Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συγκεράννυμι

-νυμι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συγκεράννυμι συγκεράσω συνεκράθην συγκεκραμαι

Structure: συγ (Prefix) + κεράννυ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to mix up with, commingle or blend with, temper by mixing with
  2. to mix together, commingle, to make a mixture
  3. to attemper, compose
  4. to be commingled, blended together
  5. to be formed by close union, to form a close
  6. to be closely attached to, to become involved in, deeply affected

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκεράννυμι συγκέραννυς συγκεράννυσιν*
Dual συγκεράννυτον συγκεράννυτον
Plural συγκεράννυμεν συγκεράννυτε συγκεραννύᾱσιν*
SubjunctiveSingular συγκεραννύω συγκεραννύῃς συγκεραννύῃ
Dual συγκεραννύητον συγκεραννύητον
Plural συγκεραννύωμεν συγκεραννύητε συγκεραννύωσιν*
OptativeSingular συγκεραννύοιμι συγκεραννύοις συγκεραννύοι
Dual συγκεραννύοιτον συγκεραννυοίτην
Plural συγκεραννύοιμεν συγκεραννύοιτε συγκεραννύοιεν
ImperativeSingular συγκέραννυ συγκεραννύτω
Dual συγκεράννυτον συγκεραννύτων
Plural συγκεράννυτε συγκεραννύντων
Infinitive συγκεραννύναι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκεραννῡς συγκεραννυντος συγκεραννῡσα συγκεραννῡσης συγκεραννυν συγκεραννυντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκεράννυμαι συγκεράννυσαι συγκεράννυται
Dual συγκεράννυσθον συγκεράννυσθον
Plural συγκεραννύμεθα συγκεράννυσθε συγκεράννυνται
SubjunctiveSingular συγκεραννύωμαι συγκεραννύῃ συγκεραννύηται
Dual συγκεραννύησθον συγκεραννύησθον
Plural συγκεραννυώμεθα συγκεραννύησθε συγκεραννύωνται
OptativeSingular συγκεραννυοίμην συγκεραννύοιο συγκεραννύοιτο
Dual συγκεραννύοισθον συγκεραννυοίσθην
Plural συγκεραννυοίμεθα συγκεραννύοισθε συγκεραννύοιντο
ImperativeSingular συγκεράννυσο συγκεραννύσθω
Dual συγκεράννυσθον συγκεραννύσθων
Plural συγκεράννυσθε συγκεραννύσθων
Infinitive συγκεράννυσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκεραννυμενος συγκεραννυμενου συγκεραννυμενη συγκεραννυμενης συγκεραννυμενον συγκεραννυμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκεράσω συγκεράσεις συγκεράσει
Dual συγκεράσετον συγκεράσετον
Plural συγκεράσομεν συγκεράσετε συγκεράσουσιν*
OptativeSingular συγκεράσοιμι συγκεράσοις συγκεράσοι
Dual συγκεράσοιτον συγκερασοίτην
Plural συγκεράσοιμεν συγκεράσοιτε συγκεράσοιεν
Infinitive συγκεράσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκερασων συγκερασοντος συγκερασουσα συγκερασουσης συγκερασον συγκερασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκεράσομαι συγκεράσει, συγκεράσῃ συγκεράσεται
Dual συγκεράσεσθον συγκεράσεσθον
Plural συγκερασόμεθα συγκεράσεσθε συγκεράσονται
OptativeSingular συγκερασοίμην συγκεράσοιο συγκεράσοιτο
Dual συγκεράσοισθον συγκερασοίσθην
Plural συγκερασοίμεθα συγκεράσοισθε συγκεράσοιντο
Infinitive συγκεράσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκερασομενος συγκερασομενου συγκερασομενη συγκερασομενης συγκερασομενον συγκερασομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκραθήσομαι συγκραθήσῃ συγκραθήσεται
Dual συγκραθήσεσθον συγκραθήσεσθον
Plural συγκραθησόμεθα συγκραθήσεσθε συγκραθήσονται
OptativeSingular συγκραθησοίμην συγκραθήσοιο συγκραθήσοιτο
Dual συγκραθήσοισθον συγκραθησοίσθην
Plural συγκραθησοίμεθα συγκραθήσοισθε συγκραθήσοιντο
Infinitive συγκραθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκραθησομενος συγκραθησομενου συγκραθησομενη συγκραθησομενης συγκραθησομενον συγκραθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκέραννυν συνεκέραννυς συνεκέραννυν*
Dual συνεκεράννυτον συνεκεραννύτην
Plural συνεκεράννυμεν συνεκεράννυτε συνεκεράννυσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκεραννύμην συνεκεραννύου, συνεκεράννυσο συνεκεράννυτο
Dual συνεκεράννυσθον συνεκεραννύσθην
Plural συνεκεραννύμεθα συνεκεράννυσθε συνεκεράννυντο

Aorist tense

Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκράθην συνεκράθης συνεκράθη
Dual συνεκράθητον συνεκραθήτην
Plural συνεκράθημεν συνεκράθητε συνεκράθησαν
SubjunctiveSingular συγκράθω συγκράθῃς συγκράθῃ
Dual συγκράθητον συγκράθητον
Plural συγκράθωμεν συγκράθητε συγκράθωσιν*
OptativeSingular συγκραθείην συγκραθείης συγκραθείη
Dual συγκραθείητον συγκραθειήτην
Plural συγκραθείημεν συγκραθείητε συγκραθείησαν
ImperativeSingular συγκράθητι συγκραθήτω
Dual συγκράθητον συγκραθήτων
Plural συγκράθητε συγκραθέντων
Infinitive συγκραθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκραθεις συγκραθεντος συγκραθεισα συγκραθεισης συγκραθεν συγκραθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὄρφνινον δέ, ὅταν τούτοισ μεμειγμένοισ καυθεῖσίν τε μᾶλλον συγκραθῇ μέλαν. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 330:1)

Synonyms

  1. to mix up with

  2. to attemper

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION