Ancient Greek-English Dictionary Language

ναυμαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ναυμαχέω ναυμαχήσω

Structure: ναυμαχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: nau/maxos

Sense

  1. to fight in a ship or by sea, engage in a naval battle, to be in the battle
  2. to do battle with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ναυμάχω ναυμάχεις ναυμάχει
Dual ναυμάχειτον ναυμάχειτον
Plural ναυμάχουμεν ναυμάχειτε ναυμάχουσιν*
SubjunctiveSingular ναυμάχω ναυμάχῃς ναυμάχῃ
Dual ναυμάχητον ναυμάχητον
Plural ναυμάχωμεν ναυμάχητε ναυμάχωσιν*
OptativeSingular ναυμάχοιμι ναυμάχοις ναυμάχοι
Dual ναυμάχοιτον ναυμαχοίτην
Plural ναυμάχοιμεν ναυμάχοιτε ναυμάχοιεν
ImperativeSingular ναυμᾶχει ναυμαχεῖτω
Dual ναυμάχειτον ναυμαχεῖτων
Plural ναυμάχειτε ναυμαχοῦντων, ναυμαχεῖτωσαν
Infinitive ναυμάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ναυμαχων ναυμαχουντος ναυμαχουσα ναυμαχουσης ναυμαχουν ναυμαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ναυμάχουμαι ναυμάχει, ναυμάχῃ ναυμάχειται
Dual ναυμάχεισθον ναυμάχεισθον
Plural ναυμαχοῦμεθα ναυμάχεισθε ναυμάχουνται
SubjunctiveSingular ναυμάχωμαι ναυμάχῃ ναυμάχηται
Dual ναυμάχησθον ναυμάχησθον
Plural ναυμαχώμεθα ναυμάχησθε ναυμάχωνται
OptativeSingular ναυμαχοίμην ναυμάχοιο ναυμάχοιτο
Dual ναυμάχοισθον ναυμαχοίσθην
Plural ναυμαχοίμεθα ναυμάχοισθε ναυμάχοιντο
ImperativeSingular ναυμάχου ναυμαχεῖσθω
Dual ναυμάχεισθον ναυμαχεῖσθων
Plural ναυμάχεισθε ναυμαχεῖσθων, ναυμαχεῖσθωσαν
Infinitive ναυμάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ναυμαχουμενος ναυμαχουμενου ναυμαχουμενη ναυμαχουμενης ναυμαχουμενον ναυμαχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ναυμαχήσω ναυμαχήσεις ναυμαχήσει
Dual ναυμαχήσετον ναυμαχήσετον
Plural ναυμαχήσομεν ναυμαχήσετε ναυμαχήσουσιν*
OptativeSingular ναυμαχήσοιμι ναυμαχήσοις ναυμαχήσοι
Dual ναυμαχήσοιτον ναυμαχησοίτην
Plural ναυμαχήσοιμεν ναυμαχήσοιτε ναυμαχήσοιεν
Infinitive ναυμαχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ναυμαχησων ναυμαχησοντος ναυμαχησουσα ναυμαχησουσης ναυμαχησον ναυμαχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ναυμαχήσομαι ναυμαχήσει, ναυμαχήσῃ ναυμαχήσεται
Dual ναυμαχήσεσθον ναυμαχήσεσθον
Plural ναυμαχησόμεθα ναυμαχήσεσθε ναυμαχήσονται
OptativeSingular ναυμαχησοίμην ναυμαχήσοιο ναυμαχήσοιτο
Dual ναυμαχήσοισθον ναυμαχησοίσθην
Plural ναυμαχησοίμεθα ναυμαχήσοισθε ναυμαχήσοιντο
Infinitive ναυμαχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ναυμαχησομενος ναυμαχησομενου ναυμαχησομενη ναυμαχησομενης ναυμαχησομενον ναυμαχησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ γὰρ ἐνδώσει τισ ἡμῶν ταῖσδε κἂν σμικρὰν λαβήν, οὐδὲν ἐλλείψουσιν αὗται λιπαροῦσ χειρουργίασ, ἀλλὰ καὶ ναῦσ τεκτανοῦνται, κἀπιχειρήσουσ’ ἔτι ναυμαχεῖν καὶ πλεῖν ἐφ’ ἡμἁσ ὥσπε, Ἀρτεμισία. (Aristophanes, Lysistrata, Choral, trochees1)
  • καὶ Καλλίαν γέ φασι τοῦτον τὸν Ἱπποβίνου κύσθου λεοντῆν ναυμαχεῖν ἐνημμένον. (Aristophanes, Frogs, Parodos, strophe 51)
  • νὴ Δί’ ἦ μοι κρεῖττον ἐκστῆναι τὸ παράπαν τοῦ πατρὸσ μᾶλλον ἢ κακοῖσ τοσούτοισ ναυμαχεῖν ὁσημέραι. (Aristophanes, Wasps, Choral, trochees1)
  • ἐγκαταλειπόμενοι δ’ οἱ πρόγονοι ὑπὸ πάντων τῶν Ἑλλήνων βίᾳ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἠλευθέρωσαν, ἀναγκάσαντεσ ἐν Σαλαμῖνι μεθ’ αὑτῶν πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ναυμαχεῖν. (Lycurgus, Speeches, 92:2)
  • καὶ τὸν μὲν Τισαφέρνην προσδιέβαλλεν ὡσ ὑπ’ ἐκείνου μεθειμένοσ, αὐτὸσ δὲ πλεύσασ εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀθηναίων καὶ πυθόμενοσ Μίνδαρον ὁμοῦ καὶ Φαρνάβαζον ἐν Κυζίκῳ γεγονέναι, τοὺσ μὲν στρατιώτασ παρώρμησεν, ὡσ ἀνάγκην οὖσαν αὐτοῖσ καὶ ναυμαχεῖν καὶ πεζομαχεῖν καὶ νὴ Δία τειχομαχεῖν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ· (Plutarch, , chapter 28 1:2)

Synonyms

  1. to fight in a ship or by sea

  2. to do battle with

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION