Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεκκόπτω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεκκόπτω συνεκκόψω

Structure: συν (Prefix) + ἐκ (Prefix) + κόπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to help to cut away

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκόπτω συνεκκόπτεις συνεκκόπτει
Dual συνεκκόπτετον συνεκκόπτετον
Plural συνεκκόπτομεν συνεκκόπτετε συνεκκόπτουσιν*
SubjunctiveSingular συνεκκόπτω συνεκκόπτῃς συνεκκόπτῃ
Dual συνεκκόπτητον συνεκκόπτητον
Plural συνεκκόπτωμεν συνεκκόπτητε συνεκκόπτωσιν*
OptativeSingular συνεκκόπτοιμι συνεκκόπτοις συνεκκόπτοι
Dual συνεκκόπτοιτον συνεκκοπτοίτην
Plural συνεκκόπτοιμεν συνεκκόπτοιτε συνεκκόπτοιεν
ImperativeSingular συνεκκόπτε συνεκκοπτέτω
Dual συνεκκόπτετον συνεκκοπτέτων
Plural συνεκκόπτετε συνεκκοπτόντων, συνεκκοπτέτωσαν
Infinitive συνεκκόπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκοπτων συνεκκοπτοντος συνεκκοπτουσα συνεκκοπτουσης συνεκκοπτον συνεκκοπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκόπτομαι συνεκκόπτει, συνεκκόπτῃ συνεκκόπτεται
Dual συνεκκόπτεσθον συνεκκόπτεσθον
Plural συνεκκοπτόμεθα συνεκκόπτεσθε συνεκκόπτονται
SubjunctiveSingular συνεκκόπτωμαι συνεκκόπτῃ συνεκκόπτηται
Dual συνεκκόπτησθον συνεκκόπτησθον
Plural συνεκκοπτώμεθα συνεκκόπτησθε συνεκκόπτωνται
OptativeSingular συνεκκοπτοίμην συνεκκόπτοιο συνεκκόπτοιτο
Dual συνεκκόπτοισθον συνεκκοπτοίσθην
Plural συνεκκοπτοίμεθα συνεκκόπτοισθε συνεκκόπτοιντο
ImperativeSingular συνεκκόπτου συνεκκοπτέσθω
Dual συνεκκόπτεσθον συνεκκοπτέσθων
Plural συνεκκόπτεσθε συνεκκοπτέσθων, συνεκκοπτέσθωσαν
Infinitive συνεκκόπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκοπτομενος συνεκκοπτομενου συνεκκοπτομενη συνεκκοπτομενης συνεκκοπτομενον συνεκκοπτομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκόψω συνεκκόψεις συνεκκόψει
Dual συνεκκόψετον συνεκκόψετον
Plural συνεκκόψομεν συνεκκόψετε συνεκκόψουσιν*
OptativeSingular συνεκκόψοιμι συνεκκόψοις συνεκκόψοι
Dual συνεκκόψοιτον συνεκκοψοίτην
Plural συνεκκόψοιμεν συνεκκόψοιτε συνεκκόψοιεν
Infinitive συνεκκόψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκοψων συνεκκοψοντος συνεκκοψουσα συνεκκοψουσης συνεκκοψον συνεκκοψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκκόψομαι συνεκκόψει, συνεκκόψῃ συνεκκόψεται
Dual συνεκκόψεσθον συνεκκόψεσθον
Plural συνεκκοψόμεθα συνεκκόψεσθε συνεκκόψονται
OptativeSingular συνεκκοψοίμην συνεκκόψοιο συνεκκόψοιτο
Dual συνεκκόψοισθον συνεκκοψοίσθην
Plural συνεκκοψοίμεθα συνεκκόψοισθε συνεκκόψοιντο
Infinitive συνεκκόψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκκοψομενος συνεκκοψομενου συνεκκοψομενη συνεκκοψομενης συνεκκοψομενον συνεκκοψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὅθεν οὐ Θρᾴκιον οὐδὲ Λυκούργειον τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐστί, συνεκκόπτειν καὶ συνδιαφθείρειν τὰ ὠφέλιμα τοῖσ βλαβεροῖσ τοῦ πάθουσ, ἀλλ’ ᾗπερ ὁ φυτάλμιοσ θεὸσ καὶ ὁ ἡμερίδησ, τὸ ἄγριον κολοῦσαι καὶ ἀφελεῖν τὴν ἀμετρίαν, εἶτα τιθασεύειν καὶ παριστάναι τὸ χρήσιμον. (Plutarch, De virtute morali, section 12 1:4)
  • δεῖ μὲν γὰρ ἀμέλει τῆσ περὶ θεῶν δόξησ ὥσπερ ὄψεωσ λήμην ἀφαιρεῖν τὴν δεισιδαιμονίαν εἰ δὲ τοῦτ’ ἀδύνατον, μὴ συνεκκόπτειν μηδὲ τυφλοῦν τὴν πίστιν, ἣν οἱ πλεῖστοι περὶ θεῶν ἔχουσιν. (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 211)

Synonyms

  1. to help to cut away

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION