Hellas Alive Dictionary - ονομαστικος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ὀνομαστικός

Structure: ὀνομαστικ (Stem) + ος (Ending)

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ὀνομαστικός ὀνομαστικοῦ	ὀνομαστικώτερος ὀνομαστικωτεροῦ	ὀνομαστικώτατος ὀνομαστικωτατοῦ
Adverb	ὀνομαστίκως	ὀνομαστικώτερον	ὀνομαστικώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

"τῇ δὲ τὸν λαγὸν ἑνικῇ αἰτιατικῇ ἀκόλουθόσ ἐστιν ἡ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἀμύκῳ σατυρικῷ πληθυντικὴ ὀνομαστική· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 628)
ἐοίκε τοίνυν οὐκ ἐάν τισ ταῦτα μιμῆται, οὐδὲ περὶ ταύτασ τὰσ μιμήσεισ ἡ τέχνη ἡ ὀνομαστικὴ εἶναι. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 243:5)
καὶ πάλιν ἐκ τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων μέγα ἤδη τι καὶ καλὸν καὶ ὅλον συστήσομεν, ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ζῷον τῇ γραφικῇ, ἐνταῦθα τὸν λόγον τῇ ὀνομαστικῇ ἢ ῥητορικῇ ἢ ἥτισ ἐστὶν ἡ τέχνη. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 252:1)

good at naming
- εὐώνυμος (of good name, honoured)
- ὀνομαστός (Named; To be named)
- σπουδαῖος (good)
Of or concerning naming
- ἐπώνυμος (concerning giving one's name to something)
- ὀνομαστός (Named; To be named)
- εὐθύς (the nominative case)
- αἰτιατικός ((elliptically for αἰτιατική πτῶσις ‎) the accusative case)
- γενικός ((elliptically for γενική πτῶσις ‎) the genitive case)
- κλητικός ((elliptically for κλητική πτῶσις ‎) the vocative case)
- δοτικός ((elliptically for δοτική πτῶσις ‎) the dative case)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

bab2min@gmail.com