Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προσαναγκάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσαναγκάζω προσαναγκάσω

Structure: προς (Prefix) + ἀναγκάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to force or constrain besides
  2. to bring under command or discipline
  3. to force, to do

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσαναγκάζω προσαναγκάζεις προσαναγκάζει
Dual προσαναγκάζετον προσαναγκάζετον
Plural προσαναγκάζομεν προσαναγκάζετε προσαναγκάζουσιν*
SubjunctiveSingular προσαναγκάζω προσαναγκάζῃς προσαναγκάζῃ
Dual προσαναγκάζητον προσαναγκάζητον
Plural προσαναγκάζωμεν προσαναγκάζητε προσαναγκάζωσιν*
OptativeSingular προσαναγκάζοιμι προσαναγκάζοις προσαναγκάζοι
Dual προσαναγκάζοιτον προσαναγκαζοίτην
Plural προσαναγκάζοιμεν προσαναγκάζοιτε προσαναγκάζοιεν
ImperativeSingular προσανάγκαζε προσαναγκαζέτω
Dual προσαναγκάζετον προσαναγκαζέτων
Plural προσαναγκάζετε προσαναγκαζόντων, προσαναγκαζέτωσαν
Infinitive προσαναγκάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσαναγκαζων προσαναγκαζοντος προσαναγκαζουσα προσαναγκαζουσης προσαναγκαζον προσαναγκαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσαναγκάζομαι προσαναγκάζει, προσαναγκάζῃ προσαναγκάζεται
Dual προσαναγκάζεσθον προσαναγκάζεσθον
Plural προσαναγκαζόμεθα προσαναγκάζεσθε προσαναγκάζονται
SubjunctiveSingular προσαναγκάζωμαι προσαναγκάζῃ προσαναγκάζηται
Dual προσαναγκάζησθον προσαναγκάζησθον
Plural προσαναγκαζώμεθα προσαναγκάζησθε προσαναγκάζωνται
OptativeSingular προσαναγκαζοίμην προσαναγκάζοιο προσαναγκάζοιτο
Dual προσαναγκάζοισθον προσαναγκαζοίσθην
Plural προσαναγκαζοίμεθα προσαναγκάζοισθε προσαναγκάζοιντο
ImperativeSingular προσαναγκάζου προσαναγκαζέσθω
Dual προσαναγκάζεσθον προσαναγκαζέσθων
Plural προσαναγκάζεσθε προσαναγκαζέσθων, προσαναγκαζέσθωσαν
Infinitive προσαναγκάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσαναγκαζομενος προσαναγκαζομενου προσαναγκαζομενη προσαναγκαζομενης προσαναγκαζομενον προσαναγκαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσαναγκάσω προσαναγκάσεις προσαναγκάσει
Dual προσαναγκάσετον προσαναγκάσετον
Plural προσαναγκάσομεν προσαναγκάσετε προσαναγκάσουσιν*
OptativeSingular προσαναγκάσοιμι προσαναγκάσοις προσαναγκάσοι
Dual προσαναγκάσοιτον προσαναγκασοίτην
Plural προσαναγκάσοιμεν προσαναγκάσοιτε προσαναγκάσοιεν
Infinitive προσαναγκάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσαναγκασων προσαναγκασοντος προσαναγκασουσα προσαναγκασουσης προσαναγκασον προσαναγκασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσαναγκάσομαι προσαναγκάσει, προσαναγκάσῃ προσαναγκάσεται
Dual προσαναγκάσεσθον προσαναγκάσεσθον
Plural προσαναγκασόμεθα προσαναγκάσεσθε προσαναγκάσονται
OptativeSingular προσαναγκασοίμην προσαναγκάσοιο προσαναγκάσοιτο
Dual προσαναγκάσοισθον προσαναγκασοίσθην
Plural προσαναγκασοίμεθα προσαναγκάσοισθε προσαναγκάσοιντο
Infinitive προσαναγκάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσαναγκασομενος προσαναγκασομενου προσαναγκασομενη προσαναγκασομενης προσαναγκασομενον προσαναγκασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσήναγκαζον προσήναγκαζες προσήναγκαζεν*
Dual προσηνᾶγκαζετον προσηνάγκαζετην
Plural προσηνᾶγκαζομεν προσηνᾶγκαζετε προσήναγκαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσηνάγκαζομην προσηνᾶγκαζου προσηνᾶγκαζετο
Dual προσηνᾶγκαζεσθον προσηνάγκαζεσθην
Plural προσηνάγκαζομεθα προσηνᾶγκαζεσθε προσηνᾶγκαζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ μὲν τοίνυν ἡ ῥητορικὴ ἀδικεῖσθαι μὲν ἐκώλυεν, ἀδικεῖν δὲ προσηνάγκαζεν, οὐδ’ οὕτω μὲν ἴσωσ ἂν καθάπαξ πονηρὸν ἦν, πονηρόν γε ὂν κωλύουσα τὸ ἀδικεῖσθαι, χεῖρον δὲ ἂν ἴσωσ βελτίονοσ, εἴπερ ἀδικεῖσθαι κρεῖττον ἢ ἀδικεῖν. (Aristides, Aelius, Orationes, 60:17)
  • "οὐκοῦν ὅτε ἀδικεῖν μὲν οὐ προσηνάγκαζεν, ἀδικεῖσθαι δὲ οὐκ ἐᾷ, ὡσ δὲ ἐκ τοῦ λόγου συνέβαινεν, οὐδέτερον τούτων ἐᾷ, οὔτε ἀδικεῖν οὔτε ἀδικεῖσθαι, εἰ μὲν καὶ τῆσ φιλοσοφίασ ὁ αὐτόσ ἐστιν ὁρ́οσ, φιλοσοφία τισ οὖσα ἡ ῥητορικὴ φαίνεται, εἰ δὲ ἐξαρκεῖ τῇ φιλοσοφίᾳ μὴ ἀδικεῖν, ἡ ῥητορικὴ τελεώτερον· (Aristides, Aelius, Orationes, 6:11)

Synonyms

  1. to force or constrain besides

  2. to force

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION