헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́06́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 6)

Καὶ γὰρ Ἀσίνιοσ αὐτίκα καὶ Πλάγκοσ καὶ Οὐεντίδιοσ καὶ Κράσσοσ καὶ Ἀτήιοσ καὶ ὅσοι τῆσδε τῆσ γνώμησ ὄντεσ ἕτεροι στρατὸν εἶχον οὐκ εὐκαταφρόνητον, ἀλλ’ εἰσ τρισκαίδεκα τέλη γεγυμνασμένα καὶ ἱππέασ ἑξακισχιλίουσ ἐπὶ πεντακοσίοισ, ἡγούμενοι τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ θάλασσαν ᾔεσαν, ἕτεροσ ἑτέρασ ὁδούσ, οἱ μὲν ἐσ Βρεντέσιον, οἱ δ’ ἐπὶ Ῥαβέννησ, οἱ δ’ ἐσ Τάραντα καὶ οἱ μὲν ἐσ Μοῦρκον ἢ Αἠνόβαρβον, οἱ δὲ ἐσ Ἀντώνιον, διωκόντων αὐτοὺσ τῶν Καίσαροσ φίλων καὶ σπονδὰσ προτεινόντων καὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων τὰ πεζὰ μάλιστα· ὧν δὴ καὶ μόνων Ἀγρίππασ ἔπεισε μεταθέσθαι δύο τέλη Πλάγκου, ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ. ἔφευγε δὲ καὶ Φουλβία μετὰ τῶν τέκνων ἐσ Δικαιάρχειαν καὶ ἀπὸ Δικαιαρχείασ ἐσ τὸ Βρεντέσιον, μετὰ τρισχιλίων ἱππέων οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν. ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν πέντε μακρῶν ἐκ Μακεδονίασ οἱ μεταπέμπτων γενομένων ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκοσ συνέπλει, τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίασ. οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιοσ δὲ Αἠνοβάρβῳ συνετίθετο φιλίαν εἶναι πρὸσ Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον ἄμφω τάδε τῷ Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεισ αὐτῷ καὶ ἀγορὰν ὡσ αὐτίκα ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν. Ἄλλῳ δ’ Ἀντωνίου στρατῷ πολλῷ περὶ Ἄλπεισ, οὗ Φούφιοσ Καληνὸσ ἡγεῖτο, ὁ Καῖσαρ ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ ἢ φίλῳ ἔτι ὄντι φυλάξειν ἢ πολεμοῦντοσ μεγάλην ἰσχὺν προσλήψεσθαι.

διαμέλλοντοσ δὲ ὅμωσ ἔτι αὐτοῦ καὶ τὸ εὐπρεπὲσ περιορωμένου, ὁ Καληνὸσ ἐτελεύτησε· καὶ ὁ Καῖσαρ, ὡσ ἐσ ἀμφότερα πρόφασιν εὑρών, ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν τε στρατὸν καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπ’ αὐτῷ καὶ Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσασ ὑπὸ Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ παιδὸσ Καληνοῦ καταπλαγέντοσ τε αὐτὸν καὶ παραδόντοσ ἅπαντα ἀμαχεί. Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἑνὶ τῷδε ἔργῳ ἕνδεκα τέλη στρατοῦ καὶ χώρασ τοσάσδε λαβὼν τοὺσ ἡγεμόνασ αὐτῶν παρέλυε τῆσ ἀρχῆσ καὶ ἰδίουσ ἐπιστήσασ ἐσ Ῥώμην ἀνέστρεφεν· ὁ δὲ Ἀντώνιοσ χειμῶνοσ μὲν ἔτι τοὺσ πρέσβεισ κατεῖχε τοὺσ ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντασ, ἔτι ἐπικρύπτων, ἃ ἐφρόνει, ἦρι δ’ ἐκ μὲν Ἀλεξανδρείασ ἐσ Τύρον ὥδευεν, ἐκ δὲ Τύρου διαπλέων ἐπὶ Κύπρου καὶ Ῥόδου καὶ Ἀσίασ ᾔσθετο τῶν ἐν τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα πάντων Μάνιον.

Φουλβίαν μὲν οὖν εὑρ͂εν ἐν Ἀθήναισ, ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν· Ιοὐλίαν δ’ αὐτῷ τὴν μητέρα Πομπήιοσ, ἐσ αὐτὸν διαφυγοῦσαν, ἔπεμπεν ἐκ Σικελίασ ἐπὶ νεῶν μακρῶν, καὶ παρέπεμπον αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιόσ τε Λίβων, ὁ κηδεστὴσ τοῦ Πομπηίου, καὶ Σατουρνῖνοσ καὶ ἕτεροι, ὅσοι χρῄζοντεσ τῆσ Ἀντωνίου μεγαλοπραγίασ ἠξίουν αὐτὸν συναλλαγέντα Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον. ὁ δὲ αὐτοῖσ ἀπεκρίνατο χάριν μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ, αὐτὸσ δέ, εἰ μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ συμμάχῳ, εἰ δ’ ἐμμένοι τοῖσ πρὸσ αὑτὸν ὡμολογημένοισ ὁ Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ Πομπηίον Καίσαρι συναλλάξαι. Ὁ μὲν ὧδε ἀπεκρίνατο, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐσ Ῥώμην ἀπὸ Κελτῶν ἐπανιὼν ᾔσθετο μὲν τῶν ἐσ Ἀθήνασ διαπεπλευκότων, τὸ δὲ τῆσ ἀποκρίσεωσ ἀκριβὲσ ἄρα οὐκ εἰδὼσ ἐξώτρυνε τοὺσ κληρούχουσ ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ὡσ κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν·

ἐσ γὰρ δὴ Πομπήιον οἱ πλέονεσ τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν. καὶ πιθανοῦ τοῦ διερεθίσματοσ ὄντοσ, οὐδ’ ὣσ οἱ κληροῦχοι προθύμωσ ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ἐστράτευον· οὕτωσ ἡ δόξα τῶν ἐν Φιλίπποισ γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον. ὁ δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου μὲν καὶ Πομπηίου καὶ Αἠνοβάρβου κατὰ πλῆθοσ ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἡ̓ρ͂χε γὰρ τελῶν ἐσ τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓, ναῦν δὲ οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ καιρὸν ἐσ ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦσ ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίασ, μὴ τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντεσ ἐσ λιμὸν περιενέγκαιεν. ὧν ἐνθυμούμενοσ ἑ̓λέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων ἐσ γάμον̓ ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ Λίβωνοσ ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντοσ Πομπηίῳ, ἵν’ ἔχοι καὶ τήνδε ἀφορμὴν ἐσ διαλύσεισ, εἰ δεήσειεν. καὶ πυθόμενοσ ὁ Λίβων ἐπέστελλε τοῖσ οἰκείοισ ἐγγυᾶν αὐτὴν τῷ Καίσαρι προθύμωσ. ὁ δὲ Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου φίλων καὶ στρατῶν ὅσουσ ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων ἄλλουσ ἀλλαχοῦ καὶ Λέπιδον ἐσ τὴν ἐψηφισμένην αὐτῷ Λιβύην, ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου τελῶν τὰ ὑποπτότατα ἕξ. Λεύκιον δὲ καλέσασ ἐπῄνει μὲν ἐσ φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼσ ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε δὲ ἐσ ἀχαριστίαν, εἰ τοιούτου τυχὼν αὑτοῦ μηδὲ νῦν ὁμολογοίη περὶ Ἀντωνίου, σαφῶσ ἤδη καὶ Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου.

"ἐγὼ δέ σοι πιστεύων," ἔφη, "Καληνοῦ τελευτήσαντοσ τά τε ἔθνη τὰ ὑπ’ αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν, ἵνα μὴ ἄναρχοσ εἰή, διὰ τῶν ἐμαυτοῦ φίλων διῴκουν Ἀντωνίῳ. ἀλλὰ νῦν ἐκφανείσησ τῆσ ἐνέδρασ ἐκεῖνά τε ἐμαυτοῦ πάντα ποιοῦμαι καὶ σοὶ πρὸσ τὸν ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι συγχωρῶ μετὰ ἀδείασ. " ὁ μὲν οὕτωσ εἶπεν, εἴτε πειρώμενοσ τοῦ Λευκίου, εἴτε τὸ λεχθὲν ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐσ τὸν Ἀντώνιον· ὁ δὲ οἱᾶ καὶ πρότερον εἶπε· "Φουλβίασ μὲν ᾐσθόμην οὔσησ μοναρχικῆσ, ἐγὼ δὲ συνεχρώμην τοῖσ τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖσ ἐσ τὴν ἁπάντων ὑμῶν καθαίρεσιν. καὶ νῦν, εἰ μὲν ἐπὶ καταλύσει τῆσ μοναρχίασ ἔρχοιτο ὁ ἀδελφόσ, καὶ φανερῶσ καὶ λαθὼν οἰχήσομαι πρὸσ αὐτόν, ἀγωνιούμενοσ αὖθισ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ πρὸσ σέ, καίπερ ἤδη μοι γενόμενον εὐεργέτην. εἰ δ’ ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνοσ καὶ διακρίνοι τοὺσ συμμοναρχήσοντασ αὑτῷ, πολεμήσω σὺν σοὶ πρὸσ αὐτόν, ἑώσ ἂν ἡγῶμαι μηδὲ σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆσ πατρίδοσ αἰεὶ προθήσω καὶ χάριτοσ καὶ γένουσ. " ὧδε μὲν ὁ Λεύκιοσ εἶπεν, ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸν καὶ τέωσ ἐν θαύματι ἄγων οὐκ ἔφη μὲν οὐδὲ βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ, πιστεύσειν δὲ ὡσ τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆσ Πεδουκαίου τε καὶ Λευκίου. Οὕτω μὲν δὴ καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε σὺν τιμῇ καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν ἀφανῶσ· Ἀντώνιοσ δὲ Φουλβίαν μὲν ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν, ἀπὸ δὲ Κερκύρασ ἐσ τὸν Ιὄνιον ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ πολλῷ ναυσὶ δὲ διακοσίαισ, ἃσ ἐν Ἀσίᾳ πεποίητο.

πυθόμενοσ δὲ Αἠνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ στρατῷ πολλῷ, οὐ δοκοῦντά τισιν οὐδ’ ἐπὶ ταῖσ διαπεμφθείσαισ σπονδαῖσ εἶναι βέβαιον ἡ̓͂ν γὰρ Αἠνόβαρβοσ τῶν κατεγνωσμένων τε ἐκ δίκησ ἐπὶ Γαϊῴ Καίσαρι φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ τῇ καταδίκῃ καὶ ἐν Φιλίπποισ Ἀντωνίῳ καὶ Καίσαρι πεπολεμηκότων̓, ὅμωσ ἔπλει, πέντε ναυσὶν ἐπιβὰσ ταῖσ ἀρίσταισ, ἵνα φαίνοιτο πιστεύων, καὶ τὰσ λοιπὰσ ἐκ διαστήματοσ ἕπεσθαι κελεύσασ. καθορωμένου δὲ ἤδη τοῦ Αἠνοβάρβου παντί τε τῷ στρατῷ καὶ παντὶ τῷ στόλῳ μετ’ ὀξείασ εἰρεσίασ προσπλέοντοσ, ἔδεισεν ὁ Πλάγκοσ Ἀντωνίῳ παρεστὼσ καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου τὸν πλοῦν καὶ προπέμψαι τινὰσ ἐσ πεῖραν ὡσ πρὸσ ἀμφίβολον ἄνδρα. ὁ δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενοσ ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ σῴζεσθαι δειλὸσ ὀφθείσ, ἔπλει. πλησίον τε ἦσαν ἀλλήλων ἤδη, καὶ αἱ ναυαρχίδεσ ἐκ τῶν σημείων ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαισ προσέπλεον· καὶ τῶν ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενοσ Ἀντωνίῳ, κατὰ τὴν πρῷραν, ὥσπερ ἔθοσ ἐστίν, ἑστώσ, εἴτ’ ἐκλαθόμενοσ, ὅτι ἀμφίβολοσ ἀνὴρ καὶ στρατοῦ κἀκεῖνοσ ἡγούμενοσ ἰδίου προσπλέοι, εἴτε ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματοσ, ὡσ ὑπηκόοισ ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ σημεῖον. οἱ δὲ καθῄρουν τε καὶ τὴν ναῦν ἐσ τὰ πλάγια τῆσ Ἀντωνίου νεὼσ περιέστρεφον. ὡσ δὲ καὶ συνιδόντεσ ἀλλήλουσ ἠσπάσαντο καὶ ὁ στρατὸσ ὁ τοῦ Αἠνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα προσεῖπεν, ὁ μὲν Πλάγκοσ ἀνεθάρρει μόλισ, ὁ δὲ Ἀντώνιοσ ἐσ τὴν ἑαυτοῦ ναῦν τὸν Αἠνόβαρβον ἀναδεξάμενοσ ἐσ Παλόεντα κατέπλευσεν, ἔνθα ἦν Αἠνοβάρβῳ καὶ τὸ πεζόν. καὶ ὁ Αἠνόβαρβοσ τῆσ σκηνῆσ ἐξίστατο Ἀντωνίῳ. Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου πρὸσ πέντε Καίσαροσ τάξεων, καὶ οἱ Βρεντέσιοι τὰσ πύλασ ἀπέκλειον, Αἠνοβάρβῳ μὲν ὡσ ἐκ πολλοῦ πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ὡσ πολέμιον ἐπάγοντι.

ὁ δὲ ἀγανακτῶν καὶ ἡγούμενοσ εἶναι τάδε καλλωπίσματα, τὸ δ’ ἀληθὲσ ἀποκλείεσθαι πρὸσ τῶν Καίσαροσ φρουρῶν γνώμῃ Καίσαροσ, διετάφρευε τῆσ πόλεωσ τὸν ἰσθμὸν καὶ ἀπετείχιζεν. ἔστι δ’ ἡ πόλισ χερρόνησοσ ἐν μηνοειδεῖ λιμένι, καὶ οὐκ ἦν ἔτι τοῖσ ἐξ ἠπείρου προσελθεῖν ἀνάντει λόφῳ, διατετμημένῳ τε καὶ διατετειχισμένῳ. ὁ δὲ Ἀντώνιοσ καὶ τὸν λιμένα μέγαν ὄντα φρουρίοισ πυκνοῖσ περιεφράξατο καὶ τὰσ νήσουσ τὰσ ἐν αὐτῷ. ἔσ τε τὰ παράλια τῆσ Ἰταλίασ περιέπεμπεν, οἷσ εἴρητο τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν. ἐκέλευε δὲ καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν, ὅ τι δύναιτο. ὁ δὲ ἄσμενοσ αὐτίκα Μηνόδωρον σὺν ναυσὶ πολλαῖσ καὶ στρατοῦ τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψασ Σαρδὼ Καίσαροσ οὖσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δύο τέλη περιέσπασε τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντασ. τῆσ δὲ Ἰταλίασ Σιποῦντα μὲν τῆσ Αὐσονίασ οἱ τοῦ Ἀντωνίου κατέλαβον, Θουρίουσ δὲ καὶ Κωνσεντίαν Πομπήιοσ ἐπολιόρκει καὶ τὴν χώραν ἐπενέμετο τοῖσ ἱππεῦσιν. Ὁ δὲ Καῖσαρ, ὀξείασ καὶ πανταχοῦ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ γενομένησ, ἐσ μὲν τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν τοῖσ πονουμένοισ.

καὶ ὁ Ἀγρίππασ τοὺσ ἐν ὁδῷ κληρούχουσ ἦγεν, ἐκ διαστήματοσ ἑπομένουσ ὡσ ἐπὶ Πομπήιον ἰόντασ· μαθόντεσ δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ γιγνόμενα εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα διαλανθάνοντεσ. καὶ τοῦτο μάλιστα κατέπληξε τὸν Καίσαρα. ὁδεύων δ’ ὅμωσ ἐσ τὸ Βρεντέσιον αὐτὸσ μεθ’ ἑτέρου στρατοῦ, τοῖσ κληρούχοισ αὖθισ ἐνετύγχανε καὶ μετεδίδασκε καὶ τοὺσ ὑφ’ ἑαυτοῦ συνῳκισμένουσ ἦγεν, αἰδουμένουσ καὶ γνώμην ἐν ἀπορρήτῳ ποιουμένουσ Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα συναλλάσσειν, εἰ δ’ ὁ Ἀντώνιοσ ἀπειθῶν πολεμοίη, Καίσαρι ἀμύνειν. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν μὲν Κανυσίῳ τινὰσ ἡμέρασ ἐνοσηλεύετο, παντὶ δὲ ὢν ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ τὸ πλῆθοσ, εὑρ͂ε τὸ Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ’ ἢ παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖσ γιγνόμενοισ ἐφήδρευεν. Ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἐκράτει μὲν τοῖσ ὀχυρώμασιν ὡσ πολὺ μείονασ ἔχων ἀσφαλῶσ ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει δὲ τὸν στρατὸν ἐκ Μακεδονίασ κατὰ σπουδὴν καὶ ἐτέχναζεν ἑσπέρασ ἀφανῶσ ἀνάγεσθαι ναῦσ μακράσ τε καὶ στρογγύλασ ἰδιωτικοῦ πλήθουσ, οἳ μεθ’ ἡμέραν ἄλλοι μετ’ ἄλλουσ κατέπλεον ὡπλισμένοι καθάπερ ἐκ Μακεδονίασ ἐπιόντεσ, ἐφορῶντοσ αὐτῶν τὸν ἐπίπλουν τοῦ Καίσαροσ.

ἤδη δ’ αὐτῷ καὶ τὰ μηχανήματα γεγένητο, καὶ ἐπιχειρήσειν ἔμελλε τοῖσ Βρεντεσίοισ, ἀχθομένου τοῦ Καίσαροσ, ὅτι μὴ εἶχεν ἐπαμύνειν. περὶ δὲ ἑσπέραν ἑκατέροισ ἀγγέλλεται Σιποῦντα μὲν Ἀγρίππασ ἀναλαβών, Πομπήιοσ δὲ Θουρίων μὲν ἀπεωσμένοσ, Κωνσεντίαν δ’ ἔτι περικαθήμενοσ, ἐφ’ οἷσ ὁ Ἀντώνιοσ ἐδυσχέραινεν. ὡσ δὲ καὶ Σερουίλιοσ ἀπηγγέλθη προσιὼν τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ πεντακοσίων ἱππέων, οὐ κατασχὼν τῆσ ὁρμῆσ ὁ Ἀντώνιοσ εὐθὺσ ἀπὸ τοῦ δείπνου, μεθ’ ὧν εὑρ͂εν ἑτοίμων φίλων καὶ ἱππέων τετρακοσίων, μάλα θρασέωσ ἐπειχθεὶσ ἐπέπεσε τοῖσ χιλίοισ καὶ πεντακοσίοισ εὐναζομένοισ ἔτι περὶ πόλιν Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξασ ἀμαχεὶ παρέλαβέ τε καὶ αὐτῆσ ἡμέρασ ἐσ τὸ Βρεντέσιον ἐπανήγαγεν. οὕτω τὸν Ἀντώνιον ὡσ ἄμαχον ἐκ τῆσ ἐν Φιλίπποισ δόξησ ἔτι κατεπεπλήγεσαν. Αἵ τε στρατηγίδεσ αὐτοῦ τάξεισ, ὑπὸ τῆσδε τῆσ δόξησ ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον τῷ χάρακι τῷ Καίσαροσ κατὰ μέρη καὶ τοὺσ συνεστρατευμένουσ σφίσιν ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντεσ ἥκοιεν Ἀντωνίῳ τῷ πάντασ αὐτοὺσ περισώσαντι ἐν Φιλίπποισ.

τῶν δὲ ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι πολεμήσοντεσ, λόγοι συνισταμένων ἐγίγνοντο, καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοισ προύφερον, οἱ μὲν τὴν ἀπόκλεισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ δὲ τὴν ἀποτείχισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ πολιορκίαν καὶ τὴν τῆσ Αὐσονίδοσ καταδρομὴν καὶ τὸ συνθέσθαι μὲν Αἠνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαϊού Καίσαροσ, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ κοινῷ πολεμίῳ. καὶ τέλοσ οἱ τοῦ Καίσαροσ τὴν γνώμην σφῶν τοῖσ ἑτέροισ ἀνεκάλυπτον, ὅτι Καίσαρι συνέλθοιεν οὐκ ἀμνημονοῦντεσ Ἀντωνίου τῆσ ἀρετῆσ, ἀλλὰ διαλλαγὰσ ἐπινοοῦντεσ ἀμφοτέροισ ἢ Ἀντώνιον ἀπειθοῦντα καὶ πολεμοῦντα ἀμυνούμενοι. καὶ τάδε καὶ αὐτοὶ προσπελάζοντεσ τοῖσ Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον. Γιγνομένων δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα, λεγομένη μὲν ἐπὶ ταῖσ Ἀντωνίου μέμψεσιν ἀθυμῆσαι καὶ ἐσ τὴν νόσον ἐμπεσεῖν, νομιζομένη δὲ καὶ τὴν νόσον ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ ἀπολείπων ἑωράκει. ἐδόκει δ’ ἀμφοτέροισ ἐσ πολλὰ συνοίσειν ὁ θάνατοσ, γυναίου φιλοπράγμονοσ ἀπηλλαγμένοισ, ἣ διὰ τὸν Κλεοπάτρασ ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. τό γε μὴν πάθοσ ἀσθενῶσ ἤνεγκεν ὁ Ἀντώνιοσ, ἡγούμενόσ τι καὶ αἴτιοσ γεγονέναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 6

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION