Sense

1. that deserves to be sought or tried zealously

Examples

• τῷ δὲ φευκτὸν ἢ οὐ σπουδαστὸν τὸ ἐπαρκεῖν, μοχθηρῷ ὄντι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 8 160:1)
• καὶ διὰ ταῦτα, ὡσ ἐοίκε, σπουδάζομεν καὶ τὴν φρόνησιν καὶ τἆλλα πάντα τὰ καλά, ὅτι τὸ ἔργον αὐτῶν καὶ τὸ ἔκγονον σπουδαστόν ἐστι, τὸ ἀγαθόν, καὶ κινδυνεύει ἐξ ὧν εὑρίσκομεν ἐν πατρόσ τινοσ ἰδέᾳ εἶναι τὸ καλὸν τοῦ ἀγαθοῦ. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 98:2)
• καὶ κοινῆσ καὶ δαψιλοῦσ ἀπολαύειν προνοίασ ἢ μετρίων δή τινων τυγχάνειν τῶν σπουδαστῶν; (Aristides, Aelius, Orationes, 7:9)

Similar forms

• σπουδάσαι (30)
• σπουδὰς (20)
• σπουδάσας (15)
• σπουδάσαντος (13)
• σπουδάσαντα (7)
• σπουδάσειν (6)
• σπούδασον (6)
• σπουδαστέον (5)
• σπουδάσαντας (5)
• σπουδάσματα (4)
• σπουδασθῆναι (4)
• σπουδάσει (3)
• σπουδασάντων (3)
• σπουδάσειεν (3)
• σπουδάσῃς (2)
• σπουδάσατε (2)
• σπουδάσεις (2)
• σπουδάσειε (2)
• σπουδαστικὸς (2)
• σπουδάσαντες (2)
• σπουδασάσης (2)
• σπουδαστὴς (2)
• σπουδάς (2)
• σπουδάσασιν (2)
• σπουδάσασα (1)
• σπουδάσειαν (1)
• σπουδασθεὶς (1)
• σπουδαστέος (1)
• Σπουδάσωμεν (1)
• σπουδάσονται (1)
• σπουδαστάς (1)
• σπουδαστόν (1)
• σπουδάσασι (1)
• σπουδασθὲν (1)
• σπουδᾶς (1)
• σπουδάσεται (1)
• σπου]δάσουσιν (1)
• σπουδάσω (1)
• σπουδάσασθαι (1)
• σπουδαστὸν (1)
• σπουδάσαντ (1)
• σπουδάσειέ (1)
• σπουδάσητον (1)
• σπουδασθεῖσα (1)
• σπουδάσωσιν (1)
• σπουδασάτω (1)
• σπουδάσεσθαι (1)
• σπουδάσουσι (1)
• σπουδαστὰς (1)
• σπουδαστῶν (1)
• σπουδασμάτων (1)
• σπουδασθέντι (1)
• σπουδαστικῶς (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.