헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́04́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 4)

Καὶ ἦν τὰ κεφαλαια τοῦ πολέμου τοιάδε. Λευκίου μὲν δὴ δύο τέλη περὶ Ἄλβην ἐστασίασε καὶ τοὺσ ἄρχοντασ ἐκβαλόντα ἐσ ἀπόστασιν ἐχώρει· ἐπειγομένων δὲ ἐσ αὐτὰ Καίσαρόσ τε καὶ Λευκίου, φθάσασ τὸν Καίσαρα ὁ Λεύκιοσ ἀνεσώσατο αὐτὰ χρήμασί τε πολλοῖσ καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαισ. Φουρνίου δ’ ἄλλον στρατὸν ἄγοντοσ τῷ Λευκίῳ, ὁ Καῖσαρ ἐξήπτετο τῆσ οὐραγίασ· ἐσ δὲ λόφον ἀναδραμόντι τῷ Φουρνίῳ καὶ νυκτὸσ ἐσ ὁμογνώμονα πόλιν ἐπειγομένῳ Σεντίαν, νυκτὸσ μὲν οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρασ δὲ τήν τε Σεντίαν ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ Φουρνίου στρατόπεδον ἐπολιόρκει. Λεύκιοσ δὲ ἐσ Ῥώμην ἐπειγόμενοσ τρεῖσ μὲν τάξεισ προύπεμψεν, αἳ νυκτὸσ ἔλαθον ἐσ τὴν πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸσ δὲ σὺν πολλῷ στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοισ εἵπετο. καὶ αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακοσ τῶν πυλῶν δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ’ αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντοσ, ὁ μὲν Λέπιδοσ ἐσ Καίσαρα ἔφευγεν, ὁ δὲ Λεύκιοσ Ῥωμαίοισ ἐδημηγόρει, Καίσαρα μὲν καὶ Λέπιδον αὐτίκα δώσειν δίκην ἀρχῆσ βιαίου, τὸν δὲ ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ πάτριον ἀντὶ τῆσ τυραννικῆσ. Καὶ ὁ μὲν τάδε εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων καὶ ἡγουμένων ἤδη λελύσθαι τὴν τῶν τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ δήμου προσαγορευθεὶσ ἐπὶ τὸν Καίσαρα ἐχώρει καὶ στρατὸν ἤθροιζεν ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων Ἀντωνίου πόλεων καὶ αὐτὰσ ἐκρατύνατο.

αἱ δὲ δι’ εὐνοίασ μὲν ἦσαν Ἀντωνίῳ, Βαρβάτιοσ δὲ ὁ Ἀντωνίου ταμίασ, Ἀντωνίῳ τι προσκρούσασ καὶ διὰ ταῦτ’ ἐπανιών, ἔλεγε πυνθανομένοισ τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖσ πολεμοῦσι τῷ Καίσαρι κατὰ τῆσ κοινῆσ σφῶν δυναστείασ. καὶ οἱ μέν, ὅσοι μὴ τῆσ ἐξαπάτησ ᾔσθοντο τῆσ Βαρβατίου, ἐσ τὸν Καίσαρα ἀπὸ τοῦ Λευκίου μετετίθεντο· ὁ δὲ Λεύκιοσ ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ πολλοῦ πρὸσ Καίσαρα ἐκ Κελτῶν ἐπανιόντι. καὶ εἵποντο τῷ Σαλουιδιηνῷ Ἀσίνιόσ τε καὶ Οὐεντίδιοσ, Ἀντωνίου στρατηγοὶ καὶ οἵδε, κωλύοντεσ αὐτὸν ἐσ τὸ πρόσθεν ἰέναι. Ἀγρίππασ δέ, φίλτατοσ Καίσαρι, δείσασ ἐπὶ τῷ Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον τῷ Λευκίῳ, νομίσασ τὸν Λεύκιον ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ περισπάσειν ἐφ’ ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον. καὶ τάδε μέν, ὡσ προσεδόκησεν ὁ Ἀγρίππασ, ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ δὲ Λεύκιοσ ἀποτυχὼν ὧν ἐπενόει, πρὸσ Ἀσίνιον καὶ Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν ἑκατέρωθεν Σαλουιδιηνοῦ τε καὶ Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων, ὅτε μάλιστα περιλάβοιεν ἐν τοῖσ στενοῖσ. Ἐκφανείσησ δὲ παρ’ αὐτὰ τῆσ ἐπιβουλῆσ ὁ Λεύκιοσ οὐ θαρρῶν ἀμφοτέροισ ἑκατέρωθεν οὖσιν ἐσ χεῖρασ ἰέναι ἐσ Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ’ αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺσ περὶ τὸν Οὐεντίδιον περιμένων.

ὁμοῦ δ’ αὐτόν τε καὶ τὴν Περυσίαν ὁ Ἀγρίππασ καὶ ὁ Σαλουιδιηνὸσ καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπελθὼν τρισὶ στρατοπέδοισ ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ σπουδὴν ὡσ ἐπὶ τοῦτο δὴ κεφάλαιον τοῦ πολέμου, ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον. προύπεμπε δὲ καὶ ἑτέρουσ, ἐμποδὼν εἶναι τοῖσ ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον ἐπιοῦσιν. οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ διὰ σφῶν ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν τε πόλεμον ἀποδοκιμάζοντεσ ὅλωσ καὶ τὴν Ἀντωνίου γνώμην οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ τὴν ἡγεμονίαν τῆσ στρατιᾶσ οὐ παριέντεσ ἀλλήλοισ κατ’ ἀξίωσιν οὐδέτεροσ. ὁ δὲ Λεύκιοσ οὔτ’ ἐσ μάχην ᾔει τοῖσ περικαθημένοισ, ἀμείνοσι καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ γεγυμνασμένοισ, νεοστράτευτον ἔχων τὸ πλέον, οὔτε ἐσ ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον δὲ ἐσ τὸν Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺσ βοηθεῖν πολιορκουμένῳ Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων ἱππέων, λεηλατεῖν τὰ Καίσαροσ, ἵνα ἀνασταίη. αὐτὸσ δὲ παρῆλθεν ἐσ τὴν Περυσίαν ὡσ ἐν ὀχυρᾷ πόλει χειμάσων, εἰ δέοι, μέχρι τοὺσ περὶ τὸν Οὐεντίδιον ἀφικέσθαι. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτίκα μετὰ σπουδῆσ ἅπαντι τῷ στρατῷ τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ ἓξ σταδίουσ περιιὼν διὰ τὸ τῆσ πόλεωσ λοφῶδεσ καὶ σκέλη μακρὰ ἐπὶ τὸν Τίβεριν ἐκτείνων, ἵνα τι ἐσ τὴν Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο.

καὶ πολλοὺσ ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ἀντεπονεῖτό γε μὴν καὶ ὁ Λεύκιοσ, ἑτέροισ ὁμοίοισ χαρακώμασι καὶ τάφροισ τὴν πέζαν ὀχυρούμενοσ τοῦ λόφου. καὶ Φουλβία Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον καὶ Ἀτήιον καὶ Καληνὸν ἐκ τῆσ Κελτικὴσ ἤπειγε βοηθεῖν Λευκίῳ καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκοσ μὲν δὴ τέλοσ τοῦ Καίσαροσ ἐσ Ῥώμην ὁδεῦον διέφθειρεν· Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου σὺν μὲν ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆσ Ἀντωνίου γνώμησ, διὰ δὲ Φουλβίαν ὅμωσ καὶ διὰ Μάνιον ἐσ τὸν Λεύκιον ἰόντων καὶ τοὺσ ἀποκλείοντασ βιαζομένων, ὁ Καῖσαρ ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆσ Περυσίασ καταλιπών. οἱ δὲ οὔτε τω συμβαλόντεσ ἀλλήλοισ οὔτε σὺν προθυμίᾳ χωροῦντεσ, ὁ μὲν αὐτῶν ἐσ Ῥάβενναν, ὁ δ’ ἐσ Ἀρίμινον, ὁ δὲ Πλάγκοσ ἐσ Σπωλήτιον συνέφυγον. καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσασ, ἵνα μὴ πρὸσ ἀλλήλουσ συνέλθοιεν, ἐσ τὴν Περυσίαν ἐπανῆλθε καὶ μετὰ σπουδῆσ τὰσ τάφρουσ προσεσταύρου καὶ ἐδιπλασίαζε τὸ βάθοσ καὶ πλάτοσ ὡσ τριάκοντα πόδασ ἀμφότερα εἶναι, τό τε περιτείχισμα ὕψου καὶ πύργουσ ἐπ’ αὐτοῦ ξυλίνουσ δι’ ἑξήκοντα ποδῶν ἵστη χιλίουσ καὶ πεντακοσίουσ· καὶ ἐπάλξεισ τε ἦσαν αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα διμέτωποσ, ἔσ τε τοὺσ πολιορκουμένουσ καὶ εἴ τισ ἔξωθεν ἐπίοι. ἐγίγνετο δὲ ταῦτα σὺν πείραισ πολλαῖσ καὶ μάχαισ, ἀκοντισαι μὲν ἀμεινόνων ὄντων τῶν Καίσαροσ, συμπλέκεσθαι δὲ τῶν Λευκίου μονομάχων· Ὡσ δὲ ἐξείργαστο πάντα τῷ Καίσαρι, λιμὸσ ἥπτετο τοῦ Λευκίου, καὶ τὸ κακὸν ἤκμαζεν ἀγρίωσ ἅτε μηδὲν αὐτοῦ μηδὲ τῆσ πόλεωσ προπαρεσκευασμένησ.

ὧν ὁ Καῖσαρ αἰσθόμενοσ ἀκριβεστέρασ τὰσ φυλακὰσ ἐποίει. νουμηνίασ δὲ ἔτουσ ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν οὔσησ, φυλάξασ ὁ Λεύκιοσ τὴν ἑορτὴν ὡσ ἀμελείασ τοῖσ πολεμίοισ αἰτίαν ἐξέθορε νυκτὸσ ἐπὶ τὰσ πύλασ αὐτῶν ὡσ διεκπαίσων αὐτοὺσ καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενοσ ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. ταχὺ δὲ τοῦ πλησίον ἐφεδρεύοντοσ τέλουσ καὶ τοῦ Καίσαροσ αὐτοῦ σὺν ταῖσ στρατηγίσι σπείραισ ἐπιδραμόντων, ὁ Λεύκιοσ μάλα προθύμωσ ἀγωνιζόμενοσ ἀνεώσθη. τῶν δ’ αὐτῶν ἡμερῶν ἐν Ῥώμῃ, τοῦ σίτου τοῖσ στρατευομένοισ φυλασσομένου, τὸ πλῆθοσ τῷ πολέμῳ καὶ τῇ νίκῃ φανερῶσ ἐπηρῶντο καὶ ἐσ τὰσ οἰκίασ ἐστρέχοντεσ ἐπὶ ἐρεύνῃ σίτου, ὅσα εὑρ́οιεν, ἡρ́παζον. Οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον περιορᾶν, ἐχώρουν ἐσ αὐτὸν ἅπαντεσ, βιαζόμενοι τοὺσ Καίσαροσ πανταχόθεν αὐτοὺσ περικειμένουσ καὶ ἐνοχλοῦντασ.

καὶ τοὺσ ἀποψύχοντασ ὁ Λεύκιοσ ἐσ τάφρουσ ἐπιμήκεισ κατώρυσσεν, ἵνα μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖσ ἐχθροῖσ γένοιτο, μήτε σηπομένων ἀτμὸσ καὶ νόσοσ. ὑπαντώντων δ’ αὐτοῖσ Ἀγρίππου τε καὶ Σαλουιδιηνοῦ μετὰ δυνάμεωσ ἔτι πλείονοσ, ἔδεισαν, μὴ κυκλωθεῖεν, καὶ ἐσ Φουλκίνιόν τι χωρίον ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίουσ τῆσ Περυσίασ διεστηκόσ· ἔνθα αὐτοὺσ τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ. καὶ γνώμην ἐποιοῦντο Οὐεντίδιοσ μὲν καὶ Ἀσίνιοσ βαδίζειν καὶ ὣσ μαχούμενοι, Πλάγκοσ δὲ ἔσεσθαι μέσουσ Καίσαρόσ τε καὶ Ἀγρίππου, χρῆναι δ’ ἔτι καραδοκεῖν τὰ γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει λέγων ὁ Πλάγκοσ. οἱ δ’ ἐν τῇ Περυσίᾳ τὰ μὲν πυρὰ ἰδόντεσ ἥδοντο, τῶν δ’ ἀνδρῶν βραδυνόντων εἴκασαν καὶ τούσδε ἐνοχλεῖσθαι καὶ παυσαμένου τοῦ πυρὸσ διεφθάρθαι. ὁ δὲ Λεύκιοσ τοῦ λιμοῦ πιέζοντοσ ἐνυκτομάχησεν αὖθισ ἐκ πρώτησ φυλακῆσ ἐσ ἑώ περὶ ἅπαν τὸ περιτείχισμα· καὶ οὐ δυνηθεὶσ ἀνέθορεν αὖθισ ἐσ τὴν Περυσίαν καὶ τὰσ ὑπολοίπουσ συλλογισάμενοσ τροφὰσ ἀπεῖπε δίδοσθαι τοῖσ θεράπουσι καὶ ἐφύλασσεν αὐτοὺσ μηδ’ ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖσ πολεμίοισ τὸ δεινόν. ἠλῶντο οὖν οἱ θεράποντεσ κατὰ πλῆθοσ καὶ κατέπιπτον ἔν τε αὐτῇ τῇ πόλει καὶ μέχρι τοῦ σφετέρου διατειχίσματοσ, πόαν εἴ τινα εὑρ́οιεν ἢ φυλλάδα χλωράν, νεμόμενοι. Ἐπεὶ δὲ οὔτε τοῦ λιμοῦ τι τέλοσ ἦν οὔτε τῶν θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖσ γιγνομένοισ οἱ ὁπλῖται παρεκάλουν τὸν Λεύκιον αὖθισ ἀποπειρᾶσαι τῶν τειχῶν, ὡσ διακόψοντεσ αὐτὰ πάντωσ.

ὁ δὲ τὴν ὁρμὴν ἀποδεξάμενοσ, "οὐκ ἀξίωσ," ἔφη, "πρῴην τῆσ παρούσησ ἀνάγκησ ἠγωνισάμεθα," καὶ νῦν ἢ παραδιδόναι σφᾶσ ἢ τοῦτο χεῖρον ἡγουμένουσ θανάτου μάχεσθαι μέχρι θανάτου. δεξαμένων δὲ προθύμωσ ἁπάντων καὶ, ἵνα μή τισ ὡσ ἐν νυκτὶ πρόφασισ γένοιτο, κατὰ φῶσ ἄγειν σφᾶσ κελευόντων, ὁ Λεύκιοσ ἦγε πρὸ ἡμέρασ. σίδηρόν τε τειχομάχον εἶχον τολὺν καὶ κλίμακασ ἐσ εἴδη πάντα διεσκευασμένασ. ἐφέρετο δὲ καὶ τάφρων ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ πύργοι πτυκτοί, σανίδασ ἐσ τὰ τείχη μεθιέντεσ, καὶ βέλη παντοῖα καὶ λίθοι, καὶ γέρρα τοῖσ σκόλοψιν ἐπιρριπτεῖσθαι. προσπεσόντεσ δὲ μεθ’ ὁρμῆσ βιαίου τὴν τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺσ σταυροὺσ ὑπερέβησαν καὶ τοῖσ τείχεσι προσελθόντεσ οἱ μὲν ὑπώρυσσον, οἱ δὲ τὰσ κλίμακασ ἐπῆγον, οἱ δὲ τοὺσ πύργουσ· ἐνεχείρουν τε ὁμοῦ καὶ ἠμύνοντο λίθοισ καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναισ σὺν πολλῇ θανάτου καταφρονήσει. καὶ τάδε ἐγίγνετο κατὰ μέρη πολλά· ἐπειδὴ δέ τινασ . . . ἐσ πολλὰ διαιρουμένοισ τοῖσ πολεμίοισ ἀσθενέστερα πάντα ἦν. Ἐκταθεισῶν δέ που τῶν σανίδων ἐσ τὸ τεῖχοσ, βία τότε μάλιστα ἐπικίνδυνοσ ἦν τῶν Λευκιανῶν ἐπὶ ταῖσ σανίσι μαχομένων, καὶ βέλη πλάγια πάντοθεν ἦν ἐσ αὐτοὺσ καὶ ἀκόντια.

περιθέων δ’ αὐτοὺσ ὁ Λεύκιοσ ἐδεῖτο μὴ ψυχομαχεῖν ἔτι καὶ οἰμῴζοντασ ἀπῆγεν ἄκοντασ. ἐβιάσαντο δὲ ὅμωσ καὶ ἐσ τὸ τεῖχοσ ἐξήλαντο ὀλίγοι, καὶ αὐτοῖσ εἵποντο ἕτεροι· καὶ τάχα ἄν τι ἐξείργαστο αὐτοῖσ μετὰ ἀπονοίασ, εἰ μή, γνωσθέντοσ οὐ πολλὰ εἶναι τὰ τοιαῦτα μηχανήματα, οἱ ἄριστοι τῶν Καίσαροσ ἐφεδρειῶν ἀκμῆτεσ ἐπήγοντο κεκμηκόσι. τότε γὰρ δὴ τῶν τειχῶν αὐτοὺσ κατήρειψαν καὶ τὰ μηχανήματα συνέτριψαν καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν ἤδη σὺν καταφρονήσει. τοῖσ δὲ τὰ μὲν ὅπλα καὶ τὰ σώματα ὅλα συνεκέκοπτο, καὶ βοὴ σφᾶσ ἐπελελοίπει, παρέμενον δ’ ὅμωσ τῇ προθυμίᾳ. ὡσ δὲ καὶ τὰ νεκρὰ τῶν ἐπὶ τοῦ τείχουσ ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο, τὴν ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ τῆσ ὄψεωσ, καὶ μικρὸν ἔστησαν ἀποροῦντεσ ὥσπερ ἐν τοῖσ γυμνικοῖσ ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι. ὧδε δὲ αὐτοὺσ ἔχοντασ ἐλεῶν ὁ Λεύκιοσ ἐκάλει τῇ σάλπιγγι ἀναχωρεῖν. ἡσθέντων δὲ τῶν Καίσαροσ ἐπὶ τῷδε καὶ τὰ ὅπλα παταγησάντων οἱο͂ν ἐπὶ νίκῃ, ἐρεθισθέντεσ οἱ τοῦ Λευκίου τὰσ κλίμακασ αὖθισ ἁρπάσαντεσ οὑ̓ γὰρ ἔτι πύργουσ εἶχον̓ ἔφερον ἐσ τὰ τείχη μετὰ ἀπονοίασ, οὐδὲν ἔτι βλάπτοντεσ· οὐ γὰρ ἐδύναντο. Τὸ μὲν δὴ τέλοσ τῆσδε τῆσ τειχομαχίασ, ἐκθυμοτάτησ γενομένησ, ἐσ τοῦτο ἐτελεύτα·

ὁ δὲ Καῖσαρ, ἵνα μὴ αὖθισ ἐπιτολμήσειαν οἱ πολέμιοι τοῖσ τείχεσι, τὴν στρατιάν, ὅση τοῖσ γιγνομένοισ ἐφήδρευε, παρ’ αὐτὸ τὸ τεῖχοσ ἵδρυσε καὶ ἐδίδαξεν ἀναπηδᾶν ἐσ τὸ τεῖχοσ ἄλλουσ ἀλλαχοῦ κατὰ σύνθημα σάλπιγγοσ· συνεχῶσ τε ἀπεπήδων οὐδενὸσ ἐπείγοντοσ, ἵνα διδαχή τε σφίσι καὶ φόβοσ εἰή τοῖσ πολεμίοισ. ἀθυμία δὲ ἐπεῖχε τοὺσ τοῦ Λευκίου, καί, ὅπερ ἐν τοῖσ τοιούτοισ εἰώθε γίγνεσθαι, τῆσ φυλακῆσ οἱ φύλακεσ ἠμέλουν· ἐκ δὲ τῆσ ἀμελείασ αὐτομολίαι πολλῶν ἐγίγνοντο, καὶ οὐχ οἱ ἀφανέστεροι τοῦτο μόνοι, ἀλλὰ καὶ τῶν ἡγεμονικῶν τινεσ ἔδρων. ἐνεδίδου τε ὁ Λεύκιοσ ἤδη πρὸσ διαλύσεισ ἐλέῳ τοσοῦδε πλήθουσ ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ τινων Καίσαροσ περὶ σφῶν δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. ὡσ δὲ ὁ Καῖσαρ ὤφθη τοὺσ αὐτομόλουσ φιλανθρώπωσ ἐκδεχόμενοσ καὶ πλείων ὁρμὴ πᾶσιν ἐσ τὰσ διαλύσεισ ἐγίγνετο, δέοσ ἥπτετο τοῦ Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων ἐκδοθείη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 4

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION