Ancient Greek-English Dictionary Language

συνθήκη

First declension Noun; Feminine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνθήκη συνθήκης

Structure: συνθηκ (Stem) + η (Ending)

Etym.: sunti/qhmi

Sense

  1. a compounding, especially of words and sentences
  2. convention, compact, article of a compact or treaty

Declension

First declension

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τῇ δὲ αὐτῇ προθυμίᾳ χρώμενοι καὶ πρὸσ τὴν Ἑλλάδα τῷ θεραπεύειν προσήγοντο τὰσ πόλεισ καὶ τῷ πείθειν ταῖσ εὐεργεσίαισ μᾶλλον ἢ τῷ βιάζεσθαι τοῖσ ὅπλοισ κατεῖχον, πιστοτέροισ χρώμενοι τοῖσ λόγοισ ἢ νῦν τοῖσ ὁρ́κοισ, καὶ ταῖσ συνθήκαισ ἀξιοῦντεσ μᾶλλον ἐμμένειν ἢ ταῖσ ἀνάγκαισ, τοιαῦτα δὲ περὶ τῶν ἡττόνων ἀξιοῦντεσ γινώσκειν, οἱᾶ περὶ σφῶν αὐτῶν τοὺσ κρείττουσ ἂν ἠξίωσαν φρονεῖν, οὕτω δὲ παρεσκευασμένοι τὰσ γνώμασ, ὡσ ἰδίᾳ μὲν ἔχοντεσ τὰσ ἑαυτῶν πόλεισ, κοινὴν δὲ πατρίδα τὴν Ἑλλάδα οἰκοῦντεσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 5 1:2)
  • καὶ τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν θεραπεύοντεσ ἀλλ’ οὐχ ὑβρίζοντεσ τοὺσ Ἕλληνασ καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν αὐτῶν ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντεσ ἡγεμόνεσ ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι καὶ σωτῆρεσ ἀλλὰ μὴ λυμεῶνεσ ἀποκαλεῖσθαι, τῷ ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰσ πόλεισ ἀλλ’ οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι, πιστοτέροισ μὲν τοῖσ λόγοισ ἢ νῦν τοῖσ ὁρ́κοισ χρώμενοι, ταῖσ δὲ συνθήκαισ ὥσπερ ἀνάγκαισ ἐμμένειν ἀξιοῦντεσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14 2:8)
  • φημὶ δ’ οὖν χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην μὴ μόνον πρὸσ Χίουσ τε καὶ Ῥοδίουσ καὶ Βυζαντίουσ καὶ Κῴουσ ἀλλὰ πάντασ ἀνθρώπουσ, καὶ χρῆσθαι ταῖσ συνθήκαισ μὴ ταύταισ, αἷσ νῦν τινεσ γεγράφασιν, ἀλλὰ ταῖσ γενομέναισ μὲν πρὸσ βασιλέα καὶ Λακεδαιμονίουσ, προσταττούσαισ δὲ τοὺσ Ἕλληνασ αὐτονόμουσ εἶναι καὶ τὰσ φρουρὰσ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων πόλεων ἐξεἷναι καὶ τὴν αὑτῶν ἔχειν ἑκάστουσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 16 6:5)
  • νῦν δ’ αὖ φιλία τ’ αἰὲσ εὔποροσ εἰή ταῖσ συνθήκαισ, καὶ τᾶν αἱμυλᾶν ἀλωπέκων παυσαίμεθα. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene, lyric5)
  • οὗτοσ μὲν ἐπὶ τοῦ Δικαιοκράτουσ ὀνόματοσ ἦν γεγραμμένοσ, οἱ δ’ ἄλλοι, ἐφ’ οἷσ εἰλήφει πάντα ὁ Μίδασ, νεοσύλλογοι δ’ ἦσαν, τούτουσ δ’ οὐκ ἐνέγραψεν ἐν ταῖσ συνθήκαισ, ἀλλ’ ἀπεκρύψατο. (Hyperides, Speeches, 11:2)

Synonyms

  1. a compounding

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION