Sense

1. that deserves to be sought or tried zealously

Examples

• τῷ δὲ φευκτὸν ἢ οὐ σπουδαστὸν τὸ ἐπαρκεῖν, μοχθηρῷ ὄντι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 160:1)
• καὶ διὰ ταῦτα, ὡσ ἐοίκε, σπουδάζομεν καὶ τὴν φρόνησιν καὶ τἆλλα πάντα τὰ καλά, ὅτι τὸ ἔργον αὐτῶν καὶ τὸ ἔκγονον σπουδαστόν ἐστι, τὸ ἀγαθόν, καὶ κινδυνεύει ἐξ ὧν εὑρίσκομεν ἐν πατρόσ τινοσ ἰδέᾳ εἶναι τὸ καλὸν τοῦ ἀγαθοῦ. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 98:2)
• καὶ κοινῆσ καὶ δαψιλοῦσ ἀπολαύειν προνοίασ ἢ μετρίων δή τινων τυγχάνειν τῶν σπουδαστῶν; (Aristides, Aelius, Orationes, 7:9)

Similar forms

• σπουδάσαι (30)
• σπουδὰς (20)
• σπουδάσας (15)
• σπουδάσαντος (13)
• σπουδάσαντα (7)
• σπούδασον (6)
• σπουδάσειν (6)
• σπουδαστέον (5)
• σπουδάσαντας (5)
• σπουδάσματα (4)
• σπουδασθῆναι (4)
• σπουδάσει (3)
• σπουδασάντων (3)
• σπουδάσειεν (3)
• σπουδάσῃς (2)
• σπουδάσεις (2)
• σπουδάσατε (2)
• σπουδαστικὸς (2)
• σπουδάσειε (2)
• σπουδάσαντες (2)
• σπουδαστὴς (2)
• σπουδασάσης (2)
• σπουδάς (2)
• σπουδάσασιν (2)
• σπουδασθεὶς (1)
• σπουδαστέος (1)
• Σπουδάσωμεν (1)
• σπουδάσασα (1)
• σπουδάσειαν (1)
• σπουδάσονται (1)
• σπουδαστάς (1)
• σπουδαστόν (1)
• σπουδασθὲν (1)
• σπουδάσασι (1)
• σπουδάσεται (1)
• σπου]δάσουσιν (1)
• σπουδάσω (1)
• σπουδᾶς (1)
• σπουδαστὸν (1)
• σπουδάσασθαι (1)
• σπουδάσητον (1)
• σπουδασθεῖσα (1)
• σπουδάσωσιν (1)
• σπουδάσαντ (1)
• σπουδάσειέ (1)
• σπουδάσεσθαι (1)
• σπουδάσουσι (1)
• σπουδαστὰς (1)
• σπουδαστῶν (1)
• σπουδασάτω (1)
• σπουδασμάτων (1)
• σπουδασθέντι (1)
• σπουδαστικῶς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.