Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παραλείφω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: παραλείφω παραλείψω

Structure: παρ (Prefix) + ἀλείφ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bedaub as with ointment

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παραλείφω παραλείφεις παραλείφει
Dual παραλείφετον παραλείφετον
Plural παραλείφομεν παραλείφετε παραλείφουσιν*
SubjunctiveSingular παραλείφω παραλείφῃς παραλείφῃ
Dual παραλείφητον παραλείφητον
Plural παραλείφωμεν παραλείφητε παραλείφωσιν*
OptativeSingular παραλείφοιμι παραλείφοις παραλείφοι
Dual παραλείφοιτον παραλειφοίτην
Plural παραλείφοιμεν παραλείφοιτε παραλείφοιεν
ImperativeSingular παράλειφε παραλειφέτω
Dual παραλείφετον παραλειφέτων
Plural παραλείφετε παραλειφόντων, παραλειφέτωσαν
Infinitive παραλείφειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παραλειφων παραλειφοντος παραλειφουσα παραλειφουσης παραλειφον παραλειφοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παραλείφομαι παραλείφει, παραλείφῃ παραλείφεται
Dual παραλείφεσθον παραλείφεσθον
Plural παραλειφόμεθα παραλείφεσθε παραλείφονται
SubjunctiveSingular παραλείφωμαι παραλείφῃ παραλείφηται
Dual παραλείφησθον παραλείφησθον
Plural παραλειφώμεθα παραλείφησθε παραλείφωνται
OptativeSingular παραλειφοίμην παραλείφοιο παραλείφοιτο
Dual παραλείφοισθον παραλειφοίσθην
Plural παραλειφοίμεθα παραλείφοισθε παραλείφοιντο
ImperativeSingular παραλείφου παραλειφέσθω
Dual παραλείφεσθον παραλειφέσθων
Plural παραλείφεσθε παραλειφέσθων, παραλειφέσθωσαν
Infinitive παραλείφεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παραλειφομενος παραλειφομενου παραλειφομενη παραλειφομενης παραλειφομενον παραλειφομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παραλείψω παραλείψεις παραλείψει
Dual παραλείψετον παραλείψετον
Plural παραλείψομεν παραλείψετε παραλείψουσιν*
OptativeSingular παραλείψοιμι παραλείψοις παραλείψοι
Dual παραλείψοιτον παραλειψοίτην
Plural παραλείψοιμεν παραλείψοιτε παραλείψοιεν
Infinitive παραλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παραλειψων παραλειψοντος παραλειψουσα παραλειψουσης παραλειψον παραλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παραλείψομαι παραλείψει, παραλείψῃ παραλείψεται
Dual παραλείψεσθον παραλείψεσθον
Plural παραλειψόμεθα παραλείψεσθε παραλείψονται
OptativeSingular παραλειψοίμην παραλείψοιο παραλείψοιτο
Dual παραλείψοισθον παραλειψοίσθην
Plural παραλειψοίμεθα παραλείψοισθε παραλείψοιντο
Infinitive παραλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παραλειψομενος παραλειψομενου παραλειψομενη παραλειψομενης παραλειψομενον παραλειψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρῆλειφον παρῆλειφες παρῆλειφεν*
Dual παρήλειφετον παρηλεῖφετην
Plural παρήλειφομεν παρήλειφετε παρῆλειφον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρηλεῖφομην παρήλειφου παρήλειφετο
Dual παρήλειφεσθον παρηλεῖφεσθην
Plural παρηλεῖφομεθα παρήλειφεσθε παρήλειφοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • σκόροδ’ ὁμοῦ τρίψαντ’ ὀπῷ τιθύμαλλον ἐμβαλόντα τοῦ Λακωνικοῦ σαυτοῦ παραλείφειν τὰ βλέφαρα τῆσ ἑσπέρασ, ἔγωγ’ ἂν εἶπον, εἰ παρὼν ἐτύγχανον. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Episode 2:12)
  • καὶ ὡσ Δημοκράτησ εἴκασεν τοὺσ ῥήτορασ ταῖσ τίτθαισ αἳ τὸ ψώμισμα καταπίνουσαι τῷ σιάλῳ τὰ παιδία παραλείφουσιν. (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 4 3:10)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION