτε τοὺσ ἄλλουσ ἐξέλοιεν, ἀλλήλοισ διερίσειν̓, εἴθ’, ὡσ αὐτὸσ ἔλεγεν ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο τοῦ πατρὸσ ἀνδροφόνοσ ὁ Πομπήιοσ.

τὴν δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν ὁπλιτῶν πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἱππέεσ δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίουσ μακραί τε νῆεσ ἑξακόσιαι· τὸ δὲ τῶν φορτίδων πλῆθοσ, καίπερ ὂν ἄπειρον, τοῖσ δεσπόταισ διέπεμπε. καὶ τὸν στρατὸν ἐπινικίοισ ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν ἤδη διδούσ, τά δὲ ὑπισχνούμενοσ, στεφάνουσ τε καὶ τιμὰσ ἅπασιν ἔνεμεν καὶ συγγνώμην τοῖσ ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ Πομπηίου. Ζήλου δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοισ τὸ δαιμόνιον ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ ὁ στρατὸσ ἐστασίασεν, ὁ οἰκεῖοσ αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί τε τῆσ στρατείασ ἐπειγόμενοι καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια τοῖσ ἐν Φιλίπποισ ἀγωνισαμένοισ.

ὁ δὲ ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ’ ὅμωσ τὰ ἄξια δώσειν σὺν τοῖσ ὑπ’ Ἀντωνίῳ στρατευομένοισ, ὅτε κἀκεῖνοσ ἀφίκηται. περὶ δὲ τῆσ ἀστρατείασ ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων τε καὶ ὁρ́κων καὶ κολάσεων. οὐκ εὐπειθῶσ δὲ ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆσ ἀπειλῆσ, ἵνα μή τισ ἐκ τῶν νεολήπτων στρατῶν ἐπιγένοιτο θόρυβοσ, καὶ ἔλεγεν ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν νῦν οὐκ ἐπ’ ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα σὺν τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ’ Ἰλλυριοὺσ καὶ ἕτερα ἔθνη βάρβαρα, σαλεύοντα τὴν μόλισ κτηθεῖσαν εἰρήνην, ὅθεν καταπλουτιεῖν αὐτούσ. οἱ δ’ οὐκ ἔφασαν αὖθισ στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάσ. ὁ δὲ οὐκ ἔφη τὰσ τιμὰσ οὐδὲ νῦν ἀνατίθεσθαι, πολλὰσ δὲ δοὺσ προστιθέναι στεφάνουσ ἔτι τοῖσ τέλεσιν ἄλλουσ καὶ λοχαγοῖσ καὶ χιλιάρχοισ περιπορφύρουσ ἐσθῆτασ καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖσ πατρίσιν ἀξίωσιν. ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντοσ ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχοσ Ὀφίλλιοσ στεφάνουσ μὲν καὶ πορφύραν εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα χωρία καὶ χρήματα· καὶ τοῦ πλήθουσ ἐπιβοήσαντοσ, ὅτι ὀρθῶσ λέγοι, ὁ μὲν Καῖσαρ ἀπέστη τοῦ βήματοσ δυσχεραίνων. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον ἦσαν ἐπαινοῦντέσ τε καὶ τοῖσ οὐ συνισταμένοισ αὐτῷ λοιδορούμενοι. ὁ δ’ ἔφη καὶ μόνοσ ἀρκέσειν ἐπὶ οὕτω δικαίοισ. Ἀλλ’ ὁ μὲν τόδε εἰπὼν ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφανὴσ ἦν, καὶ οὐδ’, ὅ τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ὁ δὲ στρατὸσ οὐκέτι μέν, ὑπὸ δέουσ, οὐδεὶσ καθ’ ἕνα ἐφθέγγετο, κοινῇ δ’ ἐβόων, ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν.

ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺσ μὲν ἄρχοντασ ἐξωμίλει ποικίλωσ, τῶν δ’ ἐν Φιλίπποισ καὶ Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡσ χρονιωτέρων ἄρα ὄντων, ἐδίδου τοῖσ θέλουσιν ἀποστρατεύεσθαι. καὶ γενομένουσ ἐσ δισμυρίουσ εὐθὺσ ἀπέλυε καὶ ἐξέπεμπε τῆσ νήσου, μὴ διαφθείραιεν ἑτέρουσ, τοσόνδε τοῖσ ἐκ Μουτίνησ μόνοισ ἐπειπών, ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ οὕτωσ ἀπολυθεῖσιν. ἐσ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθοσ ἐπελθὼν τοὺσ μὲν ἀποστάντασ ἐμαρτύρετο τῆσ ἐπιορκίασ, οὐ κατὰ γνώμην τοῦ αὐτοκράτοροσ τῆσ στρατείασ ἀπολυθέντασ, τοὺσ δὲ παρόντασ ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν μὲν ταχέωσ, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν δὲ ἀπολύων καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰσ πεντακοσίασ ἑκάστῳ. τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν χίλια τάλαντα καὶ ἑξακόσια, στρατηγοὺσ δ’ ἀπέφαινε Λιβύησ καὶ Σικελίασ καὶ στρατὸν ἐσ ἑκατέραν διῄρει καὶ τὰσ ναῦσ τὰσ Ἀντωνίου διέπεμπεν ἐσ Τάραντα καὶ τοῦ λοιποῦ στρατοῦ τὸν μὲν προύπεμπεν ἐσ τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν, τὸν δ’ ἐπαγόμενοσ αὐτὸσ ἐκ τῆσ νήσου διεπέρα. Ἐρχομένῳ δ’ ἥ τε βουλὴ τιμὰσ ἐψηφίσατο ἀμέτρουσ, ὧν αὐτὸν ἐποίουν κριτήν, ἢ πάσασ λαβεῖν ἢ ὅσασ δοκιμάσειε·

καὶ ὑπήντων ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ δῆμοσ ἐστεφανωμένοι ἔσ τε τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν ἐσ τὴν οἰκίαν ἀπιόντα παρέπεμπον. τῆσ δ’ ἐπιούσησ αὐτὸσ ἐβουληγόρησέ τε καὶ ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ τὴν πολιτείαν ἑαυτοῦ τὴν ἀπ’ ἀρχῆσ ἐσ τότε καταλέγων· καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψασ τὸ βιβλίον ἐξέδωκε. κατήγγελλέ τε εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν, ἐσ τέλοσ τῶν ἐμφυλίων ἀνῃρημένων, καὶ τῶν εἰσφορῶν τοὺσ ἔτι ὀφείλοντασ ἀπέλυε καὶ φόρων τελώνασ τε καὶ τοὺσ τὰ μισθώματα ἔχοντασ ὧν ἔτι ὀφείλοιεν. ἐκ δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν εἶναι, καθ’ ἃσ ἡμέρασ ἐνίκα, καὶ ἐπὶ κίονοσ ἐν ἀγορᾷ χρύσεοσ ἑστάναι μετὰ σχήματοσ οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων. καὶ ἕστηκεν ἡ εἰκών, ἐπιγραφὴν ἔχουσα, ὅτι "τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν". Τοῦ δὲ δήμου τὴν μεγίστην ἱερωσύνην ἐσ αὐτὸν ἐκ Λεπίδου μεταφέροντοσ, ἣν ἕνα ἔχειν νενόμισται μέχρι θανάτου, οὐκ ἐδέχετο καὶ κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡσ πολέμιον κελευόντων οὐκ ἠνείχετο.

ἐσ δὲ τὰ στρατόπεδα πάντα σεσημασμένασ ἔπεμψεν ἐπιστολάσ, ἐντελλόμενοσ ἡμέρᾳ μιᾷ πάντασ ἀνειλήσαντασ αὐτὰσ ἐπιχειρεῖν τοῖσ κεκελευσμένοισ. καὶ ἦν τὰ ἐπεσταλμένα περὶ τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν στάσιν ἀποδράντεσ ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖσ τὴν ἐλευθερίαν ᾐτήκει Πομπήιοσ, καὶ ἡ βουλὴ καὶ αἱ συνθῆκαι δεδώκεσαν. οἱ δὲ μιᾶσ ἡμέρασ συνελαμβάνοντο. καὶ ἀχθέντασ αὐτοὺσ ἐσ Ῥώμην ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν τε Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν τοῖσ δεσπόταισ ἢ διαδόχοισ αὐτῶν, ἀπέδωκε δὲ καὶ Σικελιώταισ. ὅσουσ δ’ οὐκ ἦν ὁ ληψόμενοσ, ἔκτεινε παρὰ ταῖσ πόλεσιν αὐταῖσ, ὧν ἀπέδρασεν. Τοῦτο μὲν δὴ τῶν τότε στάσεων ἐδόκει τέλοσ εἶναι.

ἐσ δὲ τὰ ἔθνη τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτὸσ ὁμοίωσ ἔπεμπε καὶ ἐσ Ἰλλυριοὺσ ἐπενόει συστρατεύειν. καὶ ἦν ὁ Καῖσαρ ἐτῶν ἐσ τότε ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ αὐτὸν αἱ πόλεισ τοῖσ σφετέροισ θεοῖσ συνίδρυον. λῃστευομένησ δὲ κατὰ συστάσεισ τῆσ τε Ῥώμησ αὐτῆσ καὶ τῆσ Ἰταλίασ περιφανῶσ καὶ τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ τόλμησ ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνοσ ὑπὸ Καίσαροσ αἱρεθεὶσ εἰσ διόρθωσιν πολὺν μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων, ἐνιαυτῷ δ’ ὅμωσ εἰσ εἰρήνην ἀφύλακτον ἅπαντα περιήγαγε. καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι τὸ τῆσ στρατιᾶσ τῶν νυκτοφυλάκων ἔθοσ τε καὶ εἶδοσ. θαυμαζόμενοσ δὲ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῷδε ὀξέωσ οὕτωσ ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ πολλὰ τῆσ πολιτείασ ἐφίει τοῖσ ἐτησίοισ ἄρχουσι διοικεῖν κατὰ τὰ πάτρια, καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆσ στάσεωσ σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιοσ· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν, τῶν ἐμφυλίων καταπεπαυμένων. ἐφ’ οἷσ αὐτον εὐφημοῦντεσ εἵλοντο δήμαρχον ἐσ ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα ἀρχῇ προτρέποντεσ τῆσ προτέρασ ἀποστῆναι. ὁ δὲ ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ δὲ ἐφ’ ἑαυτοῦ περὶ τῆσ ἀρχῆσ ἐπέστελλεν. ὁ δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸσ αὐτὸν ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION