Sense

1. a throwing or laying under
2. a substitution by stealth, of supposititious children
3. a suggesting, admonition
4. the subject-matter

Examples

• ἔθηκε δὲ καὶ νόμουσ τινάσ, ὧν σφοδρὸσ μέν ἐστιν ὁ γυναικὶ μὴ διδοὺσ ἀπολείπειν ἄνδρα, γυναῖκα δὲ διδοὺσ ἐκβάλλειν ἐπὶ φαρμακείᾳ τέκνων ἢ κλειδῶν ὑποβολῇ καὶ μοιχευθεῖσαν· (Plutarch, chapter 22 3:1)
• εἰ γὰρ συννοεῖσ τὴν οἰκειότητα, τὴν μὲν διετέμομεν ἀπ’ αὐτῆσ νυνδή, τὴν τῶν στρωμάτων σύνθεσιν περιβολῇ χωρίζοντεσ καὶ ὑποβολῇ. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 140:4)
• συνεργὸσ δ’ ἦν τισ ὁμόφυλοσ αὐτῷ πάντα τὰ κατὰ τὴν βασιλείαν ἐπιστάμενοσ, ὑφ’ οὗ διδαχθεὶσ ἔλεγεν, ὡσ οἱ πεμφθέντεσ ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν αὐτοῦ τε καὶ Ἀριστοβούλου δι’ οἶκτον ἐκκλέψειαν αὐτοὺσ ὁμοίων ὑποβολῇ σωμάτων. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 133:1)
• ἐρίων δ’ ἦν θερμῶν ὑποβολή τε καὶ περιβολὴ συνεχὴσ καὶ πυρίασ πᾶσα ἰδέα, καὶ μόλισ οὕτω διαγίγνομαι. (Aristides, Aelius, Orationes, 5:12)
• ἄρτι δὲ τῆσ ἡμέρασ διαφαινούσησ, καὶ πάντων ταῖσ τε διανοίαισ καὶ τοῖσ ὄμμασι περιεσπασμένων περὶ τοὺσ ἐν τῷ γεωλόφῳ κινδυνεύοντασ, ἀνύποπτοσ ἦν ἡ τῶν ἐνεδρευόντων ὑποβολή. (Polybius, Histories, book 3, chapter 105 1:2)

Similar forms

• ὑποβολῆς (8)
• ὑποβολὰς (4)
• ὑποβολῇ (3)
• ὑποβολήν (3)
• ὑποβολή (2)
• ὑποβολαῖς (1)
• ὑποβολέως (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.