Sense

1. to conduct, escort, the escorting
2. to lead a procession, to be led in triumph
3. to march in a procession
4. to abuse with ribald jests

Examples

• παροῦσάν τε μιμοῦνται αὐτὴν καὶ ποθοῦσιν ἀπελθοῦσαν. καὶ ἐν τῷ αἰῶνι στεφανηφοροῦσα πομπεύει τὸν τῶν ἀμιάντων ἄθλων ἀγῶνα νικήσασα. (Septuagint, Liber Sapientiae 4:2)
• συνέτρεχον οὖν πρὸσ τὴν θέαν ταύτην ἄνδρεσ, γυναῖκεσ, παῖδεσ, τὰ κάλλιστα προσδοκῶντεσ παρὰ Μιθριδάτου, ὁπότε Ἀθηνίων ὁ πένησ καὶ τὰσ ἐρανικὰσ ποιησάμενοσ ἀκροάσεισ διὰ τὸν βασιλέα σιληπορδῶν διὰ τῆσ χώρασ καὶ πόλεωσ πομπεύει. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 49 1:2)
• πομπεύει δὲ μέχρι νῦν ἐπὶ μνήμῃ τῶν τότε συμπτωμάτων κύων μὲν ἀνεσταυρωμένοσ, χὴν δὲ μάλα σεμνῶσ ἐπὶ στρωμνῆσ πολυτελοῦσ καὶ φορείου καθήμενοσ. (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 12 6:1)
• ἐνταῦθα θύει τῷ Διῒ τῷ βασιλεῖ καὶ πομπεύει ξὺν τῇ στρατιᾷ ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ ἀγῶνα ποιεῖ γυμνικὸν καὶ μουσικόν. (Arrian, Anabasis, book 3, chapter 5 2:1)
• πομπεύει τε δὴ πάντα ὅσα ἔθυσαν καὶ οἱ μὲν ἐσ τὸ ἄδυτον τὰ ἱερεῖα ἐσπέμπουσιν, οἱ δὲ ἔμπροσθε τοῦ ἀδύτου καθαγίζουσι τὰσ σκηνὰσ καὶ ἀποχωροῦσιν αὐτοὶ σπουδῇ. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 32 26:1)

Similar forms

• πομπεύειν (10)
• πομπεῖα (6)
• πομπεύει (6)
• πομπειανυμ (4)
• πομπείῳ (3)
• πομπείων (3)
• πομπειυμ (3)
• πομπεύοντα (2)
• πομπεύων (2)
• πομπευθεὶς (2)
• πομπείαν (2)
• Πομπέλων (2)
• πομπεύσας (2)
• πομπεῖ (2)
• πομπειυς (2)
• πόμπευεν (2)
• πομπεύουσι (2)
• πομπειανυς (2)
• πομπευθὲν (2)
• πομπευταῖς (2)
• πομπειαναμ (1)
• Πομπεῖον (1)
• Πομπέλωνα (1)
• πομπεύσεις (1)
• πομπειι (1)
• πομπεύεσκε (1)
• πομπεύσαι (1)
• πομπεῖς (1)
• πομπεῦσον (1)
• πομπείοις (1)
• πόμπευον (1)
• πομπείας (1)
• πομπεῦσαι (1)
• πομπεύω (1)
• πομπειανο (1)
• πομπείου (1)
• πόμπευε (1)
• πομπεύσεων (1)
• πομπεῖά (1)
• πομπειο (1)
• πομπεύετε (1)
• πομπεύσαις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.