뜻

1. a throwing or laying under
2. a substitution by stealth, of supposititious children
3. a suggesting, admonition
4. the subject-matter

예문

• καὶ προσαγγελθέντων τούτων ἐξ ὑποβολῆσ παρεκάλουν οἱ περὶ τὸν Ιὠνάθην μὴ περιιδεῖν ὑπὸ τῶν πολεμίων λεηλατουμένην αὐτῶν τὴν γῆν. (Flavius Josephus, 336:1)

  (플라비우스 요세푸스, 336:1)

• κέχρηται δὲ καὶ ἀπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἐν τοῖσ Ἀπομνημονεύμασιν, ὥστε ἄντικρυσ δόξαι δικανικὸν εἶναι τὸν λόγον κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆσ πρώτησ ὑποβολῆσ τῶν πραγμάτων μὴ ἀπηρτισμένου τοῦ νοήματοσ, πολλάκισ φησὶν ἐθαύμασα τίσι ποτὲ λόγοισ Ἀθηναίουσ ἔπεισαν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 4:1)

  (아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 4:1)

• ὁ δὲ τῆσ κόρησ πατὴρ καὶ οἱ λοιποὶ συγγενεῖσ ἀπελογοῦντο περὶ τῆσ ὑποβολῆσ πολλὰ καὶ δίκαια καὶ ἀληθῆ λέγοντεσ, ὡσ οὔτ’ αἰτίαν οὐδεμίαν εἶχεν ὑποβολῆσ εὔλογον ἡ Νομιτωρίου μὲν ἀδελφή, Οὐεργινίου δὲ γυνή, παρθένοσ γαμηθεῖσα νέῳ ἀνδρὶ καὶ οὐ μετὰ πολλοὺσ τοῦ γάμου τεκοῦσα χρόνουσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 34 1:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 34 1:1)

• ὧν γὰρ ἂν ὀψιμαθεῖσ ἄνθρωποι γένωνται, οὐδὲν θαυμαστὸν εἴ τινεσ αὐτῶν καὶ τοῦ ὑπομιμνῄσκοντοσ δέοιντο, ἀλλ’ ἀγαπητὸν εἰ καὶ ἐξ ὑποβολῆσ δύναιντο ἄνδρεσ ἀγαθοὶ εἶναι. (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 3 45:2)

  (크세노폰, Cyropaedia, , chapter 3 45:2)

유사 형태

• ὑποβολῆς (8)
• ὑποβολὰς (4)
• ὑποβολῇ (3)
• ὑποβολήν (3)
• ὑποβολή (2)
• ὑποβολαῖς (1)
• ὑποβολέως (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.