헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί5́09́

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9)

Καὶ Ἀντώνιοσ μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν, Καίσαρι δὲ καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίασ, ὡσ ὑπενοεῖτο, ἑτέρασ, αἱ δὲ ἐσ τὸ φανερὸν ὑπὸ τοῦ Καίσαροσ ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν. Πελοπόννησον Ἀντώνιοσ μὲν ἐδίδου Πομπηίῳ, κελεύων, ὅσα ἔτι ὤφειλον αὑτῷ Πελοποννήσιοι δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν. ὁ δὲ οὐκ ἐδέχετο μὲν ἐπὶ τοῖσδε τὴν χώραν, ἡγούμενοσ αὑτῷ σὺν τοῖσ ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων δέ, ὡσ ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε ἐπὶ τούτοισ εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ’ ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλουσ στρατοὺσ ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντοσ αὐτὸν ἀνοχὰσ μᾶλλον ἢ βεβαίουσ σπονδὰσ εἶναι νομίζειν, ναῦσ ἄλλασ ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτασ συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸσ οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. λῃστήριά τε αὖθισ ἀφανῆ τὴν θάλασσαν ἠνώχλει, καὶ μικρὸν ἢ οὐδὲν ἄκοσ τοῦ λιμοῦ γεγένητο Ῥωμαίοισ, ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν τῶν κακῶν, ἀλλ’ ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου κατὰ σπονδὰσ γεγονέναι. καὶ ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια συλλαβὼν ἐβασάνιζεν, οἳ Πομπήιον σφᾶσ ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε αὐτὰ ὁ Καῖσαρ τῷ δήμῳ προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ. ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου χάριν. Ὅσοι δὲ τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντεσ αὐτὸν αἰεὶ πειθόμενον τοῖσ ἀπελευθέροισ, διέφθειραν ἐνίουσ τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ σφῶν αὐτῶν εἴτε ἐσ χάριν Καίσαροσ, ἐξοτρύνειν ἐπὶ Μηνοδώρῳ, Κύρνου καὶ Σαρδοῦσ ἔτι ἄρχοντι, τὸν δεσπότην.

οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ φθόνῳ τῆσ Μηνοδώρου δυνάμεωσ ἑκόντεσ ἐποίουν. καὶ Πομπήιοσ μὲν ἐσ ἀλλοτρίωσιν ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ’ αὐτῶν ἡμερῶν Φιλάδελφοσ, ὁ Καίσαροσ ἀπελεύθεροσ, πρὸσ τὸν Μηνόδωρον διέπλευσε σίτου κομιδῆσ οὕνεκα καὶ Μικυλίων ὁ πιστότατοσ τῷ Μηνοδώρῳ πρὸσ Καίσαρα περὶ αὐτομολίασ τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ Κύρνον καὶ τρία τέλη στρατοῦ καὶ ψιλῶν πλῆθοσ ἕτερον. καὶ τόδε ὂν ἔργον εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε τῶν ἐσ Μηνόδωρον παρὰ Πομπηίου διαβολῶν, ὁ Καῖσαρ οὐκ εὐθὺσ μέν, ἐδέξατο δ’ ὅμωσ, ἡγούμενοσ ἔργῳ τὴν εἰρήνην λελύσθαι. καὶ Ἀντώνιον ἐξ Ἀθηνῶν ἐσ τὸ Βρεντέσιον ἐσ ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενοσ αὐτῷ περὶ τοῦδε τοῦ πολέμου· ναῦσ τε μακρὰσ ἐκ Ῥαβέννησ καὶ στρατὸν ἐκ τῆσ Κελτικῆσ καὶ παρασκευὴν ἄλλην ἐσ τὸ Βρεντέσιον καὶ ἐσ Δικαιάρχειαν ὀξέωσ περιέπεμπεν, ὡσ ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενοσ τῇ Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. Ὁ δὲ ἦλθε μὲν ἐσ τὴν τεταγμένην ἡμέραν σὺν ὀλίγοισ, Καίσαρα δὲ οὐχ εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε τὴν γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενοσ ὡσ παράσπονδον εἴτε τὴν Καίσαροσ παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν οὖσαν οὑ̓ γάρ ποτε αὐτοὺσ ἀνέπαυε φόβων ἡ τῆσ μοναρχίασ ἐπιθυμίἀ, εἴτε τι σημεῖον δειδισάμενοσ.

τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸσ θηρίων τισ εὑρέθη δεδαπανημένοσ, ἄνευ τοῦ προσώπου μόνου, καθάπερ ἐσ ἐπίδειξιν παραλελειμμένου, οὔτε τι βοήσασ οὔτε τινὸσ τῶν συναναπαυομένων ᾐσθημένου· καὶ λύκον ἔλεγον οἱ Βρεντέσιοι πρὸ ἑώ φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. ἔγραφέ γε μὴν τῷ Καίσαρι μὴ λύειν τὰ συγκείμενα καὶ ἠπείλει Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡσ ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ Μάγνου περιουσίαν ὁ Ἀντώνιοσ ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην ὡσ πολεμίου. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐσ Σαρδόνα καὶ Κύρνον τοὺσ παραληψομένουσ, ἃ Μηνόδωροσ ἐνεχείριζεν, ἐκρατύνετο δὲ τὰ παράλια τῆσ Ἰταλίασ φρουρίοισ πολλοῖσ, μὴ αὖθισ αὐτὰ ὁ Πομπήιοσ ἐπιδράμοι.

τριήρεισ δὲ ἑτέρασ ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ τῆσ Ἰλλυρίδοσ μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν τε ἐλθόντα ἐλεύθερον εὐθὺσ ἀπέφηνεν ἐξ ἀπελευθέρου καὶ ὧν αὐτὸσ ἤγαγε νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ. ταῦτα μὲν δὴ καθιστάμενοσ ὁ Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν ἔτι πλέονα συνάγων ἐβράδυνε καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ περιμείναντα ἐμέμφετο, τὴν δ’ οὖσαν ἤδη παρασκευὴν ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννησ μεταγαγεῖν ἐσ Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν δὴ χειμὼν περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶσ ἡ γενομένη Καίσαρι διεφθάρη· καὶ ἔδοξε τοῦτ’ ἐσ τὰ μέλλοντα σημῆναι. ἐπιπολαζούσησ δὲ ὑπονοίασ ἔτι, ὡσ παρασπόνδωσ ὁ πόλεμοσ ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ πόλει καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸσ ἐδίδασκεν, ὅτι τὰσ σπονδὰσ ὁ Πομπήιοσ λῃστεύων τὴν θάλασσαν ἀναλύσειε καὶ τοῦθ’ οἱ λῃσταὶ κατείποιεν αὐτοῦ, κατείποι δὲ καὶ Μηνόδωροσ τὴν ὅλην γνώμην, μάθοι δὲ καὶ Ἀντώνιοσ καὶ διὰ τοῦτο Πελοπόννησον οὐ δοίη. Ὡσ δὲ αὐτῷ τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ, αὐτὸσ μὲν ἐκ Τάραντοσ, Καλουίσιοσ δὲ Σαβῖνοσ καὶ Μηνόδωροσ ἀπὸ Τυρρηνίασ·

περιῄει δὲ καὶ τὸ πεζὸν ἐσ Ῥήγιον, καὶ μετὰ σπουδῆσ ἐταχύνετο ἅπαντα. ὁ δὲ Πομπήιοσ τῆσ μὲν αὐτομολίασ τοῦ Μηνοδώρου ἐπιπλέοντοσ ἤδη Καίσαροσ ᾔσθετο, πρὸσ δὲ τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸσ μὲν ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ δὲ καὶ Μηνοδώρῳ τὸν ἔχθιστον τῷ Μηνοδώρῳ μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ. ὅδε οὖν ὁ Μενεκράτησ ἐπιφαίνεται τοῖσ πολεμίοισ περὶ δείλην ἑσπέραν πελάγιοσ. καὶ οἱ μὲν ἐσ τὸν κόλπον τὸν ὑπὲρ Κύμησ συνέφυγον καὶ τὴν νύκτα ἀνεπαύοντο, καὶ Μενεκράτησ ἐσ Αἰναρίαν παρῆλθεν· ἠοῦσ δὲ ἀρχομένησ οἱ μὲν τὸν κόλπον ἐν χρῷ παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα μὴ αὐτοὺσ διεκπλέοιεν οἱ πολέμιοι, ὁ δὲ Μενεκράτησ αὐτοῖσ αὖθισ ἐπιφαίνεταί τε καὶ εὐθὺσ ἐπλησίαζεν ὑπὸ ῥύμησ καὶ τάχουσ· δρᾶν δὲ οὐκ ἀναγομένουσ ἐσ τὸ πέλαγοσ οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐσ τὴν γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. οἱ δὲ ἐξώκελλόν τε ὁμοῦ καὶ τὰσ ἐμβολὰσ ἀπεμάχοντο. ἦν δὲ τοῖσ μὲν ἐσ τὸ πέλαγοσ ἀναχώρησίσ τε καὶ ἐφόρμησισ, ὅτε βούλοιντο, καὶ σκαφῶν ἑτέρων ἀλλαγὴ παρὰ μέροσ· οἱ δὲ ἔκαμνον ἔκ τε τῶν πετρῶν, ἐφ’ ἃσ ἐπώκελλον, καὶ ὑπὸ τῆσ ἀκινησίασ τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν γὰρ πρὸσ ναυμαχοῦντασ ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντεσ. Ἐν δὲ τούτῳ Μηνόδωροσ καὶ Μενεκράτησ καθορῶσιν ἀλλήλουσ καὶ τὸν ἄλλον πόνον ἀφέντεσ αὐτίκα μετ’ ὀργῆσ καὶ βοῆσ ἀλλήλοισ ἐπέπλεον, ἐν τῷδε τὴν νίκην καὶ τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου τιθέμενοι, ἐν ᾧ τισ αὐτῶν κρατήσειν ἔμελλεν.

αἱ μὲν δὴ νῆεσ ἀλλήλαισ ὑπὸ ῥύμησ ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ μὲν τὸν ἔμβολον τῆσ Μηνοδώρου νεώσ, ἡ δὲ τὸν ταρσὸν τῆσ Μενεκράτουσ· ἐπεὶ δὲ αὐταῖσ ἑκατέρωθεν χεῖρεσ ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν μὲν νεῶν οὐδὲν ἔτι ἔργον ἦν, συνεστηκυίασ ἑκατέρασ, οἱ δὲ ἄνδρεσ ὥσπερ ἐν γῇ πόνου καὶ ἀρετῆσ οὐδὲν ἀπέλειπον. ἀκόντιά τε γὰρ ἦν ἀθρόα καὶ λίθοι καὶ τοξεύματα ἐπ’ ἀλλήλουσ, καὶ ἐπὶ τὰσ ναῦσ καταρράκτασ ἐρρίπτουν ἐσ τὸ ἐπιέναι δι’ αὐτῶν. ὑψηλοτέρασ δ’ οὔσησ τῆσ Μηνοδώρου νεώσ, οἵ τε καταρράκται τοῖσ τολμῶσιν ἦσαν εὐεπιβατώτεροι καὶ τὰ βαλλόμενα ὡσ ἀφ’ ὑψηλοῦ βιαιότερα. τεθνεώτων δ’ ἤδη πολλῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωροσ ὀβελῷ τὸν βραχίονα ἐτρώθη, καὶ ὁ ὀβελὸσ ἐξῃρέθη, ὁ δὲ Μενεκράτησ τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν ἐπείξει. ἀχρεῖοσ οὖν ὁ Μενεκράτησ ἐσ μάχην γενόμενοσ ἐπέμενε καὶ ὥσ, τοὺσ ἄλλουσ ἐποτρύνων, μέχρι λαμβανομένησ τῆσ νεὼσ ἐσ τὸν βυθὸν τοῦ πελάγουσ ἑαυτὸν ἔρριψεν. καὶ τὴν μὲν ναῦν ὁ Μηνόδωροσ ἀνεδήσατο καὶ ἐσ τὴν γῆν ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν οὐδὲ ἐκεῖνοσ δυνάμενοσ. Καὶ τὸ μὲν λαιὸν τῆσ ναυμαχίασ οὕτωσ ἐπεπράχει.

ἐκ δὲ τοῦ δεξιοῦ Καλουίσιοσ μέν, διαπλέων ἐσ τὸ λαιόν, ἀπετέμετό τινασ τῶν Μενεκράτουσ νεῶν καὶ ἐκφυγούσασ εἰσ τὸ πέλαγοσ ἐδίωκε, Δημοχάρησ δ’, ὁ τοῦ Μενεκράτουσ συνεξελεύθερόσ τε καὶ ὑποστράτηγοσ, ταῖσ λοιπαῖσ τοῦ Καλουισίου συμπεσών, τὰσ μὲν ἐσ φυγὴν ἐτρέπετο, τὰσ δὲ ἐσ πέτρασ συνήραξε, καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα τὰ σκάφη, μέχρι Καλουίσιοσ ἐκ τῆσ διώξεωσ ἐπανιὼν τάσ τε φευγούσασ τῶν ἰδίων ἐπανήγαγε καὶ τὰσ ἐμπιπραμένασ ἐκώλυσε. καὶ νυκτὸσ ἐπιλαβούσησ ηὐλίσαντο πάντεσ, ἔνθα καὶ τῆσ προτέρασ. Ἡ μὲν δὴ ναυμαχία ἐσ τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ προῦχεν ἐν αὐτῇ τὰ Πομπηίου παρὰ πολύ· Δημοχάρησ δὲ βαρυθυμῶν ἐπὶ τῷ θανάτῳ Μενεκράτουσ ὡσ ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ ̔δύο γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ Πομπηίῳ θαλάσσησ ἐργάται, Μενεκράτησ τε καὶ Μηνόδωροσ̓, ἅπαντα μεθεὶσ ἐκ χειρῶν εὐθὺσ ἐσ Σικελίαν ἔπλει, καθάπερ οὐ τὸ Μενεκράτουσ σῶμα καὶ ναῦν μίαν, ἀλλὰ τὸν στόλον ὅλον ἀποβαλών. Ὁ δὲ Καλουίσιοσ ἑώσ μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Δημοχάρην προσεδόκα, παρέμενεν, ἔνθαπερ ὡρ́μιστο, ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενοσ·

αἵ τε γὰρ κράτισται τῶν νεῶν αὐτῷ διωλώλεσαν, καὶ αἱ ἕτεραι πρὸσ ναυμαχίαν εἶχον ἀχρείωσ· ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν οἰχόμενον ἐσ Σικελίαν, ἐπεσκεύαζε τὰσ ναῦσ καὶ παρέπλει τὴν γῆν, τοὺσ κόλπουσ ἐξελίσσων. ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ μὲν Τάραντοσ ἐσ τὸ Ῥήγιον διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖσ καὶ στρατῷ πολλῷ καὶ Πομπήιον περὶ Μεσσήνην κατειλήφει ναῦσ ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνασ, ὥστε αὐτῷ παρῄνουν οἱ φίλοι, ὡσ ἐν καιρῷ μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ Πομπηίῳ μετὰ τοσοῦδε στόλου, ναῦσ ἔχοντι ὀλίγασ, μέχρι τὸ λοιπὸν ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ πάρεστιν. ὁ δ’ οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον περιμένων καὶ λέγων οὐκ εὔβουλον εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην προσδοκῴη. Ὡσ δὲ Δημοχάρησ ἐσ Μεσσήνην κατέπλευσεν, ὁ μὲν Πομπήιοσ αὐτόν τε Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ τόνδε ἀπελεύθερον ἑαυτοῦ, ναυάρχουσ ἀπέφηνεν ἀντὶ Μηνοδώρου καὶ Μενεκράτουσ· ὁ δὲ Καῖσαρ περὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ τῇ Κύμῃ πυθόμενοσ ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ.

ἀνύσαντι δ’ αὐτῷ τοῦ πόρου τὸ πλέον καὶ Στυλίδα ἤδη παραπλέοντι καὶ ἐσ τὸ Σκύλλαιον ἐπικάμπτοντι, ἐκθορὼν ἐκ τῆσ Μεσσήνησ ὁ Πομπήιοσ ἐξήπτετο τῶν ὑστάτων καὶ τὰσ πρόπλουσ ἐδίωκε καὶ πάσαισ ἐνέβαλλε καὶ ἐσ μάχην προυκαλεῖτο. αἱ δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐσ μὲν ναυμαχίαν οὐκ ἐπέστρεφον, Καίσαροσ οὐκ ἐῶντοσ, εἴτε δείσαντοσ ἐν στενῷ ναυμαχεῖν εἴτ’ ἐπιμένοντοσ οἷσ ἀπ’ ἀρχῆσ διεγνώκει, μὴ ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ’ ἀγκυρῶν ἐσάλευον καὶ κατὰ πρῷραν ἀπεμάχοντο τοὺσ ἐπιόντασ. Δημοχάρουσ δ’ ἐπιστήσαντοσ δύο ναῦσ περὶ ἑκάστην ἐθορυβοῦντο ἤδη, πρόσ τε τὰσ πέτρασ ἀρασσόμεναι καὶ πρὸσ ἀλλήλασ, θαλάσσησ τε ἐνεπίμπλαντο· καὶ διεφθείροντο μετὰ ἀργίασ καὶ αἵδε ὥσπερ αἱ περὶ Κύμην, ὁρμοῦσαί τε καὶ ἐμβαλλόμεναι πρὸσ ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων. Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐξήλατο τῆσ νεὼσ ἐπὶ τὰσ πέτρασ καὶ τοὺσ ἐκνέοντασ ἐκ τῆσ θαλάσσησ ἀνελάμβανε καὶ ἐσ τὸ ὄροσ ἄνω παρέπεμπε·

Κορνιφίκιοσ δὲ καὶ ὅσοι ἄλλοι στρατηγοὶ ἦσαν αὐτοῦ, παρακαλέσαντεσ ἀλλήλουσ, ἄνευ προστάγματοσ ἀπέρρηξαν τὰ ἀγκύρια καὶ ἀνήχθησαν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, ὡσ δέον τι δρῶντασ παθεῖν μᾶλλον ἢ ἑστῶτασ ἀμαχεὶ τοῖσ ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. τόλμῃ τε παραβόλῳ πρῶτον ὁ Κορνιφίκιοσ τὴν ναυαρχίδα τοῦ Δημοχάρουσ κατέσεισε καὶ εἷλε. καὶ Δημοχάρησ μὲν ἐσ ἑτέραν ἐξήλατο, τοιούτου δὲ ὄντοσ τοῦ πόνου καὶ τοῦ φθόρου ἐπεφαίνοντο ἐκ πόντου προσπλέοντεσ ἤδη Καλουίσιόσ τε καὶ Μηνόδωροσ. καὶ αὐτοὺσ οἱ μὲν τοῦ Καίσαροσ οὐχ ἑώρων οὔτε ἀπὸ γῆσ οὔτε ἐκ θαλάσσησ, πελαγιώτεροι δὲ ὄντεσ οἱ τοῦ Πομπηίου κατεῖδον καὶ ἰδόντεσ ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότεσ ἀκμῆσιν οὐκ ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι. Τοῦτο μὲν δὴ συγκύρημα τοῖσ ὑπολοίποισ ἐκ τοῦ τέωσ ἀχρείου χρηστὸν ἐπιγίγνεται· νυκτὸσ δὲ ἐπιλαβούσησ οἱ μὲν ἐκ τῶν νεῶν ἐκπεσόντεσ ἐσ τὰ ὄρη συνέφευγον καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον σύμβολα τοῖσ ἔτι οὖσιν ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ διενυκτέρευον οὕτωσ ἄσιτοι καὶ ἀθεράπευτοι καὶ πάντων ἐνδεεῖσ.

καὶ αὐτοὺσ ὁ Καῖσαρ, ὁμοίωσ ἔχων, παρεκάλει περιθέων ἐσ τὴν ἑώ κακοπαθῆσαι. ταλαιπωρουμένῳ δὲ αὐτῷ περὶ ταῦτα Καλουίσιοσ μὲν οὐδ’ ὣσ ἐγιγνώσκετο προσπλέων, οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τι χρηστὸν ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια· ὑπὸ δὲ ἑτέρου δαίμονοσ ἀγαθοῦ τὸ τρισκαιδέκατον τέλοσ ἐπλησίαζε διὰ τῶν ὀρῶν καὶ περὶ τοῦ κακοῦ πυθόμενοι τοὺσ κρημνούσ, τῷ πυρὶ περὶ τῆσ ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι, διέδραμον καὶ καταλαβόντεσ τὸν αὐτοκράτορα σφῶν καὶ τοὺσ συμφυγόντασ ὧδε ἔχοντασ καμάτου καὶ τροφῶν ἀπορίασ ἐθεράπευον, ἄλλουσ ἄλλῃ διαλαβόντεσ, οἱ δὲ ταξίαρχοι τὸν αὐτοκράτορα ἐσ αὐτοσχέδιον σκηνὴν ἐσαγαγόντεσ, οὐδενὸσ τῶν οἰκετῶν αὐτῷ θεραπευτήρων παρόντων, ὡσ ἐν νυκτὶ καὶ τοσῷδε ταράχῳ διερριμμένων. περιπέμψασ δ’ εὐθὺσ πανταχῇ τοὺσ ἐξαγγελοῦντασ, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται Καλουίσιον σὺν ταῖσ πρόπλοισ καταπλέοντα καὶ ὡσ ἐπὶ δύο χρηστοῖσ καὶ ἀδοκήτοισ ἀνεπαύετο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 9

(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION