Sense

1. giving ear, listening to
2. obedient, subject to
3. liable to furnish
4. subjects

Examples

• ἅπαντα τῷ πλουτεῖν γάρ ἐσθ ὑπήκοα. (Aristophanes, Plutus, Prologue 3:42)
• ἀλλ ἑνὸς ὑπήκοα λόγου τὰ ἐπὶ γῆς καὶ μιᾶς πολιτείας, ἕνα δῆμον ἀνθρώπους ἅπαντας ἀποφῆναι βουλόμενος, οὕτως ἑαυτὸν ἐσχημάτιζεν: (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 8 4:1)
• τὰ μὲν οὖν πλεῖστα τῶν ἐν ποσὶν ἐθνῶν ἐτύγχανεν ὁ Βροῦτος ὑπήκοα πεποιημένος. (Plutarch, Brutus, chapter 38 1:1)
• τὰ σφοδρὰ καὶ περιμανῆ καὶ οἰστρώδη κινήματα τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ λόγου κατασβέσαντος, ὧν δ ἡ φύσις ἀναγκαίως δεῖται, ταῦθ ὁμοπαθῆ καὶ ὑπήκοα καὶ φίλα καὶ συνεργὰ πεποιημένου ταῖς πρακτικαῖς προαιρέσεσιν: (Plutarch, De virtute morali, section 7 1:2)
• τὴν γὰρ Ἀσίαν, ὅσην ὁ Νικάτωρ Σέλευκος εἶχεν, ὀλίγου δεῖν ἅπασαν ἐξ ὑπαρχῆς ἀνειληφώς, ἔθνη τε πάμπολλα καὶ μάχιμα βαρβάρων ὑπήκοα πεποιημένος, ἐπῆρτο συμπεσεῖν Ῥωμαίοις ὡς μόνοις ἔτι πρὸς αὐτὸν ἀξιομάχοις οὖσιν. (Plutarch, Marcus Cato, chapter 12 1:2)

Similar forms

• ὑπηκόους (119)
• ὑπήκοον (72)
• ὑπήκουον (52)
• ὑπηκόων (46)
• ὑπήκοοι (42)
• ὑπηκόοις (37)
• ὑπήκουσεν (36)
• ὑπήκουσε (33)
• ὑπήκουσαν (32)
• ὑπήκουεν (25)
• ὑπήκοα (22)
• ὑπήκουε (21)
• ὑπήκοος (19)
• ὑπήκουσα (8)
• ὑπηκόου (7)
• ὑπηκόῳ (6)
• ὑπηκούσατε (5)
• ὑπήκουσέ (5)
• ὑπήκουσας (4)
• ὑπήκοοί (3)
• ὑπηκούομεν (2)
• ὑπήκοόν (2)
• ὑπήκουἐ (1)
• 1ὑπήκοον (1)
• ὑπηκόοισιν (1)
• ὑπήκουσάν (1)
• ὑπήκουόν (1)
• ὑπήκουέ? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.