Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

λυπέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: λυπέω

Structure: λυπέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to give pain to, to pain, distress, grieve, vex
  2. (absolute) to cause pain or grief
  3. (in historical writers, of cavalry and light troops) to harass, annoy

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λύπω λύπεις λύπει
Dual λύπειτον λύπειτον
Plural λύπουμεν λύπειτε λύπουσιν*
SubjunctiveSingular λύπω λύπῃς λύπῃ
Dual λύπητον λύπητον
Plural λύπωμεν λύπητε λύπωσιν*
OptativeSingular λύποιμι λύποις λύποι
Dual λύποιτον λυποίτην
Plural λύποιμεν λύποιτε λύποιεν
ImperativeSingular λῦπει λυπεῖτω
Dual λύπειτον λυπεῖτων
Plural λύπειτε λυποῦντων, λυπεῖτωσαν
Infinitive λύπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
λυπων λυπουντος λυπουσα λυπουσης λυπουν λυπουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λύπουμαι λύπει, λύπῃ λύπειται
Dual λύπεισθον λύπεισθον
Plural λυποῦμεθα λύπεισθε λύπουνται
SubjunctiveSingular λύπωμαι λύπῃ λύπηται
Dual λύπησθον λύπησθον
Plural λυπώμεθα λύπησθε λύπωνται
OptativeSingular λυποίμην λύποιο λύποιτο
Dual λύποισθον λυποίσθην
Plural λυποίμεθα λύποισθε λύποιντο
ImperativeSingular λύπου λυπεῖσθω
Dual λύπεισθον λυπεῖσθων
Plural λύπεισθε λυπεῖσθων, λυπεῖσθωσαν
Infinitive λύπεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
λυπουμενος λυπουμενου λυπουμενη λυπουμενης λυπουμενον λυπουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐλῦπουν ἐλῦπεις ἐλῦπειν*
Dual ἐλύπειτον ἐλυπεῖτην
Plural ἐλύπουμεν ἐλύπειτε ἐλῦπουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐλυποῦμην ἐλύπου ἐλύπειτο
Dual ἐλύπεισθον ἐλυπεῖσθην
Plural ἐλυποῦμεθα ἐλύπεισθε ἐλύπουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐλυπεῖτο λίαν. (Septuagint, Liber Thobis 10:3)
  • "ἐλυπεῖτο οὖν ὁ Μενεκράτησ καὶ ἐπὶ τῇ καταδίκῃ, ἐπεὶ ἐκ πλουσίου πένησ καὶ ἐξ ἐνδόξου ἄδοξοσ ἐν ὀλίγῳ ἐγένετο· (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 24:9)
  • ἐπεὶ δὲ ἀπορία ἦν, ἐλυπεῖτο μὲν σὺν τοῖσ ἄλλοισ καὶ οὐκ ἐδύνατο καθεύδειν· (Xenophon, Anabasis, , chapter 1 14:1)
  • ὁ οὖν Ἀλέξανδροσπάλιν ἐλυπεῖτο καὶ ἤχθετο. (Dio, Chrysostom, Orationes, 58:2)
  • ὁ δ’ εἰσ ἀμήχανον ἐκλογὴν μεγάλων κακῶν ἐμπεσὼν ἐλυπεῖτο καὶ σφόδρ’ ἦν συγκεχυμένοσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 395:1)

Synonyms

  1. to give pain to

  2. to harass

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION