Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 3

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 3)

Οὕτω μὲν ἐσ στάσεισ τότε πάντα, καὶ ἐσ δυσαρχίαν τοῖσ στασιάρχοισ τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο, τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸσ ἐπίεζεν, οὔτε τῆσ θαλάσσησ τι αὐτοῖσ φερούσησ διὰ Πομπήιον, οὔτε τῆσ Ἰταλίασ διὰ τοὺσ πολέμουσ γεωργουμένησ. ὃ δὲ καὶ γένοιτο, ἐσ τοὺσ στρατοὺσ ἐδαπανᾶτο. ἐκλώπευόν τε οἱ πολλοὶ νυκτὸσ ἐν τῇ πόλει καὶ κλοπῆσ ἔτι βιαιότερον ἠνώχλουν, καὶ ἠνώχλουν ἀδεῶσ, καὶ ἡ δόξα ἐσ τοὺσ στρατιώτασ ἐφέρετο. ὁ δὲ λεὼσ ἀπέκλειε τὰ ἐργαστήρια καὶ τὰσ ἀρχὰσ ἐξανίστη, ὡσ οὔτε ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν χρῄζοντεσ ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει. Λευκίῳ δὲ ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐσ τὸν Καίσαρα ἐγίγνετο καὶ διαφοραὶ μείζουσ·

τούσ τε γεωργούσ, ὅσοι τῆσ γῆσ ἀφῃροῦντο, ἱκέτασ γιγνομένουσ τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνοσ ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐσ ὃ κελεύοι. ὅθεν αὐτὸν ὁ στρατὸσ ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ ὁ Καῖσαρ ὡσ ἀντιπράσσοντα Ἀντωνίῳ, καὶ Φουλβία ὡσ πολεμοποιοῦντα ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν Φουλβίαν ὁ Μάνιοσ πανούργωσ μετεδίδαξεν ὡσ εἰρηνευομένησ μὲν τῆσ Ἰταλίασ ἐπιμενεῖν Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ, πολεμουμένησ δ’ ἀφίξεσθαι κατὰ τάχοσ. τότε γὰρ δὴ γυναικόσ τι παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν ἐσ τὴν διαφοράν. ἐξιόντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ ἐσ τὰ λοιπὰ τῶν κατοικίσεων, ἔπεμπεν ἑψομένουσ αὐτῷ τοὺσ Ἀντωνίου παῖδασ ἅμα τῷ Λευκίῳ, ὡσ μηδὲν ἐκ τῆσ ὄψεωσ ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι. ἱππέων δὲ Καίσαροσ ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου, δόξασ ὁ Λεύκιοσ ἢ ὑποκρινάμενοσ ἐφ’ ἑαυτὸν καὶ τοὺσ Ἀντωνίου παῖδασ τόδε τὸ ἱππικὸν ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐσ τὰσ Ἀντωνίου κατοικίασ, συλλεγόμενοσ φρουρὰν τῷ σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα τῷ στρατῷ διέβαλλεν ἐσ ἀπιστίαν πρὸσ Ἀντώνιον. ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούσ, ὅτι αὑτῷ μὲν καὶ Ἀντωνίῳ πάντα εἶναι φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον δὲ ὑφ’ ἑτέρασ γνώμησ αὐτοὺσ πολεμοποιεῖν ἐσ ἀλλήλουσ ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ, δι’ ἣν οἱ στρατευόμενοι τὰσ ἀποικίασ ἔχουσι βεβαίουσ· καὶ τοὺσ ἱππέασ εἶναι καὶ νῦν ἐν Βρεττίοισ τὰ ἐντεταλμένα φυλάσσοντασ. Ὧν οἱ ἡγεμόνεσ τοῦ στρατοῦ πυνθανόμενοι διῄτησαν αὐτοῖσ ἐν Τεανῷ καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺσ μὲν ὑπάτουσ τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένουσ ὑπὸ τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺσ στρατευσαμένουσ ἐν Φιλίπποισ ἐπινέμεσθαι, τά τε χρήματα τῶν δεδημευμένων καὶ τιμὰσ τῶν ἔτι πιπρασκομένων καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπ’ ἴσησ διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον αὐτῶν ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ, στρατεύοντι δὲ ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ τὰσ Ἄλπεισ τοῖσ ὑπὸ Καίσαροσ πεμπομένοισ ἐσ τὴν Ἰβηρίαν καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺσ ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ σώματοσ καὶ πολιτεύειν ἀδεῶσ.

τάδε μὲν ἦν, ἃ συνέθεντο ἀλλήλοισ διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν αὐτῶν δύο μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸσ ἄκων αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰσ Ἄλπεισ. Οὐ γιγνομένων δὲ τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐσ Πραινεστὸν ἀνεχώρει Λεύκιοσ, δεδιέναι λέγων Καίσαρα διὰ τὴν ἀρχὴν δορυφορούμενον, αὐτὸσ ἀφρούρητοσ ὤν.

ἀνεχώρει δὲ καὶ Φουλβία πρὸσ Λέπιδον, ἤδη λέγουσα περὶ τοῖσ τέκνοισ δεδιέναι· τοῦτον γὰρ ἀντὶ τοῦ Καίσαροσ προυτίθει. καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο παρ’ ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων ἐσ αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον περὶ ἑκάστων. καὶ οὐχ εὑρ͂ον ἐρευνώμενοσ, ὅ τι σαφῶσ ἀντεγράφετο αὐτοῖσ. οἱ δὲ τῶν στρατῶν ἡγεμόνεσ συνομόσαντεσ κρινεῖν τοῖσ ἄρχουσιν αὖθισ, ὃ δοκοίη δίκαιον εἶναι, καὶ τοὺσ ἀπειθοῦντασ ἐσ αὐτὸ συναναγκάσειν, ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺσ περὶ Λεύκιον. οὐ δεξαμένων δ’ ἐκείνων, ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνωσ αὐτοὺσ ἔν τε τοῖσ ἡγεμόσι τοῦ στρατοῦ καὶ παρὰ τοῖσ Ῥωμαίων ἀρίστοισ ἐπεμέμφετο. οἱ δὲ ἐξέθεον ἐσ τὸν Λεύκιον καὶ παρεκάλουν οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ τοῖσ ἐμφυλίοισ τὴν πόλιν καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι. Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου τά τε λεγόμενα καὶ τοὺσ λέγοντασ, ὁ Μάνιοσ μάλα θρασέωσ ἔφη τὸν μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ’ ἢ χρήματα μόνα ἀγείρειν ἐν ξένοισ ἀνδράσι, τὸν δὲ Καίσαρα καὶ τὴν στρατιὰν καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆσ Ἰταλίασ ταῖσ θεραπείασ προκαταλαμβάνειν·

τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ’ ἐξαπάτησ Ἀντωνίου, καὶ τὴν Ἰταλίαν σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων τοῖσ ἐστρατευμένοισ καταγράφειν, τέσσαρσί τε καὶ τριάκοντα τέλεσιν ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡσ ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ’ ὃν οὐδέ πω παρατάττεται λιμωττούσησ ὧδε τῆσ πόλεωσ, διαιροῦντα δὲ τοῖσ στρατοῖσ ἐσ θεραπείαν κατὰ Ἀντωνίου καὶ τὰ δεδημευμένα οὐ πιπράσκοντα μᾶλλον ἢ δωρούμενον αὐτοῖσ. χρῆναι δέ, εἰ τῷ ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐσ δὲ τὸ μέλλον, ἃ ἂν κοινῇ βουλευομένοισ δοκῇ, μόνα πράσσειν. οὕτω μὲν θρασέωσ ὁ Μάνιοσ ἠξίου μήτε τὸν Καίσαρά τινοσ εἶναι κύριον ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. πανταχόθεν οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντασ αὐτούσ, καὶ παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι. Δύο δὲ στρατοῦ τέλη τὰ ἐσ Ἀγκῶνα πόλιν ᾠκισμένα, Καίσαρί τε ὄντα πατρῷα καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆσ τε ἰδίασ παρασκευῆσ αὐτῶν πυθόμενοι καὶ τὴν εἰσ ἑκάτερον σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεισ ἔπεμψαν ἐσ Ῥώμην, οἳ ἔμελλον ἑκατέρων ἐσ διαλύσεισ δεήσεσθαι.

Καίσαροσ δ’ αὐτοῖσ εἰπόντοσ οὐκ Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ’ ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντεσ οἱ πρέσβεισ τοῖσ ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ στρατοῦ, κοινῇ πάντεσ ἐσ Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντεσ αὐτὸν ἐσ δίκην Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν, ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον τε ὡρ́ιστο τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλισ ἐν μέσῳ Ῥώμησ τε καὶ Πραινεστοῦ, καὶ συνέδριον τοῖσ κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα ἐν μέσῳ δύο τοῖσ ἐροῦσιν ὡσ ἐν δίκῃ. πρότεροσ δ’ ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέασ ἔπεμψεν ἐσ τὴν πάροδον τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένουσ ἄρα, μή τίσ ποθεν ὁρῷτο ἐνέδρα. καὶ οἱ ἱππέεσ οἵδε ἑτέροισ ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου, προδρόμοισ ἄρα ἢ καὶ τοῖσδε κατασκόποισ, συμβαλόντεσ ἔκτεινάν τινασ αὐτῶν. καὶ ἀνεχώρησε δείσασ ὁ Λεύκιοσ, ὡσ ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενόσ τε ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. Οὕτω μὲν ἦσαν αἱ διαλύσεισ ἄπρακτοι, καὶ πολεμεῖν ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖσ κατ’ ἀλλήλων ἐχρῶντο.

στρατὸσ δὲ ἦν Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν ἓξ τέλη, ὅσα αὐτὸσ ἐσ τὴν ὑπατείαν ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου ἕνδεκα ἕτερα, ὧν ἐστρατήγει Καληνόσ, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι δὲ ἐν μὲν Καπύῃ τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ περὶ αὐτὸν αἱ στρατηγίδεσ, ἓξ δὲ ἕτερα Σαλουιδιηνὸσ ἦγεν ἐξ Ἰβηρίασ. καὶ χρήματα ἦν Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα χωρὶσ Σαρδοῦσ ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενοσ, ἀπό τε Ῥώμησ ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ ἀπὸ Ἀντίου καὶ Λανουβίου καὶ Νεμοῦσ καὶ Τίβυροσ, ἐν αἷσ μάλιστα πόλεσι καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖσ. Τετάρακτο δὲ αὐτῷ καὶ τὰ τῆσ Ἰταλίασ ἔξω.

Πομπήιοσ γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ καὶ τῆσδε τῆσ Λευκίου διαφορᾶσ ἐπὶ μέγα δόξησ καὶ δυνάμεωσ ἦρτο. οἱ γὰρ περὶ σφῶν δεδιότεσ ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ τὴν πολιτείαν ὅλωσ ἀποστρεφόμενοι ἐσ αὐτὸν ἐχώρουν μάλιστα· καὶ ἡ ἄλλη νεότησ ὡρμημένη στρατεύεσθαι διὰ τὰ κέρδη καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ’ ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοισ πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐσ τὸν Πομπήιον ἐχώρουν ὡσ δικαιότερα αἱρούμενον. γεγένητό τε πλούσιοσ ἐκ τῆσ θαλασσίου λείασ καὶ ναῦσ εἶχε πολλὰσ καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκόσ τε ἀφῖκτο αὐτῷ δύο ἄγων στρατοῦ τέλη καὶ τοξότασ πεντακοσίουσ καὶ χρήματα πολλὰ καὶ ναῦσ ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν ἐκ Κεφαληνίασ μετεπέμπετο. ὅθεν τισὶ δοκεῖ τότε ὁ Πομπήιοσ ἐπελθὼν εὐμαρῶσ ἂν τῆσ Ἰταλίασ κρατῆσαι, ὑπό τε λιμοῦ καὶ στάσεωσ διεφθαρμένησ καὶ ἐσ αὐτὸν ἀφορώσησ. Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν ὑπὸ ἀφροσύνησ οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι μόνον ἐδόκει, μέχρι καὶ τοῦδε ἥσσων ἐγένετο·

ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιοσ, ὕπαρχοσ Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν στρατόν, ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένοσ, Φάγγωνι τῷ Καίσαροσ, ἐπισταλὲν αὖθισ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει, συναγαγών τινασ τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων πλῆθοσ ἄλλο καὶ ἑτέρουσ παρὰ τῶν βασιλέων. ἡττηθέντων δὲ τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν στρατοπέδων, ὁ Φάγγων ἡγούμενοσ ἐκ προδοσίασ τάδε παθεῖν αὑτὸν διεχρήσατο. καὶ Λιβύησ μὲν αὖθισ ὁ Σέξστιοσ ἑκατέρασ ἐκράτει· Βόκχον δὲ τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιοσ ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Αἠνόβαρβόσ τε ἑβδομήκοντα ναυσὶ καὶ στρατοῦ δύο τέλεσι καὶ τοξόταισ καὶ σφενδονήταισ τισὶ καὶ ψιλοῖσ καὶ μονομάχοισ περιπλέων τὸν Ιὄνιον ἐπόρθει τὰ τοῖσ τρισὶν ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔσ τε τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσασ τῶν Καίσαροσ τριήρων τὰσ μὲν εἷλε, τὰσ δὲ ἐνέπρησε, καὶ τοὺσ Βρεντεσίουσ ἐσ τὰ τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ τὸ Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλοσ ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆσ ἐσ Ἰβηρίαν ὁδοῦ μετεκάλει.

τούσ τε στρατολογήσοντασ σφίσιν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιοσ περιέπεμπον· πεῖραί τε τούτων τῶν ξεναγῶν ἦσαν ἐσ ἀλλήλουσ βραχύτεραι καὶ μείζουσ καὶ ἐνέδραι πολλάκισ. ἡ δὲ εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐσ τὸν Λεύκιον παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡσ ὑπὲρ σφῶν τοῖσ κληρουχουμένοισ πολεμοῦντα. καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ στρατῷ πόλεισ ἔτι μόναι, ἀλλ’ ἡ Ἰταλία σχεδὸν ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ ὅμοια· τούσ τε τῷ Καίσαρι κιχραμένουσ ἐκ τῶν ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντεσ ἐκ τῶν πόλεων ἢ ἀναιροῦντεσ, τὰ τείχη σφῶν διὰ χειρὸσ εἶχον καὶ πρὸσ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. ἐχώρουν δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν στρατιωτῶν ἐσ τὸν Καίσαρα, ὡσ ἐσ οἰκεῖον ἤδη πόλεμον ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. Καὶ τῶνδε γιγνομένων ὁ Καῖσαρ ὅμωσ ἔτι τήν τε βουλὴν καὶ τοὺσ καλουμένουσ ἱππέασ συναγαγὼν ἔλεγεν ὧδε·

"καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενοσ αὐτούσ, εἰσ ἀσθένειαν ἢ ἀτολμίαν, ἃ καὶ νῦν μου καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ στρατόσ, ὅσοσ τέ μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενοσ ὑπὸ Λευκίου καὶ ὁ ἄλλοσ, ὃν ἔχω, ἔρρωται δὲ καὶ τὰ λοιπὰ πλὴν τῆσ γνώμησ μόνησ. οὐ γὰρ ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίουσ πολέμουσ χωρὶσ ἀνάγκησ βαρείασ, οὐδὲ καταχρῆσθαι τῶν πολιτῶν τοῖσ ἔτι λοιποῖσ κατ’ ἀλλήλων, καὶ μάλιστα τοῦδε τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίασ ὑμῖν ἢ Θράκησ ἀκουσθησομένου, ἀλλ’ ἐν αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ χωρὶσ τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. ἐγὼ μὲν δὴ διὰ τάδε ὀκνῶ καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν ἀδικεῖν Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸσ Ἀντωνίου· ὑμᾶσ δὲ ἐλέγξαι τοὺσ ἀμφὶ τὸν Λεύκιον τάδε δι’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ καὶ συναλλάξαι μοι παρακαλῶ. καὶ εἰ μὴ πείθοιντο μηδὲ νῦν, ἐκείνοισ μὲν αὐτίκα δείξω τὰ μέχρι νῦν εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶσ δὲ καὶ παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ πρὸσ Ἀντώνιον ἀξιῶ μάρτυρασ εἶναί μοι καὶ συνίστασθαι διὰ τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. Ταῦτ’ εἶπεν ὁ Καῖσαρ.

καὶ τούτων οἱ μὲν δὴ πἅλιν ἐσ τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιοσ τοσόνδε εἶπεν, ὅτι καὶ τῶν ἔργων ἤδη προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται, τέλοσ ἄρτι πέμψασ ἐσ τὸ Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα. ὁ δὲ Μάνιοσ καὶ ἐπιστολὴν ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενοσ εἴτε ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν τισ αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ. ἐρομένων δὲ τῶν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ, εἰ καθαιροῖτό τι τῆσ ἀξιώσεωσ Ἀντωνίου, καὶ προκαλουμένων ἐσ δίκην περὶ τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ ἐσοφίζετο ὁ Μάνιοσ, ἑώσ οἱ μὲν ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ οὐ συνῆλθον ἐσ τὴν ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι, εἴτε καθ’ ἑαυτὸν ἀπαγγείλασ ἕκαστοσ εἴτε δι’ ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦσ· ὁ δὲ πόλεμοσ ἀνέῳκτο, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπ’ αὐτὸν ἐξῄει, φύλακα τῆσ Ῥώμησ Λέπιδον σὺν δύο τέλεσι καταλιπών. οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐσ γὰρ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION