Sense

1. transgression of law, decency or order, loose and disorderly habits

Examples

• ὅτι δὲ τοῖσ Κλεομένουσ πολιτεύμασι καινοτομίαι Καὶ παρανομίαι μείζονεσ ἔνεισι, δεδήλωται. (Plutarch, Comparison of Agis and Cleomenes and the Gracchi, chapter 5 3:1)

Similar forms

• παρανομίας (124)
• παρανόμων (117)
• παράνομον (66)
• παρανομίαν (62)
• παρανόμως (58)
• παρανομεῖν (53)
• παράνομα (43)
• παρανόμου (26)
• παρανόμους (25)
• παράνομος (24)
• παράνομοι (22)
• παρανομίᾳ (18)
• παρανόμῳ (15)
• παρανόμοις (12)
• παρανομῶν (12)
• παρανομία (12)
• παρανομοῦσιν (10)
• παρανομῆσαι (9)
• παρανομεῖ (8)
• παράνομόν (7)
• παρανομίαις (6)
• παρανομήσας (6)
• παρανομώτατα (5)
• παρανομιῶν (4)
• παρανομήμασι (4)
• παρανόμημα (3)
• παρανομήματα (3)
• παράνομ (3)
• παρανομήσειν (3)
• παρανομήματι (3)
• παρανομοῦντα (2)
• παρανομεῖται (2)
• παρανομοῖεν (2)
• παρανομοῦντ (2)
• παρανομεῖς (2)
• παρανομοῦσι (2)
• παρανομοῦντά (2)
• παρανομωτάτῳ (2)
• παρανομῶσι (2)
• παρανομήσασα (1)
• παρανομήσητε (1)
• παρανομήσεως (1)
• παρανομοῦντι (1)
• παρανομῇ (1)
• παρανομωτέρα (1)
• παρανομηθὲν (1)
• παρανομήσῃς (1)
• παράνομός (1)
• παρανομώτατ (1)
• παράνομά (1)
• παρανομίαι (1)
• πα[ρα]νόμων (1)
• παρανομεῖτε (1)
• παρανομῆσαί (1)
• παρανομήσωσι (1)
• παρανομοῦν (1)
• παρανομήσῃ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.