Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 39:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 39:)

ὥστε ἀληθῆ ἀποφαίνει ἀμφότερα. ἐὰν οὖν τισ τοιαῦτα ἐπιχειρῇ πολλὰ καὶ ἓν ταὐτὸν ἀποφαίνειν, λίθουσ καὶ ξύλα καὶ τὰ τοιαῦτα, τὶ φήσομεν αὐτὸν πολλὰ καὶ ἓν ἀποδεικνύναι, οὐ τὸ ἓν πολλὰ οὐδὲ τὰ πολλὰ ἕν, οὐδέ τι θαυμαστὸν λέγειν, ἀλλ’ ἅπερ ἂν πάντεσ ὁμολογοῖμεν· ἐὰν δέ τισ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον πρῶτον μὲν διαιρῆται χωρὶσ αὐτὰ καθ’ αὑτὰ τὰ εἴδη, οἱο͂ν ὁμοιότητά τε καὶ ἀνομοιότητα καὶ πλῆθοσ καὶ τὸ ἓν καὶ στάσιν καὶ κίνησιν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, εἶτα ἐν ἑαυτοῖσ ταῦτα δυνάμενα συγκεράννυσθαι καὶ διακρίνεσθαι ἀποφαίνῃ, ἀγαίμην ἂν ἔγωγ’, ἔφη, θαυμαστῶσ, ὦ Ζήνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION