뜻

1. a throwing or laying under
2. a substitution by stealth, of supposititious children
3. a suggesting, admonition
4. the subject-matter

예문

• ἔθηκε δὲ καὶ νόμουσ τινάσ, ὧν σφοδρὸσ μέν ἐστιν ὁ γυναικὶ μὴ διδοὺσ ἀπολείπειν ἄνδρα, γυναῖκα δὲ διδοὺσ ἐκβάλλειν ἐπὶ φαρμακείᾳ τέκνων ἢ κλειδῶν ὑποβολῇ καὶ μοιχευθεῖσαν· (Plutarch, chapter 22 3:1)

  (플루타르코스, chapter 22 3:1)

• εἰ γὰρ συννοεῖσ τὴν οἰκειότητα, τὴν μὲν διετέμομεν ἀπ’ αὐτῆσ νυνδή, τὴν τῶν στρωμάτων σύνθεσιν περιβολῇ χωρίζοντεσ καὶ ὑποβολῇ. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 140:4)

  (플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 140:4)

• συνεργὸσ δ’ ἦν τισ ὁμόφυλοσ αὐτῷ πάντα τὰ κατὰ τὴν βασιλείαν ἐπιστάμενοσ, ὑφ’ οὗ διδαχθεὶσ ἔλεγεν, ὡσ οἱ πεμφθέντεσ ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν αὐτοῦ τε καὶ Ἀριστοβούλου δι’ οἶκτον ἐκκλέψειαν αὐτοὺσ ὁμοίων ὑποβολῇ σωμάτων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 133:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 133:1)

• ἐρίων δ’ ἦν θερμῶν ὑποβολή τε καὶ περιβολὴ συνεχὴσ καὶ πυρίασ πᾶσα ἰδέα, καὶ μόλισ οὕτω διαγίγνομαι. (Aristides, Aelius, Orationes, 5:12)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 5:12)

• ἄρτι δὲ τῆσ ἡμέρασ διαφαινούσησ, καὶ πάντων ταῖσ τε διανοίαισ καὶ τοῖσ ὄμμασι περιεσπασμένων περὶ τοὺσ ἐν τῷ γεωλόφῳ κινδυνεύοντασ, ἀνύποπτοσ ἦν ἡ τῶν ἐνεδρευόντων ὑποβολή. (Polybius, Histories, book 3, chapter 105 1:2)

  (폴리비오스, Histories, book 3, chapter 105 1:2)

유사 형태

• ὑποβολῆς (8)
• ὑποβολὰς (4)
• ὑποβολήν (3)
• ὑποβολῇ (3)
• ὑποβολή (2)
• ὑποβολαῖς (1)
• ὑποβολέως (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.