Hellas Alive Dictionary - παρανομια

Ancient Greek-English Dictionary

παρανομία

First declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: παρανομία

Structure: παρανομι (Stem) + ᾱ (Ending)

Etym.: from para/nomos

Sense

transgression of law, decency or order, loose and disorderly habits

Declension

First declension

	Singular	Dual	Plural
Nominative	παρανομία	παρανομίᾱ	παρανομίαι
Genitive	παρανομίᾱς	παρανομίαιν	παρανομιῶν
Dative	παρανομίᾱͅ	παρανομίαιν	παρανομίαις
Accusative	παρανομίᾱν	παρανομίᾱ	παρανομίᾱς
Vocative	παρανομίᾱ	παρανομίᾱ	παρανομίαι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

σκοπούμενοι δ’ ἀπὸ τίνοσ ἂν ἄρξαιντο ἐπιτηδειοτάτου, τὸν Ἄππιον πρῶτον ἔγνωσαν εὐθύνειν τῶν τ’ ἄλλων ἀδικημάτων ἕνεκα μισούμενον ὑπὸ τοῦ δήμου, καὶ τῶν νεωστὶ περὶ τὴν παρθένον γενομένων παρανομιῶν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 46 3:1)
ἴδιον ἥγημαι καταδραμόντων δὲ τὴν Ἀσίαν ἅπασαν τῶν ἐναντιωθέντων ἡμῖν τε καὶ τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων καὶ μήτε πόλεων μήτε ἡρῴων ἀποσχομένων μήτε ὁρ́κουσ οὓσ ἐποιήσαντο φυλαξάντων, ἡμεῖσ ὡσ οὐχ ὑπὲρ ἰδίου μόνον ἀγῶνοσ, ἀλλ’ ὡσ ὑπὲρ ἁπάντων κοινοῦ, τοὺσ αἰτίουσ καὶ τῶν εἰσ ἀνθρώπουσ παρανομιῶν καὶ τῶν εἰσ θεοὺσ ἁμαρτημάτων ἠμυνάμεθα, δι’ ἃ καὶ τὸν ἥλιον ἀπεστράφθαι δοκοῦμεν, ὃσ καὶ αὐτὸσ ἀηδῶσ ἐπεῖδεν τὸ ἐπὶ Καίσαρι μύσοσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 14 395:1)
Λόγου οὖν τοῖσ Ιοὐδαίων πρέσβεσι δοθέντοσ, οἳ ἐπὶ καταλύσει τῆσ βασιλείασ ἤλπιζον λέγειν, ἐπὶ κατηγορίᾳ τῶν Ἡρώδου παρανομιῶν τρέπονται, βασιλέα μὲν ὀνόματι ἀποφαίνοντεσ αὐτόν, τῶν δ’ ἐν ταῖσ τυραννίσιν ἑκάστησ τὸ ἀνήκεστον ἀναδεξάμενον εἰσ ταὐτὸν ἐπ’ ὀλέθρῳ τῶν Ιοὐδαίων συνθέντα χρῆσθαι τὰ πολλὰ καὶ φύσει τῇ αὐτοῦ προσκαινουργεῖν οὐκ ἀπηλλαγμένον. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 366:1)
τοῖσ μὲν ὡσ ἡγεμόσι παρανομιῶν γεγονόσι, τοῖσ δέ, ὅτι μὴ βοηθοῖεν αὐτῷ τοιάδε πάσχοντι διὰ τὸ ἐκδικεῖν τοῖσ νόμοισ, οἱ δὲ ἐβαρύνοντο μέν, ἠνείχοντο δέ, μνημονεύοντεσ οὐκ ἐξ ἄλλησ αἰτίασ ἀλλ’ ἰσχύι τῇ ἐκείνων τῇ εὐδαιμονίᾳ συνελθόντεσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 18 409:1)

ἀχαριστία (thanklessness)
ἀσέλγεια (licentiousness)
ἱεροσυλία (temple-robbery)
φιλοχρηματία (love of money)
ἀπείθεια (disobedience)
ἀσέβεια (ungodliness)
κακοδοξία (bad repute)
ἐπιορκία (a false oath)
ὑπερηφανία (arrogance)
ὀλιγωρία (an esteeming lightly)
αἰσχροκέρδεια (base covetousness)
ἀτολμία (want of daring)
συκοφάντημα (a sycophant's trick)
ἀκρισία (want of distinctness)
κακοθῡμίᾱ (malevolence)
εἰργμός (a cage)
κακουργία (the character and conduct of a kakou=rgos)
φιλόχρηστος (loving goodness or honesty)
ῥᾳδιουργία (ease in doing)
κακοπραγία (misadventure)
ἀντιλογία (contradiction)
ῥᾳθυμία (easiness of temper)
προπέτεια (reckless haste)
συκοφαντίης (the Sycophant-wind)
συκοφαντιά (false accusation)
βαρυθῡμίᾱ (sullenness)
Λακωνισμός (imitation of Lacedaemonian manners)
ἀναλγησία (want of feeling)
κακίζω (to abuse)
μισανθρωπία (hatred of mankind)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

παρανομία

Sense

Declension

Examples

Related

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

παρανομία

Sense

Declension

Examples

Related

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어