Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναλείφω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συναλείφω συναλείψω

Structure: συν (Prefix) + ἀλείφ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to smear or gloss over

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναλείφω συναλείφεις συναλείφει
Dual συναλείφετον συναλείφετον
Plural συναλείφομεν συναλείφετε συναλείφουσιν*
SubjunctiveSingular συναλείφω συναλείφῃς συναλείφῃ
Dual συναλείφητον συναλείφητον
Plural συναλείφωμεν συναλείφητε συναλείφωσιν*
OptativeSingular συναλείφοιμι συναλείφοις συναλείφοι
Dual συναλείφοιτον συναλειφοίτην
Plural συναλείφοιμεν συναλείφοιτε συναλείφοιεν
ImperativeSingular συνάλειφε συναλειφέτω
Dual συναλείφετον συναλειφέτων
Plural συναλείφετε συναλειφόντων, συναλειφέτωσαν
Infinitive συναλείφειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναλειφων συναλειφοντος συναλειφουσα συναλειφουσης συναλειφον συναλειφοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναλείφομαι συναλείφει, συναλείφῃ συναλείφεται
Dual συναλείφεσθον συναλείφεσθον
Plural συναλειφόμεθα συναλείφεσθε συναλείφονται
SubjunctiveSingular συναλείφωμαι συναλείφῃ συναλείφηται
Dual συναλείφησθον συναλείφησθον
Plural συναλειφώμεθα συναλείφησθε συναλείφωνται
OptativeSingular συναλειφοίμην συναλείφοιο συναλείφοιτο
Dual συναλείφοισθον συναλειφοίσθην
Plural συναλειφοίμεθα συναλείφοισθε συναλείφοιντο
ImperativeSingular συναλείφου συναλειφέσθω
Dual συναλείφεσθον συναλειφέσθων
Plural συναλείφεσθε συναλειφέσθων, συναλειφέσθωσαν
Infinitive συναλείφεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναλειφομενος συναλειφομενου συναλειφομενη συναλειφομενης συναλειφομενον συναλειφομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναλείψω συναλείψεις συναλείψει
Dual συναλείψετον συναλείψετον
Plural συναλείψομεν συναλείψετε συναλείψουσιν*
OptativeSingular συναλείψοιμι συναλείψοις συναλείψοι
Dual συναλείψοιτον συναλειψοίτην
Plural συναλείψοιμεν συναλείψοιτε συναλείψοιεν
Infinitive συναλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναλειψων συναλειψοντος συναλειψουσα συναλειψουσης συναλειψον συναλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναλείψομαι συναλείψει, συναλείψῃ συναλείψεται
Dual συναλείψεσθον συναλείψεσθον
Plural συναλειψόμεθα συναλείψεσθε συναλείψονται
OptativeSingular συναλειψοίμην συναλείψοιο συναλείψοιτο
Dual συναλείψοισθον συναλειψοίσθην
Plural συναλειψοίμεθα συναλείψοισθε συναλείψοιντο
Infinitive συναλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναλειψομενος συναλειψομενου συναλειψομενη συναλειψομενης συναλειψομενον συναλειψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήλειφον συνήλειφες συνήλειφεν*
Dual συνηλείφετον συνηλειφέτην
Plural συνηλείφομεν συνηλείφετε συνήλειφον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηλειφόμην συνηλείφου συνηλείφετο
Dual συνηλείφεσθον συνηλειφέσθην
Plural συνηλειφόμεθα συνηλείφεσθε συνηλείφοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐκεῖνα μὲν γὰρ συναλείφει, ταύτασ δὲ διίστησι καὶ ὥσπερ ἐκ περιόπτου βούλεται φανερὰσ εἶναι. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2312)
  • πάντα γὰρ ἀνελευθερίασ ταῦτα σημεῖα, τὸ δ’ ἐπαινεῖν παρόντασ κολακείασ, καὶ τὸ τἀγαθὰ μὲν ὑπερεπαινεῖν τὰ δὲ φαῦλα συναλείφειν, καὶ τὸ ὑπεραλγεῖν ἀλγοῦντι παρόντα, καὶ τἆλλα πάντα ὅσα τοιαῦτα· (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 6 7:1)

Synonyms

  1. to smear or gloss over

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION