헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστί111́

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 111)

"διὰ τί δὲ κυνὸσ καὶ αἰγὸσ ἐκέλευον ἀπέχεσθαι τὸν ἱερέα, μήθ’ ἁπτόμενον μήτ’ ὀνομάζοντα; πότερον τῆσ μὲν αἰγὸσ βδελυττόμενοι τὸ ἀκόλαστον καὶ δυσῶδεσ, ἢ φοβούμενοι τὸ νοσηματικόν ; δοκεῖ γὰρ ἐπιληψίᾳ καταλαμβάνεσθαι μάλιστα τῶν ζῴων καὶ προσαναχρώννυσθαι τοῖσ φαγοῦσιν ἢ θιγοῦσιν ὑπὸ τοῦ πάθουσ ἐχομένησ. αἰτίαν δὲ λέγουσι τὴν στενότητα τῶν πνευματικῶν πόρων πολλάκισ ἐπιλαμβανομένων, τεκμαιρόμενοι τῇ λεπτότητι τῆσ φωνῆσ. καὶ γὰρ ἀνθρώπων ὅσοισ ἐπιληπτίζουσι συμβαίνει φθέγγεσθαι, μηκασμῷ παραπλησίαν φωνὴν ἀφιᾶσι. τῷ δὲ κυνὶ τοῦ μὲν ἀκολάστου καὶ δυσώδουσ ἧττον ἴσωσ μέτεστι· καίτοι φασὶν ἔνιοι μήτε τῆσ Ἀθηναίων ἀκροπόλεωσ ἐπιβαίνειν κύνα μήτε τῆσ Δηλίων νήσου διὰ τὴν ἐμφανῆ μεῖξιν, ὥσπερ βοῶν καὶ συῶν καὶ ἵππων ἐν θαλάμοισ ἀλλ’ οὐκ ἐμφανῶσ καὶ ἀνέδην ὀχευόντων. τὴν γὰρ ἀληθινὴν αἰτίαν ἀγνοοῦσιν ὅτι μάχιμον ὄντα τὸν κύνα τῶν ἀσύλων καὶ ἁγίων ἐξείργουσιν ἱερῶν, ἀσφαλῆ καταφυγὴν τοῖσ ἱκέταισ διδόντεσ. εἰκὸσ μὲν οὖν ἐστι καὶ τὸν ἱερέα τοῦ Διὸσ ὥσπερ ἔμψυχον καὶ ἱερὸν ἄγαλμα καταφύξιμον ἀνεῖσθαι τοῖσ δεομένοισ καὶ ἱκετεύουσι, μηδενὸσ ἀπείργοντοσ μηδ’ ἐκφοβοῦντοσ.

διὸ κλινίδιον μὲν ἦν αὐτοῦ κείμενον ἐν τῷ θυρῶνι τῆσ οἰκίασ ὁ δὲ προσπεσὼν τοῖσ γόνασι τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἄδειαν εἶχε πληγῶν καὶ κολάσεωσ· εἰ δὲ δεσμώτησ φθαίη προσελθών, ἐλύετο· τοὺσ δὲ δεσμοὺσ ἐκτὸσ οὐ κατὰ θύρασ ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ στέγουσ ἀπερρίπτουν. οὐδὲν οὖν ὄφελοσ ἦν οὕτωσ αὑτὸν ἥμερον παρέχειν καὶ φιλάνθρωπον, εἰ κύων προειστήκει δεδιττόμενοσ καὶ ἀπερύκων τοὺσ προσφυγεῖν δεομένουσ. οὐ μὴν οὐδὲ καθαρεύειν ᾤοντο παντάπασιν οἱ παλαιοὶ τὸ ζῷον καὶ γὰρ Ὀλυμπίων μὲν οὐδενὶ θεῶν καθιέρωται, χθονίᾳ δὲ δεῖπνον Ἑκάτῃ πεμπόμενοσ εἰσ τριόδουσ ἀποτροπαίων καὶ καθαρσίων ἐπέχει μοῖραν.

ἐν δὲ Λακεδαίμονι τῷ φονικωτάτῳ θεῶν Ἐνυαλίῳ σκύλακασ ἐντέμνουσι· Βοιωτοῖσ δὲ δημοσίᾳ καθαρμόσ ἐστι κυνὸσ διχοτομηθέντοσ τῶν μερῶν διεξελθεῖν αὐτοὶ δὲ Ῥωμαῖοι τοῖσ Λυκαίοισ, ἃ Λουπερκάλια καλοῦσιν, ἐν τῷ καθαρσίῳ μηνὶ κύνα θύουσιν. ὅθεν οὐκ ἀπὸ τρόπου τοῖσ τὸν ὑπέρτατον καὶ καθαρώτατον εἰληφόσι θεραπεύειν θεὸν ἀπειρῆσθαι κύνα ποιεῖσθαι συνήθη καὶ σύνοικον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Romanae, section 111

(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 111)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION