Hellas Alive Dictionary - ονομαστικος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ὀνομαστικός

Structure: ὀνομαστικ (Stem) + ος (Ending)

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ὀνομαστικός ὀνομαστικοῦ	ὀνομαστικώτερος ὀνομαστικωτεροῦ	ὀνομαστικώτατος ὀνομαστικωτατοῦ
Adverb	ὀνομαστίκως	ὀνομαστικώτερον	ὀνομαστικώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

περισπαστέον δὲ λέγοντασ πλακοῦσ τὴν ὀνομαστικὴν συνῄρηται γὰρ ἐκ τοῦ πλακόεισ, ὡσ τυρόεισ τυροῦσ, σησαμόεισ σησαμοῦσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 51 2:4)
οὐ στοχασάμενοσ δὲ ὁ ἐπιγράψασ τὸ τελευταῖον γράμμα τοῦ δευτέρου ἔπουσ παρέλιπε τοῦ πλάτουσ τῆσ βάσεωσ μὴ συνεξαρκοῦντοσ, ὥστε τῆσ πόλεωσ ἀμαθίαν καταγινώσκειν παρέσχε διὰ τὴν ἀμφιβολίαν τὴν περὶ τὴν γραφήν, εἴτε τὴν ὀνομαστικὴν δέχοιτο πτῶσιν τῆσ ἐσχάτησ προσηγορίασ εἴτε τὴν δοτικήν· (Strabo, Geography, Book 14, chapter 1 75:7)

good at naming
- εὐώνυμος (of good name, honoured)
- ὀνομαστός (Named; To be named)
- σπουδαῖος (good)
Of or concerning naming
- ἐπώνυμος (concerning giving one's name to something)
- ὀνομαστός (Named; To be named)
- εὐθύς (the nominative case)
- αἰτιατικός ((elliptically for αἰτιατική πτῶσις ‎) the accusative case)
- γενικός ((elliptically for γενική πτῶσις ‎) the genitive case)
- κλητικός ((elliptically for κλητική πτῶσις ‎) the vocative case)
- δοτικός ((elliptically for δοτική πτῶσις ‎) the dative case)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

bab2min@gmail.com