Sense

1. to set up as a pretext or excuse, allege by way of excuse, plead in excuse, to allege as an excuse that . ., to make excuses, to be used as a pretext
2. to allege, that

Examples

• μὴ ἐκκλίνῃσ τὴν καρδίαν μου εἰσ λόγουσ πονηρίασ τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεισ ἐν ἁμαρτίαισ σὺν ἀνθρώποισ ἐργαζομένοισ τὴν ἀνομίαν, καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν. (Septuagint, Liber Psalmorum 140:4)
• ὥστε κἀκεῖνον ἐννοήσαντα παραχρῆμα μὲν οἴκαδε τραπέσθαι καὶ βοᾶν πρὸσ τοὺσ φίλουσ, ἀπαγαγόντα τοῦ τραχήλου τὸ ἱμάτιον, ὡσ ἕτοιμοσ εἰή τῷ βουλομένῳ τὴν σφαγὴν παρέχειν, ὕστερον δὲ προφασίζεσθαι τὴν νόσον οὐ γὰρ ἐθέλειν τὴν αἴσθησιν ἀτρεμεῖν τῶν οὕτωσ ἐχόντων, ὅταν ἱστάμενοι διαλέγωνται πρὸσ ὄχλον, ἀλλὰ σειομένην ταχὺ καὶ περιφερομένην ἰλίγγουσ ἐπισπᾶσθαι καὶ καταλαμβάνεσθαι. (Plutarch, Caesar, chapter 60 4:1)
• ἐπεὶ οὖν εἰσ ὄψιν ἀχθεὶσ καὶ ἀνακρινόμενοσ ὡμολόγησε προφασίζεσθαι δι’ ἔρωτα Τελεσίππασ ἀπιούσησ ἐπὶ θάλασσαν, ἠρώτησεν ὁ Ἀλέξανδροσ "πρὸσ τίνα δεῖ περὶ τῆσ Τελεσίππασ διαλέγεσθαι· (Plutarch, Regum et imperatorum apophthegmata, , section 21 1:2)
• οὐ γὰρ ὥσπερ τὰσ ἄλλασ τέχνασ τοῖσ μὴ ἐργαζομένοισ ἔστι προφασίζεσθαι ὅτι οὐκ ἐπίστανται, γῆν δὲ πάντεσ οἴδασιν ὅτι εὖ πάσχουσα εὖ ποιεῖ· (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 20 15:2)
• τοῖσ δὲ μὴ ἐρῶσιν οὔτε τὴν τῶν οἰκείων ἀμέλειαν διὰ τοῦτο ἔστιν προφασίζεσθαι, οὔτε τοὺσ παρεληλυθότασ πόνουσ ὑπολογίζεσθαι, οὔτε τὰσ πρὸσ τοὺσ προσήκοντασ διαφορὰσ αἰτιάσασθαι· (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 27:1)

Similar forms

• προφασιζόμενος (3)
• προφασιζόμενοι (2)
• προφασίζομαι (2)
• προφασιζομένων (1)
• προφασιζόμενον (1)
• προφασιζομένου (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.