Ancient Greek-English Dictionary Language

συνίσχω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνίσχω

Structure: συν (Prefix) + ί̓σχ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: = sune/xw: - Pass.

Sense

  1. to be afflicted

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνίσχω συνίσχεις συνίσχει
Dual συνίσχετον συνίσχετον
Plural συνίσχομεν συνίσχετε συνίσχουσιν*
SubjunctiveSingular συνίσχω συνίσχῃς συνίσχῃ
Dual συνίσχητον συνίσχητον
Plural συνίσχωμεν συνίσχητε συνίσχωσιν*
OptativeSingular συνίσχοιμι συνίσχοις συνίσχοι
Dual συνίσχοιτον συνισχοίτην
Plural συνίσχοιμεν συνίσχοιτε συνίσχοιεν
ImperativeSingular συνίσχε συνισχέτω
Dual συνίσχετον συνισχέτων
Plural συνίσχετε συνισχόντων, συνισχέτωσαν
Infinitive συνίσχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνισχων συνισχοντος συνισχουσα συνισχουσης συνισχον συνισχοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνίσχομαι συνίσχει, συνίσχῃ συνίσχεται
Dual συνίσχεσθον συνίσχεσθον
Plural συνισχόμεθα συνίσχεσθε συνίσχονται
SubjunctiveSingular συνίσχωμαι συνίσχῃ συνίσχηται
Dual συνίσχησθον συνίσχησθον
Plural συνισχώμεθα συνίσχησθε συνίσχωνται
OptativeSingular συνισχοίμην συνίσχοιο συνίσχοιτο
Dual συνίσχοισθον συνισχοίσθην
Plural συνισχοίμεθα συνίσχοισθε συνίσχοιντο
ImperativeSingular συνίσχου συνισχέσθω
Dual συνίσχεσθον συνισχέσθων
Plural συνίσχεσθε συνισχέσθων, συνισχέσθωσαν
Infinitive συνίσχεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνισχομενος συνισχομενου συνισχομενη συνισχομενης συνισχομενον συνισχομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to be afflicted

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION