헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́08́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 8)

Ῥωμαίουσ δ’ ὁ λιμὸσ ἐπίεζεν, οὔτε τῶν ἑῴων ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου καὶ Σικελίασ, οὔτε τῶν ἐκ δύσεωσ διὰ Σαρδὼ καὶ Κύρνον ἐχομένασ ὑπὸ τῶν Πομπηίου, οὔτ’ ἐκ τῆσ περαίασ Λιβύησ διὰ τοὺσ αὐτοὺσ ἑκατέρωθεν ναυκρατοῦντασ. ἐπετίμητο δὴ πάντα, καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν ἐσ τὴν ἔριν τῶν ἡγεμόνων ἀναφέροντεσ ἐβλασφήμουν αὐτοὺσ καὶ ἐσ διαλύσεισ πρὸσ Πομπήιον ἐπέσπερχον. οὐκ ἐνδιδόντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ οὐδ’ ὥσ, ὁ Ἀντώνιοσ αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν. χρημάτων δ’ ἐσ αὐτὸν οὐκ ὄντων προυτέθη διάγραμμα, εἰσφέρειν ἐπὶ μὲν τοῖσ θεράπουσι τοὺσ κεκτημένουσ ὑπὲρ ἑκάστου τὸ ἥμισυ τῶν πέντε καὶ εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐσ τὸν πόλεμον τὸν Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐσφέρειν δὲ καὶ μοῖραν τοὺσ ἐκ διαθήκησ τι καρπουμένουσ. τοῦτο τὸ γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμοσ ἀγανακτῶν, εἰ τὰ κοινὰ ταμιεῖα κεκενωκότεσ καὶ τὰ ἔθνη σεσυληκότεσ καὶ τὴν Ἰταλίαν αὐτὴν ἐσφοραῖσ καὶ τέλεσι καὶ δημεύσεσι καταβαρήσαντεσ οὐκ ἐσ πολέμουσ οὐδ’ ἐσ ἐπίκτητον ἀρχήν, ἀλλ’ ἐσ ἰδίουσ ἐχθροὺσ ὑπὲρ οἰκείασ δυναστείασ, ὑπὲρ ἧσ δὴ καὶ προγραφὰσ καὶ σφαγὰσ καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε πανώδυνον γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ περιδύοιεν αὑτούσ. Συνιστάμενοί τε ἐβόων καὶ τοὺσ οὐ συνισταμένουσ ἔβαλλον καὶ ἠπείλουν διαρπάσειν αὐτῶν τὰσ οἰκίασ καὶ καταπρήσειν, ἑώσ τὸ μὲν πλῆθοσ ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ δὲ Καῖσαρ σὺν τοῖσ φίλοισ καὶ ὀλίγοισ ὑπασπισταῖσ ἐσ μέσουσ ἦλθεν, ἐντυχεῖν τε βουλόμενοσ καὶ τὴν μέμψιν ἐκλογίσασθαι. οἱ δὲ αὐτὸν εὐθὺσ ὀφθέντα ἔβαλλόν τε ἀφειδῶσ πάνυ καὶ οὐδ’ ὑπομένοντα καὶ ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον ᾐδοῦντο.

πυθόμενοσ δ’ ὁ Ἀντώνιοσ ἐβοήθει κατὰ σπουδήν. οἱ δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα τὴν ἱερὰν ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον μὲν ὡσ ἕτοιμον ἐσ τὰσ Πομπηίου διαλύσεισ, ἀναχωρεῖν δὲ ἐκέλευον· καὶ οὐ πειθόμενον, τότε ἔβαλλον. ὁ δὲ ὁπλίτασ πλέονασ, οἳ ἦσαν ἔξω τοῦ τείχουσ, ἐκάλει. καὶ οὐ παριέντων οὐδ’ ὣσ αὐτόν, οἱ μὲν ὁπλῖται διαιρεθέντεσ ἐσ τὰ πλάγια τῆσ ὁδοῦ καὶ τῆσ ἀγορᾶσ ἐπεχείρουν ἐκ τῶν στενωπῶν καὶ τὸν ἐντυχόντα ἀνῄρουν· οἱ δ’ οὐκέτι εὐμαρῶσ οὐδὲ φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε ὑπὸ πλήθουσ καὶ διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντεσ, ἀλλὰ φόνοσ ἦν καὶ τραύματα καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν οἰμωγαὶ καὶ βοαί. καὶ ὁ Ἀντώνιοσ μόλισ τε παρῆλθε, καὶ τοῦ κινδύνου τὸν Καίσαρα περιφανῶσ δὴ τότε μάλιστα οὗτοσ ἐξείλετο καὶ ἐσ τὴν οἰκίαν περιέσωσε. διαφυγόντοσ δέ ποτε τοῦ πλήθουσ τὰ νεκρά, ἵνα μὴ ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐσ τὸν ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθοσ ἦν ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ τῶν στρατιωτῶν καὶ ὅσοι μετ’ αὐτῶν κακοῦργοι τὰ εὐσχήμονα μάλιστα ὡσ οἰκεῖα ἔφερον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐπαύετο σὺν φόβῳ τε καὶ μίσει τῶν ἡγουμένων, ὁ δὲ λιμὸσ ἤκμαζε, καὶ ὁ δῆμοσ ἔστενε καὶ ἡσύχαζεν. Ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἐδίδασκε τοὺσ Λίβωνοσ οἰκείουσ Λίβωνα καλεῖν ἐκ Σικελίασ ἐπὶ συνησθήσει τοῦ κήδουσ, ἐργασόμενόν τι καὶ μεῖζον·

τὸ δ’ ἀσφαλὲσ τῷ Λίβωνι ἀνεδέχετο αὐτόσ. οἱ μὲν δὴ ταχέωσ ἐπέστελλον, καὶ ὁ Πομπήιοσ τῷ Λίβωνι συνεχώρει. ἀφικόμενοσ δὲ ὁ Λίβων ἐσ νῆσον ὡρμίσθη τὰσ Πιθηκούσασ, ἣ νῦν ἐστιν Αἰναρία. καὶ μαθὼν ὁ δῆμοσ αὖθισ ἠθροίζετο καὶ παρεκάλει σὺν ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸσ αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνησ. καὶ ὁ μὲν ἄκων ἔπεμπεν, ὁ δὲ δῆμοσ καὶ Μουκίαν, τὴν μητέρα τοῦ Πομπηίου, καταπρήσειν ἀπειλοῦντεσ, ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεισ. Λίβων μὲν δὴ συνεὶσ τῶν ἐχθρῶν ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτοὺσ συνελθεῖν ὡσ ἀλλήλοισ ἐνδώσοντασ, ὅ τι ἂν δοκῇ· βιασαμένου δὲ καὶ ἐσ τοῦτο τοῦ δήμου, ἐξῄεσαν ἐσ Βαϊάσ ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ. Πομπήιον δὲ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ὁμαλῶσ ἔπειθον ἐσ τὴν εἰρήνην, Μηνόδωροσ δὲ ἀπὸ Σαρδοῦσ ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶσ ἢ βραδύνειν ἔτι, ὡσ τοῦ λιμοῦ σφῶν προπολεμοῦντοσ καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων·

Μοῦρκόν τε τούτοισ ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡσ ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον. ὁ δὲ καὶ τέωσ τὸν Μοῦρκον διά τε ἀξίωμα καὶ γνώμην ἐγκρατῆ βαρυνόμενοσ ἔτι μᾶλλον ἐκ τῶνδε ἀπερρίπτει, καὶ οὐδὲν ἦν, ὅ τι Μούρκῳ προσεῖχεν, ἑώσ ὁ μὲν Μοῦρκοσ ἀχθόμενοσ ἐσ Συρακούσασ ὑπεχώρει καί τινασ ἰδὼν φύλακασ ἑπομένουσ ἐκ Πομπηίου, φανερῶσ αὐτὸν ἐν τοῖσ φύλαξιν ἐλοιδόρει. ὁ δὲ χιλίαρχον καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρασ ἔπεμψεν ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔσ τε πίστιν τῆσ ὑποκρίσεωσ τοὺσ θεράποντασ ἐσταύρου. οὐ μὴν ἐλάνθανε δεύτερον ἐπὶ Βιθυνικῷ τόδε μύσοσ ἐργασάμενοσ, περὶ ἄνδρα καὶ τὰ πολέμια λαμπρὸν καὶ τῆσ αἱρέσεωσ ἐγκρατῆ φίλον ἀπ’ ἀρχῆσ καὶ ἐσ αὐτὸν Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐσ Σικελίαν. Μοῦρκοσ μὲν δὴ τεθνήκει, τῶν δ’ ἄλλων τὸν Πομπήιον ἐσ τὰσ διαλύσεισ ἐπειγόντων καὶ τὸν Μηνόδωρον διαβαλλόντων ἐσ φιλαρχίαν ὡσ οὐκ εὐνοίᾳ τοῦ δεσπότου μᾶλλον ἢ ὅπωσ αὐτὸσ ἄρχοι στρατοῦ καὶ χώρασ ἐνιστάμενον, ἐνδοὺσ ὁ Πομπήιοσ ἐσ τὴν Αἰναρίαν διέπλει ναυσὶ πολλαῖσ ἀρίσταισ, ἑξήρουσ λαμπρᾶσ ἐπιβεβηκώσ.

καὶ Δικαιάρχειαν μὲν οὕτω σοβαρῶσ παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν πολεμίων· ἅμα δὲ ἑῴ, καταπηχθέντων σταυρῶν ἐξ ὀλίγου διαστήματοσ ἐν τῇ θαλάσσῃ, σανίδεσ τοῖσ σταυροῖσ ἐπετέθησαν, καὶ διὰ τῶνδε τῶν καταστρωμάτων ὁ μὲν Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιοσ παρῆλθον ἐσ τὸ πρὸσ τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιοσ καὶ ὁ Λίβων ἐσ τὸ πελαγιώτερον, ὀλίγου ῥεύματοσ αὐτοὺσ διείργοντοσ μὴ κεκραγότασ ἀλλήλων ἀκούειν. ἐπεὶ δὲ ὁ μὲν Πομπήιοσ ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆσ ἀρχῆσ ἥκειν ᾤετο ἀντὶ Λεπίδου, οἱ δὲ ὡσ κάθοδον αὐτῷ δώσοντεσ μόνην, τότε μὲν ἐπ’ οὐδενὶ ἔργῳ διεκρίθησαν, διαπομπαὶ δὲ συχναὶ τῶν φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαισ ἑκατέρων προκλήσεσιν. ᾔτει δ’ ὁ Πομπήιοσ τῶν προγεγραμμένων τε καὶ οἷ συνόντων τοῖσ μὲν ἀνδροφόνοισ Γαϊού Καίσαροσ φυγὴν ἄδολον, τοῖσ δὲ λοιποῖσ κάθοδόν τε ἔντιμον καὶ τὰσ οὐσίασ, ἃσ ἀναλώκεσαν. ἐπειγόμενοι δὲ ἐσ τὰσ συμβάσεισ ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ δήμου, ἐσ τὸ τέταρτον μόλισ ἐνεδίδουν ὡσ ὠνησόμενοι παρὰ τῶν ἐχόντων· καὶ τοῖσ προγεγραμμένοισ αὐτοῖσ περὶ τούτων ἐπέστελλον, ἐλπίζοντεσ αὐτοῖσ αὐτοὺσ ἀγαπῆσειν. οἱ δὲ ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ καὶ Πομπήιον αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν ἤδη διὰ τὸ Μούρκου μύσοσ· καὶ προσιόντεσ τῷ Πομπηίῳ συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο ὁ Πομπήιοσ ὡσ καὶ τῶνδε προδιδόντων αὑτόν, ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ τὸν Μηνόδωρον ὡσ στρατηγικὸν καὶ μόνον εὔνουν ἀνεκάλει. Μουκίασ δὲ αὐτὸν τῆσ μητρὸσ καὶ Ιοὐλίασ τῆσ γυναικὸσ ἐναγουσῶν, αὖθισ οἱ τρεῖσ συνῆλθον ἐσ τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα, περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ συνέβησαν ἐπὶ τοῖσδε·

λελύσθαι μὲν τὸν πόλεμον αὐτοῖσ καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ τὰσ ἐμπορίασ ἀκωλύτουσ εἶναι πανταχοῦ, Πομπήιον δὲ τὰσ φρουρὰσ ἐξαγαγεῖν, ὅσαι κατὰ τὴν Ἰταλίαν εἰσί, καὶ μηκέτι τοὺσ ἀποδιδράσκοντασ οἰκέτασ ὑποδέχεσθαι μηδ’ ἐφορμεῖν ναυσὶ τὴν ἀκτὴν τῆσ Ἰταλίασ, ἄρχειν δὲ Σαρδοῦσ καὶ Σικελίασ καὶ Κύρνου καὶ ὅσων ἄλλων εἶχεν ἐσ τότε νήσων, ἐσ ὅσον ἄρχοιεν τῶν ἑτέρων Ἀντώνιόσ τε καὶ Καῖσαρ, πέμποντα Ῥωμαίοισ τὸν ἐκ πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖσ φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ ταύταισ, ὑπατεῦσαι δ’ ἀπόντα, δι’ ὅτου κρίνοι τῶν φίλων, καὶ τῆσ μεγίστησ ἱερωσύνησ ἐσ τοὺσ ἱερέασ ἐγγραφῆναι. καὶ τάδε μὲν εἶναι Πομπηίῳ, κάθοδον δὲ τοῖσ ἔτι φεύγουσι τῶν ἐπιφανῶν, πλὴν εἴ τισ ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαϊού Καίσαροσ ψήφῳ καὶ κρίσει κατέγνωσται· καὶ τῆσ περιουσίασ τοῖσ μὲν ἄλλοισ, ὅσοι κατὰ φόβον ἔφευγον καὶ τὰ ὄντα αὐτοῖσ ἐκ βίασ ἀπωλώλει, τὸ ἐντελὲσ ἀποδοθῆναι χωρὶσ ἐπίπλων, τοῖσ δὲ προγεγραμμένοισ μοῖραν τετάρτην. καὶ τῶν ἐστρατευμένων τῷ Πομπηίῳ τοὺσ μὲν οἰκέτασ ἐλευθέρουσ εἶναι, τοῖσ δ’ ἐλευθέροισ, ὅτε παύσαιντο τῆσ στρατείασ, τὰ αὐτὰ δοθῆναι γέρα τοῖσ ἐστρατευμένοισ Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ. Ἐσ ταῦτα συνέβησαν καὶ ταῦτα συνεγράψαντο καὶ ἐσημήναντο καὶ ταῖσ ἱεραῖσ παρθένοισ φυλάσσειν ἔπεμψαν ἐσ Ῥώμην.

ἀπέφηναν δὲ τῆσ ἐπιούσησ ὑπάτουσ ἐσ τετραετὲσ Ἀντώνιον μὲν καὶ Λίβωνα πρώτουσ, ἀντικαθιστάντοσ ὅμωσ Ἀντωνίου, ὃν ἂν βούλοιτο, ἐπὶ δ’ ἐκείνοισ Καίσαρά τε καὶ Πομπήιον, εἶτα Αἠνόβαρβον καὶ Σόσιον, εἶτ’ αὖθισ Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα, τρίτον δὴ τότε μέλλοντασ ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένουσ τότε καὶ ἀποδώσειν τῷ δήμῳ τὴν πολιτείαν. ἐξένιζον δ’ ἀλλήλουσ αὐτίκα, περὶ τῆσ τάξεωσ διαλαχόντεσ, πρῶτοσ μὲν ἐπὶ ἑξήρουσ Πομπήιοσ περιωρμισ μένησ ἐσ τὸ χῶμα, ταῖσ δὲ ἑξῆσ Ἀντώνιόσ τε καὶ Καῖσαρ, σκηνοποιησάμενοι καὶ οἵδε ἐπὶ τοῦ χώματοσ, πρόφασιν μὲν ὡσ ἅπαντεσ ἐπὶ ἀκτῆσ ἑστιῷντο, τάχα δ’ ἐσ ἀσφάλειαν ἀνύποπτον. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ ὣσ εἶχον ἀμελῶσ, ἀλλ’ αἵ τε νῆεσ αὐτοῖσ παρώρμουν, καὶ οἱ φύλακεσ περιειστήκεσαν, καὶ οἱ περὶ τὸ δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶσ εἶχον ὑπεζωσμένα ξιφίδια. λέγεται δὲ Μηνόδωροσ ἑστιωμένων ἐν τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ, προτρέπων αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖσ ἀνδράσι καὶ τίσασθαι μὲν τῆσ ἐσ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίασ, ἀναλαβεῖν δὲ τὴν ἀρχὴν τὴν πατρῴαν δι’ ὀξυτάτησ ἀφορμῆσ· ἐπιμελήσεσθαι γὰρ αὐτὸσ ἐν ταῖσ ναυσὶν ὢν μηδένα διαφυγεῖν. ὁ δ’ ἀποκρίνασθαι τοῦ γένουσ ἅμα καὶ τῆσ χρείασ ἀξίωσ· "εἴθε Μηνόδωρον ἦν ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶσ ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ. ἡρ́μοσαν δ’ ἐν τῷδε τῷ δείπνῳ τὴν Πομπηίου θυγατέρα, Λίβωνοσ οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ τῷ προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαροσ. Τάδε μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντεσ ἀλλήλων ὁ μὲν ἐσ Σικελίαν ἔπλει, Καῖσαρ δὲ καὶ Ἀντώνιοσ ὥδευον ἐσ Ῥώμην.

πυθόμεναι δὲ ἥ τε πόλισ καὶ ἡ Ἰταλία, ἐπαιάνιζον αὐτίκα ἅπαντεσ ὡσ ἐπὶ εἰρήνῃ, πολέμου τε ἀπαλλαγέντεσ ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεωσ υἱῶν καὶ φρουρῶν ὕβρεωσ καὶ θεραπόντων αὐτομολίασ καὶ λεηλασίασ πεδίων καὶ γεωργίασ ἀργίασ, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ τοῦ λιμοῦ, πιέσαντοσ αὐτοὺσ ἐσ ἔσχατον, ὥστε παροδεύουσιν αὐτοῖσ οἱᾶ σωτῆρσιν ἐγίγνοντο θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι περιφανῶσ, εἰ μὴ νυκτόσ, ἐκκλίνοντεσ τὸ φορτικόν, ἔλαθον ἐσ τὴν Ῥώμην ἐσελθόντεσ. μόνοι δὲ ἤχθοντο, ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων σὺν Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺσ γεωμόρουσ ἀδιαλλάκτουσ ἐχθροὺσ παροικήσειν καί, εἴ ποτε δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Πομπήιον φυγάδεσ αὐτίκα, χωρὶσ ὀλίγων, οἱ πλείουσ ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν Πομπήιον ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐσ τὴν Ῥώμην. καὶ ἑτέρα τοῦ πλήθουσ ἦν ἡδονὴ καὶ βοαὶ ποικίλαι, τοσῶνδε οὕτωσ ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου περισεσωσμένων. Ἐπὶ δὲ τούτοισ ὁ μὲν Καῖσαρ ἐσ τὴν Κελτικὴν ἐξώρμα ταρασσομένην, ὁ δὲ Ἀντώνιοσ ἐπὶ τὸν πόλεμον τῶν Παρθυαίων.

καὶ αὐτῷ τῆσ βουλῆσ ψηφισαμένησ εἶναι κύρια, ὅσα ἔπραξέ τε καὶ πράξει, αὖθισ στρατηγοὺσ πανταχῇ περιέπεμπε καὶ τἆλλα ὡσ ἐπενόει πάντα διεκόσμει. ἵστη δέ πῃ καὶ βασιλέασ, οὓσ δοκιμάσειεν, ἐπὶ φόροισ ἄρα τεταγμένοισ, Πόντου μὲν Δαρεῖον τὸν Φαρνάκουσ τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων δὲ καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ Πισιδῶν καὶ Πολέμωνα μέρουσ Κιλικίασ καὶ ἑτέρουσ ἐσ ἕτερα ἔθνη. τὸν δὲ στρατόν, ὅσοσ ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν, περιουσιάσαι τε βουλόμενοσ καὶ γυμάσαι, τοὺσ μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺσ ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνοσ Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτουσ γενομένουσ Βρούτῳ, τοὺσ δ’ ἐπὶ Δαρδανέασ, ἕτερον Ἰλλυριῶν γένοσ, αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντασ· τοὺσ δ’ ἐν Ἠπείρῳ μένειν ἐκέλευεν, ὡσ ἂν ἐν κύκλῳ πάντασ ἔχῃ, μέλλων αὐτὸσ ἐν Ἀθήναισ χειμάσειν. ἔπεμπε δὲ καὶ Φούρνιον ἐσ Λιβύην, τὰ ὑπὸ Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίουσ· οὐ γάρ πω πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. Ταῦτα διαθέμενοσ ἐχείμαζεν ἐν ταῖσ Ἀθήναισ μετὰ τῆσ Ὀκταουίασ, καθὰ καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ τῆσ Κλεοπάτρασ, τὰ μὲν ἐκ τῶν στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν δὲ ἰδιωτικὴν αὖθισ ἐξ ἡγεμονίασ καὶ σχῆμα τετράγωνον ἔχων καὶ ὑπόδημα Ἀττικὸν καὶ θύρασ ἠρεμούσασ.

ἔξοδοί τε ἦσαν ὁμοίωσ ἄνευ σημείων αὐτῷ, σὺν δύο φίλοισ καὶ σὺν ἀκολούθοισ δύο, ἐσ διδασκάλων διατριβὰσ ἢ ἀκροάσεισ. καὶ τὸ δεῖπνον ἦν Ἑλληνικὸν καὶ μεθ’ Ἑλλήνων ἡ γυμνασία πανηγύρεισ τε σὺν θυμηδίᾳ μετὰ τῆσ Ὀκταουίασ· πολὺσ γὰρ καὶ ἐσ τήνδε ἐρρύη, ταχὺσ ὢν ἐσ ἔρωτασ γυναικῶν. λήγοντοσ δὲ τοῦ χειμῶνοσ, ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ, ἥ τε ἐσθὴσ αὖθισ καὶ μετὰ τῆσ ἐσθῆτοσ ἡ ὄψισ ἐνηλλάσσετο, καὶ πλῆθοσ ἦν ἀμφὶ τὰσ θύρασ αὐτίκα σημείων τε καὶ ἡγεμόνων καὶ δορυφόρων, καὶ φόβου πάντα μεστὰ καὶ καταπλήξεωσ· πρεσβεῖαί τ’ ἐσεδέχοντο, αἳ τέωσ ἠρέμουν κεκελευσμέναι, καὶ δίκαι διεκρίνοντο, καὶ νῆεσ καθείλκοντο, καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα συνεκινεῖτο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 8

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION