Sense

1. the brother of one's father or mother, uncle

Examples

• ἐῶ γὰρ τοὺσ Αἰγυπτίουσ, οἵπερ καὶ δεισιδαιμονέστατοὶ εἰσιν πάντων, ὅμωσ τοῖσ θείοισ ὀνόμασιν εἰσ κόρον ἐπιχρωμένουσ· (Lucian, Pro imaginibus, (no name) 27:5)
• πολὺσ ταραγμὸσ ἔν τε τοῖσ θείοισ ἔνι κἀν τοῖσ βροτείοισ· (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, anapests 3:47)
• ὥστε πάντῃ μεταλαμβάνοντι δυσδιαίτητον εἶναι τήν κρίσιν, ἐπεὶ καὶ τὸ δαιμόνιον ἀμφοτέροισ ἐοίκεν εὐμενὲσ γενέσθαι, τῷ μὲν ἃ χρὴ κατορθοῦν, τῷ δ’ ἃ φυλάττεσθαι χρὴ προμηνῦον, ὥστε καὶ τὴν παρὰ τῶν θεῶν ψῆφον αὐτοῖσ ὑπάρχειν ὡσ ἀγαθοῖσ καὶ θείοισ τήν φύσιν ἀμφοτέροισ. (Plutarch, Comparison of Lucullus and Cimon, chapter 3 6:2)
• "ταῦτα γὰρ ὁ Τυφών ἐστιν, ὃν πολὺν ὑμῖν ἐνεποίησεν ὁ καθηγεμὼν καὶ θεοῖσ πολεμῶν καὶ θείοισ ἀνδράσι. (Plutarch, Adversus Colotem, section 218)
• τὸ δ’ ἀληθέστατον, φεύγει καὶ πλανᾶται θείοισ ἐλαυνομένη δόγμασι καὶ νόμοισ· (Plutarch, De exilio, section 17 11:1)

Similar forms

• θεῖον (642)
• θείου (165)
• θεῖος (122)
• θείοιο (60)
• θεῖόν (38)
• θείοις (30)
• θείους (15)
• θεῖός (9)
• θεῖοι (8)
• θείομεν (4)
• θεῖοί (3)
• θείοισι (2)
• θεῖο (1)
• θεῖον‧ (1)
• Θειοῦς (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary