Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προφασίζομαι

Non-contract Verb; 이상동사 Transliteration:

Principal Part: προφασίζομαι προφασιοῦμαι προὐφασισάμην

Structure: προ (Prefix) + φασίζ (Stem) + ομαι (Ending)

Etym.: from pro/fasis

Sense

  1. to set up as a pretext or excuse, allege by way of excuse, plead in excuse, to allege as an excuse that . ., to make excuses, to be used as a pretext
  2. to allege, that

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προφασίζομαι προφασίζει, προφασίζῃ προφασίζεται
Dual προφασίζεσθον προφασίζεσθον
Plural προφασιζόμεθα προφασίζεσθε προφασίζονται
SubjunctiveSingular προφασίζωμαι προφασίζῃ προφασίζηται
Dual προφασίζησθον προφασίζησθον
Plural προφασιζώμεθα προφασίζησθε προφασίζωνται
OptativeSingular προφασιζοίμην προφασίζοιο προφασίζοιτο
Dual προφασίζοισθον προφασιζοίσθην
Plural προφασιζοίμεθα προφασίζοισθε προφασίζοιντο
ImperativeSingular προφασίζου προφασιζέσθω
Dual προφασίζεσθον προφασιζέσθων
Plural προφασίζεσθε προφασιζέσθων, προφασιζέσθωσαν
Infinitive προφασίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προφασιζομενος προφασιζομενου προφασιζομενη προφασιζομενης προφασιζομενον προφασιζομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προφασίουμαι προφασίει, προφασίῃ προφασίειται
Dual προφασίεισθον προφασίεισθον
Plural προφασιοῦμεθα προφασίεισθε προφασίουνται
OptativeSingular προφασιοίμην προφασίοιο προφασίοιτο
Dual προφασίοισθον προφασιοίσθην
Plural προφασιοίμεθα προφασίοισθε προφασίοιντο
Infinitive προφασίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προφασιουμενος προφασιουμενου προφασιουμενη προφασιουμενης προφασιουμενον προφασιουμενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προεφασιζόμην προεφασίζου προεφασίζετο
Dual προεφασίζεσθον προεφασιζέσθην
Plural προεφασιζόμεθα προεφασίζεσθε προεφασίζοντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προεφασισάμην προεφασίσω προεφασίσατο
Dual προεφασίσασθον προεφασισάσθην
Plural προεφασισάμεθα προεφασίσασθε προεφασίσαντο
SubjunctiveSingular προφασίσωμαι προφασίσῃ προφασίσηται
Dual προφασίσησθον προφασίσησθον
Plural προφασισώμεθα προφασίσησθε προφασίσωνται
OptativeSingular προφασισαίμην προφασίσαιο προφασίσαιτο
Dual προφασίσαισθον προφασισαίσθην
Plural προφασισαίμεθα προφασίσαισθε προφασίσαιντο
ImperativeSingular προφάσισαι προφασισάσθω
Dual προφασίσασθον προφασισάσθων
Plural προφασίσασθε προφασισάσθων
Infinitive προφασίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προφασισαμενος προφασισαμενου προφασισαμενη προφασισαμενης προφασισαμενον προφασισαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὡσ δὲ προσιόντα ᾔσθοντο τὸν Λαμπρίαν καὶ ἐκορέσθησάν ποτε φιλοῦντεσ ἀλλήλουσ, ἐγὼ μὲν ὅμωσ παῤ αὐτὸν κατεκλίθην, ὡσ μὴ καὶ τοῦτο προφασίζοιτο ὕστερον, ἡ Θαῒσ δὲ ἀναστᾶσα ὠρχήσατο πρώτη ἀπογυμνοῦσα ἐπὶ πολὺ τὰ σφυρὰ ὡσ μόνη καλὰ ἔχουσα, καὶ ἐπειδὴ ἐπαύσατο, ὁ Λαμπρίασ μὲν ἐσίγα καὶ εἶπεν οὐδέν, Δίφιλοσ δὲ ὑπερεπῄνει τὸ εὔρυθμον καὶ τὸ κεχορηγημένον, καὶ ὅτι εὖ πρὸσ τὴν κιθάραν ὁ ποὺσ καὶ τὸ σφυρὸν ὡσ καλὸν καὶ ἄλλα μυρία, καθάπερ τὴν Καλάμιδοσ Σωσάνδραν ἐπαινῶν, ἀλλ̓ οὐχὶ Θαΐδα, ἣν καὶ σὺ οἶσθα συλλουομένην ἡμῖν οἱά ἐστί, Θαῒσ δὲ οἱᾶ καὶ ἔσκωψεν εὐθὺσ ἐσ ἐμέ· (Lucian, Dialogi meretricii, 2:4)

Synonyms

  1. to set up as a pretext or excuse

  2. to allege

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION