헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́02́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 2)

Καὶ τὰ μὲν περὶ Ἀντώνιον ἦν τοιάδε· Καίσαρι δὲ ἐσ τὴν Ῥώμην ἐπανιόντι ἥ τε νόσοσ αὖθισ ἤκμαζεν ἐν Βρεντεσίῳ μάλιστα ἐπικινδύνωσ, καὶ φήμη διήνεγκεν αὐτὸν καὶ τεθνάναι. ῥαΐσασ δ’ ἐσῆλθεν ἐσ τὴν πόλιν καὶ τοῖσ Ἀντωνίου τὰ γράμματα ἐδείκνυε τὰ Ἀντωνίου. οἱ δὲ Καληνόν τε προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ δύο τέλη τῷ Καίσαρι καὶ ἐσ Λιβύην ἐπέστελλον Σεξστίῳ Λιβύησ καὶ αὐτὸν Καίσαρι ἀποστῆναι. καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἐποίουν, ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ τῶν προτέρων ἐθνῶν ἐνήλλασσε καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἐπὶ ταῖσ προγραφαῖσ δεδημευμένων διεπίπρασκε. καταλέγοντι δ’ αὐτῷ τὸν στρατὸν ἐσ τὰσ ἀποικίασ καὶ τὴν γῆν ἐπινέμοντι δυσεργὲσ ἦν. οἵ τε γὰρ στρατιῶται τὰσ πόλεισ ᾔτουν, αἳ αὐτοῖσ ἀριστίνδην ἦσαν ἐπειλεγμέναι πρὸ τοῦ πολέμου, καὶ αἱ πόλεισ ἠξίουν τὴν Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον ἢ ἐν ἀλλήλαισ διαλαχεῖν τῆσ τε γῆσ τὴν τιμὴν τοὺσ δωρουμένουσ ᾔτουν, καὶ ἀργύριον οὐκ ἦν, ἀλλὰ συνιόντεσ ἀνὰ μέροσ ἐσ τὴν Ῥώμην οἵ τε νέοι καὶ γέροντεσ ἢ αἱ γυναῖκεσ ἅμα τοῖσ παιδίοισ, ἐσ τὴν ἀγορὰν ἢ τὰ ἱερά, ἐθρήνουν, οὐδὲν μὲν ἀδικῆσαι λέγοντεσ, Ἰταλιῶται δὲ ὄντεσ ἀνίστασθαι γῆσ τε καὶ ἑστίασ οἱᾶ δορίληπτοι. ἐφ’ οἷσ οἱ Ῥωμαῖοι συνήχθοντο καὶ ἐπεδάκρυον, καὶ μάλιστα, ὅτε ἐνθυμηθεῖεν οὐχ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, ἀλλ’ ἐπὶ σφίσιν αὐτοῖσ καὶ τῇ μεταβολῇ τῆσ πολιτείασ τόν τε πόλεμον γεγονότα καὶ τὰ ἐπινίκια διδόμενα καὶ τὰσ ἀποικίασ συνισταμένασ τοῦ μηδ’ αὖθισ ἀνακῦψαι τὴν δημοκρατίαν, παρῳκισμένων τοῖσ ἄρχουσι μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐσ ὅ τι χρῄζοιεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖσ πόλεσιν ἐξελογεῖτο τὴν ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν οὐδ’ ὣσ ἀρκέσειν.

οὐδ’ ἤρκουν, ἀλλὰ ὁ στρατὸσ καὶ τοῖσ γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε τῶν διδομένων σφίσι περισπώμενοι καὶ τὸ ἄμεινον ἐκλεγόμενοι. οὐδὲ ἐπιπλήσσοντοσ αὐτοῖσ καὶ δωρουμένου πολλὰ ἄλλα τοῦ Καίσαροσ ἐπαύοντο, ἐπεὶ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὡσ δεομένων σφῶν ἐσ τὸ ἐγκρατὲσ τῆσ ἀρχῆσ, κατεφρόνουν. καὶ γὰρ αὐτοῖσ ἡ πενταετία παρώδευε, καὶ τὸ ἀσφαλὲσ ἡ χρεία συνῆγεν ἀμφοτέροισ παρ’ ἀλλήλων, τοῖσ μὲν ἡγεμόσιν ἐσ τὴν ἀρχὴν παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ στρατῷ δὲ ἐσ τὴν ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον, ἡ τῶν δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. ὡσ γὰρ αὐτῶν οὐ βεβαίωσ ἐπικρατήσοντεσ, εἰ μὴ βεβαίωσ ἄρχοιεν οἱ δόντεσ, ὑπερεμάχουν ἀπ’ εὐνοίασ ἀναγκαίου. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα τοῖσ ἀπορουμένοισ αὐτῶν ἐδωρεῖτο, δανειζόμενοσ ἐκ τῶν ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. ὅθεν τὴν γνώμην ὁ στρατὸσ ἐσ αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ πλείων ὑπήντα χάρισ ὡσ γῆν ἅμα καὶ πόλεισ καὶ χρήματα καὶ οἰκήματα δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνωσ ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν ὕβριν ἐσ χάριν τοῦ στρατοῦ. Ταῦτα δὲ ὁρῶν ὅ τε ἀδελφὸσ ὁ τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιοσ Ἀντώνιοσ, ὑπατεύων τότε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ ὁ τῆσ ἀποδημίασ ἐπιτροπεύων τῷ Ἀντωνίῳ Μάνιοσ, ἵνα μὴ Καίσαροσ δόξειε τὸ ἔργον ἅπαν εἶναι μηδὲ μόνοσ αὐτοῦ τὴν χάριν ἀποφέροιτο μηδ’ ἔρημοσ ὁ Ἀντώνιοσ εὐνοίασ στρατιωτῶν γένοιτο, τὰσ κατοικίσεισ ἐτέχναζον ἐσ τὴν ἐπιδημίαν Ἀντωνίου διατρίβειν.

οὐ δυνατοῦ δὲ φαινομένου διὰ τὸν στρατὸν ἐπείγοντα, τοὺσ οἰκιστὰσ τῶν Ἀντωνίου τελῶν ἠξίουν Καίσαρα παρὰ σφῶν λαβεῖν, τῆσ μὲν συνθήκησ Ἀντωνίου μόνῳ Καίσαρι διδούσησ, ἐπιμεμφόμενοι δὲ ὡσ οὐ παρόντι τῷ Ἀντωνίῳ. καὶ ἐσ τὸν στρατὸν αὐτοὶ τήν τε Φουλβίαν παράγοντεσ καὶ τὰ παιδία τὰ Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνωσ ἱκέτευον μὴ περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξησ ἢ χάριτοσ τῆσ ἐσ αὐτοὺσ ὑπηρεσίασ ἀφαιρούμενον. ἤκμαζε δὲ ἐν τῷ τότε μάλιστα τὸ κλέοσ τὸ Ἀντωνίου καὶ παρὰ τῷ στρατῷ καὶ παρὰ τοῖσ ἅλλοισ ἅπασι· τὸ γὰρ ἔργον τὸ ἐν Φιλίπποισ διὰ τὴν τότε Καίσαροσ ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι. ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει μὲν ἀδικούμενοσ ἐσ τὰ συγκείμενα, εἶξε δὲ ἐσ χάριν Ἀντωνίου. καὶ οἱ μὲν τοὺσ οἰκιστὰσ ἐπὶ τοῖσ Ἀντωνίου τέλεσιν ἀπέφαινον, οἱ δὲ οἰκισταὶ τοῖσ στρατιώταισ, ἵνα τι καὶ δοκοῖεν εὐνούστεροι τοῦ Καίσαροσ ἐσ αὐτοὺσ εἶναι, συνεχώρουν ἔτι πλέον ἀδικεῖν. ἄλλο δὴ πλῆθοσ ἦν ἑτέρων πόλεων, αἳ ταῖσ νενεμημέναισ γειτονεύουσαί τε καὶ πολλὰ πρὸσ τῶν στρατιωτῶν ἀδικούμενοι κατεβόων τοῦ Καίσαροσ, ἀδικωτέρασ εἶναι τὰσ ἀποικίσεισ τῶν προγραφῶν· τὰσ μὲν γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖσ, τὰσ δὲ ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι γίγνεσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει ἀδικουμένουσ.

ἀμήχανα δ’ ἦν αὐτῷ· οὔτε γὰρ ἀργύριον ἦν ἐσ τιμὴν τῆσ γῆσ δίδοσθαι τοῖσ γεωργοῖσ, οὔτε ἀναβάλλεσθαι τὰ ἐπινίκια διὰ τοὺσ ἔτι πολέμουσ, Πομπηίου μὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντοσ καὶ τὴν πόλιν κλείοντοσ ἐσ λιμόν, Αἠνοβάρβου δὲ καὶ Μούρκου στρατὸν καὶ ναῦσ ἄλλασ ἀγειρόντων ἀθυμοτέρων δὲ ἐσ τὰ ἐσόμενα ὄντων τῶν στρατιωτῶν, εἰ μὴ τὰ πρότερα ἐπινίκια λάβοιεν. πολὺ δ’ ἦν καὶ τὸ παροδεύειν σφίσιν ἤδη τὴν τῆσ ἀρχῆσ πενταετίαν καὶ χρῄζειν αὖθισ εὐνοίασ στρατοῦ· διόπερ αὐτῶν καὶ τῆσ ὕβρεωσ ἢ καταφρονήσεωσ ἐν τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. ἔν γέ τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντοσ αὐτοῦ, στρατιώτησ ἀπορῶν οἰκείασ ἕδρασ παρῆλθεν ἐσ τοὺσ καλουμένουσ ἱππέασ· καὶ ὁ μὲν δῆμοσ ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ δὲ στρατὸσ ἠγανάκτησε καὶ περιστάντεσ αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν στρατιώτην ἀπῄτουν, οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι. ἐπελθόντα δὲ ἐνόμιζον ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν προαχθῆναι ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ γεγονότα διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ ἐλοιδόρουν ὡσ τὰ κοινὰ προδιδόντα· καὶ τὸ μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε ἦν. Κεκλημένοι δ’ ἐπὶ νέμησιν τότε γῆσ ἐσ τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆσ ἔτι νυκτὸσ ἀφίκοντο, καὶ βραδύτερον αὐτοῖσ τοῦ Καίσαροσ ἐπιόντοσ ἠγανάκτουν.

Νώνιοσ δὲ λοχαγὸσ ἐπέπλησσεν αὐτοῖσ σὺν παρρησίᾳ, τό τε πρέπον τοῖσ ἀρχομένοισ ἐσ τὸν ἄρχοντα προφέρων καὶ τὴν Καίσαροσ ἀσθένειαν, οὐχ ὑπεροψίαν. οἱ δὲ αὐτὸν τὰ μὲν πρῶτα ἔσκωπτον ὡσ κόλακα, πλέονοσ δὲ ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματοσ γενομένου ἐλοιδόρουν τε καὶ ἔβαλλον καὶ φεύγοντα ἐδίωκον ἔσ τε τὸν ποταμὸν ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντεσ ἔκανον καὶ ἔρριψαν, ἔνθα παροδεύσειν ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν. οἱ μὲν δὴ φίλοι τῷ Καίσαρι παρῄνουν μηδὲ ἐπελθεῖν ἐσ αὐτούσ, ἀλλ’ ἐκστῆναι μανιώδει φορᾷ. ὁ δ’ ἐπῄει μέν, ἀναθρέψειν ἔτι μᾶλλον αὐτῶν ἡγούμενοσ τὸ μανιῶδεσ, εἰ μὴ ἀφίκοιτο, καὶ τὸν Νώνιον ἰδὼν ἐξέκλινεν, ὡσ δὲ ὀλίγων ταῦτα δρασάντων ἐπεμέμφετο καὶ ἐσ τὸ μέλλον ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν γῆν διένεμε, καὶ δωρεὰσ αἰτεῖν τοῖσ ἀξίοισ ἐπέτρεπε καὶ τῶν οὐκ ἀξίων ἐνίοισ ἐδίδου παρὰ γνώμην, μέχρι τὸ πλῆθοσ ἐκπλαγὲν αὑτοῦ τῆσ βαρύτητοσ μετενόει καὶ ᾐδεῖτο καὶ κατεγίνωσκον αὑτῶν καὶ τοὺσ ἐσ τὸν Νώνιον ἁμαρτόντασ ἠξίουν ἀνευρόντα κολάσαι. ὁ δὲ καὶ γινώσκειν αὐτοὺσ ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ τῷ συνειδότι σφῶν μόνῳ καὶ τῇ παρ’ ὑμῶν καταγνώσει. οἱ δὲ συγγνώμησ τε ὁμοῦ καὶ τιμῆσ καὶ δωρεῶν ἀξιωθέντεσ εὐθὺσ αὐτὸν εὐφήμουν ἐκ μεταβολῆσ. Καὶ δύο μὲν εἰκόνεσ ἐκ πλεόνων αἵδε ἔστων τῆσ τότε δυσαρχίασ·

αἴτιον δ’ ἦν, ὅτι καὶ οἱ στρατηγοὶ ἀχειροτόνητοι ἦσαν οἱ πλείουσ ὡσ ἐν ἐμφυλίοισ καὶ οἱ στρατοὶ αὐτῶν οὐ τοῖσ πατρίοισ ἔθεσιν ἐκ καταλόγου συνήγοντο οὐδ’ ἐπὶ χρείᾳ τῆσ πατρίδοσ, οὐδὲ τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖσ συνάγουσιν αὐτοὺσ μόνοισ, οὐδὲ τούτοισ ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ’ ὑποσχέσεσιν ἰδίαισ, οὐδὲ ἐπὶ πολεμίουσ κοινούσ, ἀλλὰ ἰδίουσ ἐχθρούσ, οὐδὲ ἐπὶ ξένουσ, ἀλλὰ πολίτασ καὶ ὁμοτίμουσ. τάδε γὰρ πάντα αὐτοῖσ τὸν στρατιωτικὸν φόβον ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ γνώμῃ, καὶ τοὺσ ἄρχοντασ ἡγουμένοισ ὑπὸ ἀνάγκησ αὑτῶν ἐσ τὰ ἴδια ἐπιδεῖσθαι. τό τε αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοισ ἀδιάλλακτον ὄν, τότε καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο· καὶ ἔπρασσον αὐτὸ οἵ τε στρατοὶ κατὰ πλῆθοσ καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ἔνιοι, νομίζοντεσ οὐκ αὐτομολίαν εἶναι τὴν ἐσ τὰ ὅμοια μεταβολήν. ὅμοια γὰρ δὴ πάντα ἦν, καὶ οὐδὲ ἕτερα αὐτῶν ἐσ ἔχθραν κοινὴν Ῥωμαίοισ ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισισ μία, ὡσ ἁπάντων ἐσ τὰ συμφέροντα τῇ πατρίδι βοηθούντων, εὐχερεστέρουσ ἐποίει πρὸσ τὴν μεταβολὴν ὡσ πανταχοῦ τῇ πατρίδι βοηθοῦντασ. ἃ καὶ οἱ στρατηγοὶ συνιέντεσ ἔφερον, ὡσ οὐ νόμῳ μᾶλλον αὐτῶν ἄρχοντεσ ἢ ταῖσ δωρεαῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 2

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION