Sense

1. a compounding, especially of words and sentences
2. convention, compact, article of a compact or treaty

Examples

• ἐν δὲ συνδείπνῳ πολλῶν παρόντων ἀναστάντα τρίβειν αὐτῆσ τοὺσ πόδασ ἔκ τινοσ ὁρισμοῦ καὶ συνθήκησ γενομένησ· (Plutarch, Antony, chapter 58 5:3)
• ὁμολογουμένησ δ’ εἶναι τῆσ συνθήκησ, οἰκείασ μὲν οὔσησ αὐξητέον· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 15 21:3)
• δοκεῖ γὰρ εἶναί τι δίκαιον παντὶ ἀνθρώπῳ πρὸσ πάντα τὸν δυνάμενον κοινωνῆσαι νόμου καὶ συνθήκησ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 120:2)
• ἔθοσ δὲ λέγων οἰεί τι διάφορον λέγειν συνθήκησ; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 310:5)
• εἰ δὲ τοῦτο οὕτωσ ἔχει, τί ἄλλο ἢ αὐτὸσ σαυτῷ συνέθου καί σοι γίγνεται ἡ ὀρθότησ τοῦ ὀνόματοσ συνθήκη, ἐπειδή γε δηλοῖ καὶ τὰ ὅμοια καὶ τὰ ἀνόμοια γράμματα, ἔθουσ τε καὶ συνθήκησ τυχόντα; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 312:5)

Similar forms

• συνθήκας (387)
• συνθήκαις (95)
• σύνθημα (92)
• συνθηκῶν (81)
• συνθῆκαι (75)
• συνθήματος (31)
• συνθήκην (22)
• Συνθήκη (13)
• συνθημάτων (11)
• συνθήκης (10)
• συνθήματα (10)
• συνθήκῃ (10)
• συνθῇ (4)
• συνθήσεται (3)
• συνθήματι (2)
• συνθήμασιν (2)
• συνθῇς (2)
• συνθήμασι (2)
• συνθήσειν (2)
• συνθήρους (2)
• σύνθηρον (2)
• συνθήσομαι (2)
• συνθηρᾶν (2)
• σύνθήκας (1)
• συνθ[ηκῶν (1)
• σύνθηρός (1)
• συνθῆται (1)
• σ[υνθή]κας (1)
• συνθήροις (1)
• συνθ[ήκας (1)
• συνθηκ[ῶν] (1)
• συνθήματά (1)
• σύνθηρος (1)
• συνθήσομεν (1)
• συνθηρατὴς (1)
• συνθῆκαί (1)
• συνθήκες (1)
• σύνθημ (1)
• συνθῆτε (1)
• συν[θήκα]ς (1)
• συν]θήκαις (1)
• σύνθημά (1)
• συνθήσει (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary